វ័យ ២០ ឆ្នាំ គឺជាដំណាក់កាលដ៏សំខាន់មួយនៃការផ្លាស់ប្តូរពីការសិក្សាទៅរកជីវិតអាជីព។ ដើម្បីរស់នៅដោយមានភាពសុខសាន្ត និងជោគជ័យ អ្នកត្រូវតែបោះបង់ចោលនូវការរំពឹងទុកដែលមិនប្រាកដប្រជាមួយចំនួនដែលសង្គម ឬប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយបានបង្កើតឡើង។
១. ឈប់រំពឹងថានឹងមាន “ភាពជោគជ័យភ្លាមៗ”
កុំរំពឹងថានឹងទទួលបានតំណែងធំ ឬទ្រព្យសម្បត្តិមហាសាលក្នុងរយៈពេលខ្លី។ ភាពជោគជ័យពិតប្រាកដកើតចេញពី ការខិតខំប្រឹងប្រែងជាប់លាប់ និង ភាពអត់ធ្មត់។ វ័យ ២០ ឆ្នាំ គឺជាពេលវេលាសម្រាប់រៀនសូត្រ ពិសោធន៍ និងកសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះ មិនមែនជាពេលវេលាសម្រាប់បង្ហាញលទ្ធផលនោះទេ។
២. ឈប់រំពឹងថានឹងមាន “ផែនការជីវិតច្បាស់លាស់ ១០០%”
វ័យនេះគឺសម្រាប់ស្វែងរកខ្លួនឯង។ ការរំពឹងថានឹងដឹងច្បាស់ពីអាជីពទាំងមូល ឬទីកន្លែងរស់នៅ អាចធ្វើឲ្យអ្នកតានតឹង។ ដូចនេះត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យផែនការរបស់អ្នកមានភាពបត់បែន ហើយរៀនពីគ្រប់បទពិសោធន៍ទាំងអស់។
៣. ឈប់រំពឹងថានឹងមាន “នរណាម្នាក់រៀបចំផែនការឲ្យអ្នក”
នេះគឺជាយុគសម័យនៃភាពឯករាជ្យ។ គ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគតរបស់អ្នកខ្លាំងជាងអ្នកនោះទេ។ អ្នកត្រូវតែទទួលយក ការទទួលខុសត្រូវពេញលេញលើការសម្រេចចិត្តទាក់ទងនឹងអាជីព ហិរញ្ញវត្ថុ និងការអភិវឌ្ឍជំនាញរបស់អ្នក។
៤. ឈប់រំពឹងថានឹងរក្សាទំនាក់ទំនងទាំងអស់
នៅពេលអ្នករីកចម្រើន អ្នកនឹងផ្លាស់ប្តូរ។ មិត្តភាពខ្លះនឹងដាច់បាត់ទំនាក់ទំនងទៅដោយឯកឯង។ កុំខ្ជះខ្ជាយថាមពលទៅលើការរក្សាទំនាក់ទំនងដែលលែងផ្តល់តម្លៃឲ្យអ្នកទៀត។ អ្នកត្រូវផ្តោតលើគុណភាពនៃទំនាក់ទំនង មិនមែនបរិមាណនោះទេ។
៥. ឈប់រំពឹងថានឹងមិនមាន “កង្វល់ហិរញ្ញវត្ថុ”
ការរំពឹងថានឹងចាយលុយបានតាមចិត្តដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភ គឺជាការយល់ច្រឡំ។ វ័យ ២០ ឆ្នាំ គឺជាពេលវេលាដ៏សំខាន់ដើម្បីចាប់ផ្តើម សន្សំ និង វិនិយោគ។ ការឈប់រំពឹងថានឹងរស់នៅដោយ “រកមួយថ្ងៃចាយមួយថ្ងៃ” គឺជាជំហានដំបូងនៃសេរីភាពហិរញ្ញវត្ថុ។
សរុបមក ការបោះបង់ចោលនូវការរំពឹងទុកដែលមិនប្រាកដប្រជានេះ គឺជាសញ្ញានៃភាពចាស់ទុំ។ វ័យ ២០ ឆ្នាំ គឺជាពេលវេលាសម្រាប់កសាងគ្រឹះ មិនមែនសម្រាប់ បង្ហាញលទ្ធផលនោះទេ។ ដោយទទួលយកការទទួលខុសត្រូវ ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ និងការតស៊ូជាប់លាប់ អ្នកនឹងរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ជីវិតមួយដែលពិតប្រាកដ និងមានន័យ។
