ការគិតទុកមុន! របៀបបង្វែរការបារម្ភឲ្យទៅជាយុទ្ធសាស្ត្រត្រៀមខ្លួន

ការគិតទុកមុនអាចមានន័យពីរយ៉ាង៖ ទី១ គឺការត្រៀមខ្លួនប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យ (វិជ្ជមាន) និងទី២ គឺការគិតអវិជ្ជមានហួសហេតុដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍តានតឹង (Toxic Worry)។ ដើម្បីរស់នៅដោយមានប្រសិទ្ធភាព អ្នកត្រូវរៀនបង្វែរភាពតានតឹងឲ្យទៅជាសកម្មភាពផលិតភាព។

១. ការគិតអវិជ្ជមានដែលបំផ្លាញ
ការគិតអវិជ្ជមានប្រភេទនេះ គឺនៅពេលដែលអ្នកចំណាយពេលច្រើនលើការរំពឹងទុកនូវលទ្ធផលអាក្រក់បំផុត ឬការរិះគន់ខ្លួនឯងចំពោះកំហុសពីអតីតកាល។ ការគិតបែបនេះមិនបានដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ តែធ្វើឲ្យអ្នកអស់ថាមពលផ្លូវចិត្ត ហើយរារាំងអ្នកពីការធ្វើសកម្មភាព។

២. របៀបបង្វែរអារម្មណ៍បារម្ភឲ្យទៅជាយុទ្ធសាស្ត្រ
ដើម្បីប្រែក្លាយការបារម្ភទៅជាយុទ្ធសាស្ត្រត្រៀមខ្លួន អ្នកអាចអនុវត្តជំហានទាំង ៣ នេះ៖

ជំហានទី ១: កំណត់ឲ្យច្បាស់ពីការភ័យខ្លាចរបស់អ្នក
កុំគិតថា “ខ្ញុំខ្លាចអ្វីៗទាំងអស់បរាជ័យ”។ ត្រូវកំណត់បញ្ហាឲ្យមានលក្ខណៈជាក់លាក់ ដោយសួរខ្លួនឯងថា “តើលទ្ធផលអាក្រក់បំផុតដែលអាចកើតឡើងពិតប្រាកដគឺអ្វី?” ការកំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់ នឹងធ្វើឲ្យបញ្ហាធំក្លាយជាបញ្ហាតូចដែលអាចដោះស្រាយបាន។

ជំហានទី ២: បង្កើតផែនការសម្រាប់ស្ថានភាពអាក្រក់បំផុត
នៅពេលអ្នកបានកំណត់លទ្ធផលអាក្រក់បំផុតហើយ សូមរៀបចំផែនការសម្រាប់វា។ ការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់បញ្ហាជួយកាត់បន្ថយការភ័យខ្លាចនៃភាពមិនច្បាស់លាស់។ ដោយបង្កើតផែនការបន្ទាន់ ឧទាហរណ៍៖ ប្រសិនបើខ្ញុំបាត់បង់ការងារ តើខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វី? (ខ្ញុំនឹងទាក់ទងអ្នកណែនាំ ខ្ញុំនឹងធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពប្រវត្តិរូបសង្ខេប)។ល។

ជំហានទី ៣: ដាក់កម្រិតពេលវេលាសម្រាប់ការបារម្ភ
កុំអនុញ្ញាតឲ្យការគិតអវិជ្ជមានបន្តឥតឈប់ឈរ អ្នកគួរតែកំណត់ពេលវេលាសម្រាប់ការគិតអំពីវា។ ឧទាហរណ៍៖កំណត់ពេលត្រឹមតែ ២០ នាទី ក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់គិតពីបញ្ហា។ នៅពេល ២០ នាទីចប់ អ្នកត្រូវប្តូរការផ្តោតអារម្មណ៍របស់អ្នកទៅលើកិច្ចការណាដែលចាំបាច់ភ្លាមៗ។

សរុបមក ការគិតទុកមុនមិនមែនជាការបង្កើនការបារម្ភនោះទេ តែជាការប្រើប្រាស់ការយល់ដឹងពីហានិភ័យដើម្បី កសាងភាពរឹងមាំ។ ការអនុវត្តជំហានទាំង ៣ នេះ នឹងបង្វែរអារម្មណ៍តានតឹងរបស់អ្នកទៅជាកម្លាំងសម្រាប់ការត្រៀមខ្លួនដ៏ឆ្លាតវៃ។