នៅក្នុងសង្គមដែលពោរពេញទៅដោយការវិនិច្ឆ័យ និងការរំពឹងទុករបស់មនុស្សដទៃ ការរស់នៅដើម្បីខ្លួនឯងគឺជាទម្រង់នៃសេរីភាពដ៏ល្អបំផុតមួយ។ ការឈប់ខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុពីគំនិតរបស់អ្នកដទៃ មិនមែនជាការអាត្មានិយមនោះទេ តែជាការការពារសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។
១. កំណត់គោលដៅផ្ទាល់ខ្លួន
អ្នកត្រូវដឹងច្បាស់ថា តើអ្នកចង់បានអ្វី? និង តើភាពជោគជ័យមានន័យយ៉ាងណាសម្រាប់អ្នក? គោលដៅរបស់អ្នកគួរតែផ្អែកលើគុណតម្លៃ និងបំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក មិនមែនផ្អែកលើការរំពឹងទុករបស់ក្រុមគ្រួសារ ឬសង្គមទេ។
២. ទទួលខុសត្រូវលើជម្រើសរបស់អ្នក
នៅពេលអ្នកឈប់ខ្វល់ពីការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកដទៃ អ្នកនឹងក្លាយជាម្ចាស់ពេញលេញនៃការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក។ រាល់កំហុសដែលអ្នកធ្វើ គឺជាមេរៀនរបស់អ្នក មិនមែនជាការបម្រើដើម្បីបំពេញបំណងរបស់អ្នកដទៃនោះទេ។
៣. ការពារថាមពល និងពេលវេលារបស់អ្នក
ថាមពលផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកមានកំណត់។ ដូចនេះការចំណាយពេលច្រើនលើការបារម្ភពីអ្វីដែលអ្នកដទៃគិត គឺជាការខ្ជះខ្ជាយថាមពលដ៏ល្អសម្រាប់អ្នក។ ដោយរៀន និយាយថា “ទេ” ចំពោះកាតព្វកិច្ចដែលមិនចំគោលដៅ ឬខ្ជះខ្ជាយពេលវេលារបស់អ្នក។
៤. ផ្តោតលើភាពរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួន
ជីវិតរបស់អ្នកគួរត្រូវបានវាស់វែងដោយការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក មិនមែនដោយការប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកដទៃឡើយ។ ជំនួសឱ្យការខ្វល់ពីសម្តីអ្នកដទៃ អ្នកគួរផ្តោតលើការអភិវឌ្ឍជំនាញ ការថែរក្សាសុខភាព និងការសាងទំនាក់ទំនងដែលមានគុណភាព។ នេះគឺជាការវិនិយោគដ៏ពិតប្រាកដដែលនាំមកនូវសេចក្តីសុខ។
សរុបមក ការរស់នៅដើម្បីខ្លួនឯង គឺជាទម្រង់នៃសេរីភាពដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។ ការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះជួយអ្នកឲ្យមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ផ្តោតលើគោលបំណងពិតប្រាកដរបស់អ្នក និងទទួលបានជីវិតដែលពិតជាសាកសមសម្រាប់អ្នក។
