«មនុស្សជាច្រើនមិនមែនបរាជ័យព្រោះ «គ្មានសំណាង» ទេ តែគឺមកពីពួកគេ «ក្បត់ខ្លួនឯង» រាល់ថ្ងៃដោយមិនដឹងខ្លួន។ យើងតែងតែគិតថាឧបសគ្គនៅខាងក្រៅ ប៉ុន្តែតាមការពិត សត្រូវដ៏ធំបំផុតគឺទម្លាប់អាក្រក់របស់យើងនេះឯង។ ខាងក្រោមនេះគឺជាសកម្មភាព ៤ យ៉ាងដែលកំពុងលួចសម្លាប់ក្តីស្រមៃរបស់អ្នកដោយស្ងៀមស្ងាត់៖
១. រង់ចាំពេលវេលាដែល «ល្អឥតខ្ចោះ»
ការរង់ចាំគឺជាលេសនៃភាពភ័យខ្លាច ព្រោះក្នុងលោកនេះគ្មានពេលណាល្អឥតខ្ចោះឡើយ។ ពេលវេលាដែលល្អបំផុតគឺ «ឥឡូវនេះ»។ ប្រសិនបើអ្នកមិនហ៊ានចាប់ផ្ដើមទាំងមិនទាន់រួចរាល់ អ្នកនឹងចំណាយពេលពេញមួយជីវិតត្រឹមតែការរង់ចាំ ហើយគ្មានថ្ងៃបានសម្រេចអ្វីឡើយ។
២. ខ្វល់ពី «សម្ដីអ្នកដទៃ» ជាងខ្លួនឯង
នៅពេលអ្នកបោះបង់ក្ដីស្រមៃព្រោះខ្លាចគេរិះគន់ គឺអ្នកកំពុងឱ្យអ្នកដទៃបញ្ជាជីវិតអ្នកហើយ។ អ្នកដែលចាំតែថាស្តីឱ្យអ្នក មិនមែនជាអ្នកជួយចេញថ្លៃទឹកភ្លើង ឬចិញ្ចឹមគ្រួសារអ្នកឡើយ។ ចូរស្ដាប់បេះដូងខ្លួនឯងឱ្យខ្លាំងជាងសម្ដីអ្នកជុំវិញខ្លួន។
៣. ជ្រើសរើស «ភាពស្រណុក» មុន «ភាពលំបាក»
ក្ដីស្រមៃដ៏រុងរឿងតែងស្ថិតនៅត្រើយម្ខាងនៃភាពហត់នឿយ។ ការជ្រើសរើសភាពស្រណុកនៅថ្ងៃនេះ គឺជាការក្បត់សក្ដានុពលខ្លួនឯង និងបណ្ដោយឱ្យភាពខ្ជិលឈ្នះភាពឧស្សាហ៍។ បើមិនហ៊ានលំបាកនៅថ្ងៃនេះទេ ក្ដីស្រមៃនឹងនៅត្រឹមតែជាការយល់សប្តិដែលគ្មានថ្ងៃក្លាយជាការពិត។
៤. ជំងឺ «ធ្វើខ្លះ ឈប់ខ្លះ» (ខ្វះភាពខ្ជាប់ខ្ជួន)
ជោគជ័យមិនត្រូវការមនុស្សពូកែបំផុតឡើយ តែត្រូវការមនុស្សដែល «ធ្វើមិនឈប់»។ ការចាប់ផ្ដើមដោយភាពក្ដៅគគុកបានតែប៉ុន្មានថ្ងៃ រួចបោះបង់នៅពាក់កណ្ដាលទី គឺស្មើនឹងមិនបានធ្វើអ្វីសោះ។ មានតែភាពខ្ជាប់ខ្ជួនប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចទម្លុះរាល់ឧបសគ្គបាន។
សត្រូវដ៏ធំបំផុតនៃក្តីស្រមៃរបស់អ្នក មិនមែនជាការខ្វះលុយ ឬខ្វះឱកាសនោះទេ តែគឺជា «ខ្លួនអ្នក»។ រាល់ពេលដែលអ្នកមើលទូរស័ព្ទចោលពេលឥតប្រយោជន៍ រាល់ពេលដែលអ្នកខ្លាចគេថា និងរាល់ពេលដែលអ្នកពន្យារពេល គឺអ្នកកំពុងក្បត់សន្យាដែលអ្នកមានចំពោះខ្លួនឯងហើយ។
