មានរឿងនិទានមួយដែលមនុស្សជាច្រើនបានដកស្រង់យកមកនិយាយតៗគ្នា អំពីបុរសលក់ស្បែកជើងពីរនាក់។ ថ្ងៃមួយ ក្រុមហ៊ុនស្បែកជើងមួយបានបញ្ជូនបុរសលក់ពីរនាក់ទៅកាន់ប្រទេសមួយនៅទ្វីបអាហ្រ្វិក ដើម្បីស៊ើបអង្កេតមើលថា តើទីផ្សារស្បែកជើងនៅទីនោះមានសក្ដានុពលកម្រិតណា។
បុរសលក់ទីមួយបានទៅដល់ទីនោះ ហើយក្រឡេកមើលជុំវិញ។ គាត់ឃើញថា គ្មាននរណាម្នាក់ពាក់ស្បែកជើងទាល់តែសោះ។ ភ្លាមៗនោះ គាត់ក៏បានផ្ញើសារត្រឡប់ទៅក្រុមហ៊ុនវិញថា៖ “អត់មានទីផ្សារទេនៅទីនេះ! គ្រប់គ្នាមិនពាក់ស្បែកជើងទេ!”។ ក្រោយមក គាត់ក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកប្រទេសខ្លួនវិញ។
ចំណែកឯបុរសលក់ទីពីរវិញ ក៏បានទៅដល់ប្រទេសដដែលនោះ ហើយឃើញស្ថានការណ៍ដូចគ្នា—គឺ គ្មាននរណាម្នាក់ពាក់ស្បែកជើងឡើយ។ ប៉ុន្តែខុសពីអ្នកទីមួយ គាត់បានផ្ញើសារទៅក្រុមហ៊ុនវិញយ៉ាងរំភើបថា៖ “ឱកាសដ៏អស្ចារ្យ! គ្រប់គ្នាត្រូវការស្បែកជើង! ផ្ញើស្បែកជើងមកខ្ញុំឲ្យលឿនមក!”
រឿងនិទានខ្លីនេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពី ទស្សនៈ និង ការមើលឃើញឱកាស។
- ផ្នត់គំនិត: បុរសលក់ទីមួយបានមើលឃើញបញ្ហា និងហេតុផលដើម្បីបោះបង់។ រីឯបុរសលក់ទីពីរវិញ គាត់បានមើលឃើញទីផ្សារដែលមិនទាន់មាននរណាចូល និងសក្តានុពលដ៏ធំធេង។
- ភាពច្នៃប្រឌិត និងចក្ខុវិស័យ: សហគ្រិនពិតប្រាកដ មិនត្រឹមតែមើលឃើញអ្វីដែលមានស្រាប់នោះទេ តែពួកគេមើលឃើញនូវអ្វីដែលអាចកើតមានឡើង។ ពួកគេស្វែងរកតម្រូវការ និងបង្កើតដំណោះស្រាយ ទោះបីជានៅពេលនោះគ្មានអ្វីសោះក៏ដោយ។
- ឱកាសនៅក្នុងឧបសគ្គ: អ្វីដែលមនុស្សម្នាក់យល់ថាជាឧបសគ្គ រីឯមនុស្សម្នាក់ទៀតបែរជាមើលឃើញថាជាផ្ទាំងក្រណាត់ទទេសម្រាប់បង្កើតការរីកចម្រើនទៅវិញ។
នេះជាការរំលឹកដ៏ល្អមួយថា ទស្សនៈរបស់អ្នកអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើរបៀបដែលអ្នកដោះស្រាយបញ្ហា និងឱកាសក្នុងអាជីវកម្ម និងក្នុងជីវិត។
