ឧបសគ្គដ៏ធំបំផុតដែលរារាំងអ្នកមិនឲ្យសម្រេចក្តីស្រមៃ មិនមែនជាកង្វះខាតធនធាន ឬឱកាសនោះទេ ប៉ុន្តែគឺជា ដែនកំណត់ដែលអ្នកបង្កើតឡើងនៅក្នុងចិត្តខ្លួនឯង។ នៅពេលអ្នកគិតថា “ខ្ញុំធ្វើមិនបាន” ឬ “ខ្ញុំមិនពូកែគ្រប់គ្រាន់” អ្នកកំពុងសាងសង់របងមើលមិនឃើញមួយដែលឃុំឃាំងអ្នកឲ្យនៅទ្រឹង។ ខាងក្រោមនេះជាហេតុផល និងវិធីសាស្រ្តដែលអ្នកគួរអនុវត្តដើម្បីឈប់ដាក់ដែនកំណត់លើខ្លួនឯង៖
១. ដែនកំណត់ភាគច្រើនគ្រាន់តែជា “ការគិត” ប៉ុណ្ណោះ
ដែនកំណត់ដែលអ្នកគិតថាមាន (ដូចជា អាយុ ការអប់រំ ឬដើមទុន) ជារឿយៗគ្រាន់តែជាការភ័យខ្លាច មិនមែនជាការពិតទេ។ ព្រោះថាមនុស្សរាប់លាននាក់បានចាប់ផ្តើមពីចំណុចសូន្យ ហើយទទួលបានជោគជ័យ។ ភាពខុសគ្នាគឺពួកគេ ជឿថាពួកគេអាចធ្វើបាន។ បើអ្នកផ្លាស់ប្តូរការគិត សមត្ថភាពរបស់អ្នកក៏ផ្លាស់ប្តូរដែរ។
២. អតីតកាលមិនកំណត់អនាគតទេ
កុំយកការបរាជ័យកាលពីម្សិលមិញ មកកំណត់សមត្ថភាពរបស់អ្នកនៅថ្ងៃនេះ។ ព្រោះថាអ្វីដែលអ្នកមិនអាចធ្វើបានកាលពី ១ ឆ្នាំមុន មិនមែនមានន័យថាអ្នកមិនអាចធ្វើបាននៅពេលនេះទេ។ ដូចនេះអ្នកគួរមើលអតីតកាលជាមេរៀន មិនមែនជាការបន្ទាសខ្លួនឯងនោះទេ។
៣. សមត្ថភាពរបស់មនុស្សអាចពង្រីកបាន
ខួរក្បាលរបស់មនុស្សត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីរៀនសូត្រ និងសម្របខ្លួន។ គ្មាននរណាម្នាក់កើតមកចេះគ្រប់យ៉ាងនោះទេ។ ដូចនេះជំនួសពាក្យ “ខ្ញុំធ្វើមិនបាន” ដោយពាក្យ “ខ្ញុំមិនទាន់ចេះធ្វើវាទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចរៀនបាន”។ ការជឿជាក់ថាអ្នកអាចរៀនជំនាញថ្មីៗ គឺជាកូនសោរដែលបំបែកដែនកំណត់ទាំងអស់ដែលធ្វើឱ្យអ្នកបន្តរីកចម្រើន។
៤. កុំអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដទៃកំណត់តម្លៃរបស់អ្នក
ជារឿយៗ យើងដាក់ដែនកំណត់លើខ្លួនឯង ដោយសារតែពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដទៃ (គ្រួសារ មិត្តភក្តិ ឬសង្គម)។ ពួកគេអាចនិយាយថា “កុំប្រថុយអី” ឬ “ឯងមិនមែនជាអ្នករកស៊ីទេ”។ល។ ដូចនេះត្រូវចាំថា នោះគឺជាដែនកំណត់របស់ពួកគេ មិនមែនជារបស់អ្នកទេ។ កុំយកភាពភ័យខ្លាចរបស់អ្នកដទៃមកដាក់ក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។
សរុបមក សក្តានុពលរបស់អ្នកគឺធំធេងជាងអ្វីដែលអ្នកគិតទៅទៀត។ ការឈប់ដាក់ដែនកំណត់លើខ្លួនឯង គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏ក្លាហានមួយដើម្បីរស់នៅឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព។ ចូរហ៊ានសុបិនឲ្យធំ ហ៊ានប្រថុយ និងជឿជាក់ថា គ្មានអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចទេ ប្រសិនបើអ្នកមិនបោះបង់។
