តើអ្នកដឹងទេថាហេតុអ្វីបានមាននាមជាមេដឹកនាំមួយដែលមានប្រសិទ្ធភាព តែបែរជាបរាជ័យទៅវិញ?
ជាមួយនឹងការទាមទារដែលចេះតែកើនឡើងនៅកន្លែងធ្វើការសម្រាប់ទាំងថ្នាក់កណ្ដាលនិងថ្នាក់ដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ សមត្ថភាពក្នុងការប្រតិបត្តិនិងការសម្រេចបានលទ្ធផលគឺជាកត្តាជំរុញដ៏សំខាន់ដើម្បីទទួលបាននូវភាពជោគជ័យ។ប៉ុន្តែទីបំផុតវាអាចក្លាយទៅជាការធ្លាក់ចុះរបស់អ្នកដឹកនាំ ដោយអចេតនាសម្រាប់ខ្លួនឯង ក៏ដូចជាក្រុមនិងអង្គភាពរបស់ពួកគេ។ ភាគច្រើនដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ មេដឹកនាត្រូវត្រូវចំណាយពេលផ្ដោតទៅលើមនុស្សឲ្យកាន់តែច្រើន ដូចជាការកសាងទំនាក់ទំនង ការជម្រុញទឹកចិត្តកូនក្រុម ការអភិវឌ្ឍអ្នកដ៏ទៃ និងការបង្ហាញការយល់ចិត្ត ។មេដឹកនាំដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ជារឿយៗបាត់បង់ការយកចិត្តទុកដាក់លើមនុស្សដោយសារជំនឿដែលកំណត់ថាសកម្មភាពផ្ដោតទៅលើមនុស្សកាន់តែច្រើននិងធ្វើឲ្យពួកគេយឺតនិងរារាំងសមត្ថភាពក្នុងការប្រតិបត្តិ។អ្នកដឹកនាំឆ្នើមអាចថ្លឹងថ្លែងការងារបានល្អ ពោលគឺពួកគេថ្លឹងថ្លែងការងារដោយការផ្ដោតអារម្មណ៍ខ្លួនឯងទៅនឹងការផ្ដោតអារម្មណ៍របសមនុស្ស។អ្នកដឹកនាំដែលផ្ដោតលើការងារខ្ពស់មានទំនោរទៅរកចក្ខុវិស័យក្នុងលទ្ធផលរបស់ពួកគេ។មេដឹកនាំដែលផ្ដោតទៅលើការងារច្រើនពេក គឺមានទំនោរទៅរកការងាយប្រតិកម្មច្រើនជាងមុន ធ្វើការប្រតិបត្តិការដោយផ្អែកលើភាពភ័យខ្លាច ហើយជារឿយៗបង្ហាញឥរិយាបទដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃមិនពេញចិត្តចំពោះក្រុម។
ដូចនេះប្រសិនបើអ្នកយល់ថាអ្នកអាចផ្ដោតលើការងារច្រើនពេក នេះគឺជាយោបល់មួយដែលអាចជួយកំណត់អាទិភាពឲ្យអ្នកបាន៖
១ ទទួលយកនូវមតិត្រឡប់
សួរអ្នកពាក់ព័ន្ធសំខាន់ៗថាតើពួកគេគិតថាអ្នកថ្លឹងថ្លែងការផ្ដោតអារម្មណ៍របស់អ្នកនិងអ្នកដ៏ទៃយ៉ាងមិចដែរ។សួរពួកគេឲ្យថ្លឹងថ្លែងវា ក្នុងចំណោម១០០ពិន្ទុតើអ្នកវាយតម្លៃមកលើការងារនិងមនុស្សជុំវិញខ្លួនយ៉ាងម៉េចដែរ?ឬ អ្នកអាចសួរថា តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានដើម្បីបង្ហាញការផ្ដោតអារម្មណ៍របស់មនុស្សឲ្យបានកាន់តែច្រើន?ទាំងនេះគឺជាការសួរដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯងថា ខ្លួនជាមួយការងារនិងមនុស្ស មួយណាមានទំនោរខ្លាំងជាង។
២ កំណត់វិធីដែលមានគុណតម្លៃខ្ពស់ដើម្បីផ្ដោតទៅលើមនុស្ស
បញ្ចូលមតិយោបល់ដែលអ្នកទទួលបានដើម្បីកំណត់ពីទម្លាប់ទៀងទាត់មួយចំនួនដើម្បីអនុវត្តនៅក្នុងដំណើរការអាជីវកម្មដូចជា មានការសន្ទនាក្នុងអភិវឌ្ឍអាជីពតាមកាលកំណត់ជាមួយនឹងរបាយការណ៍ផ្ទាល់ និង លុបបំបាត់ការរំខានក្នុងពេលសន្ទនា ដូចនេះអ្នកអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើដៃគូរសន្ទនាបានយ៉ាងល្អ ព្រោះគ្មានការរំខានពីមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅ ឬក៏ញ៉ាំកាហ្វេជាមួយមិត្តរួមការងារដើម្បីស្គាល់គ្នាឱ្យកាន់តែច្បាស់។។ការខិតខំប្រឹងប្រែងទាំងនេះគួរតែពិតប្រកដដោយពុំមានការបង្ខិតបង្ខំអ្វីឡើយ ទោះបីជាអ្នកមានអារម្មណ៍ថាឆ្គាំឆ្គងបន្តិចក៏ដោយ។ ការកសាងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅអាចធ្វើឲ្យអ្នកដ៏ទៃមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរ ឬ ពួកគេអាចគិតថាពួកគេពិតជាមានតម្លៃគ្រប់គ្រាន់។
៣ ចូលរួមសង្កេតនិងឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯង
អ្នកត្រូវចេះតាមដានសកម្មភាពខ្លួនឯង និងរៀនកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលខ្លួនមិនដែលធ្វើ តាមដានទាំងការគិត ការនិយាយ និងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ម្យ៉ាងវិញទៀតអ្នកអាចចោទជាសំណួរឆ្លុះបញ្ចាំងមកកាន់ខ្លួនឯងដើម្បីជួយឲ្យមានការយល់ដឹងអំពីអ្វីដែលជំរុញឥរិយាបទរបស់អ្នក ដូចជា តើខ្ញុំកំពុងតែជៀសវាងពីអ្វី? ឬ តើអ្វីជាការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ?
៤ កុំលង់នឹងជំនឿដែលមានដែនកំណត់របស់អ្នក
មនុស្សភាគច្រើនមិនដែលទទួលស្គាល់ថាគំនិត ឬជំនឿរបស់ពួកគេខុសឡើយ។ ពួកគេចូលចិត្តធ្វើអ្វីដែលខ្លួនរបស់គេគិតថាត្រូវ គិតថាល្អ និង គិតថាសមហេតុផល ដោយមិនព្រមស្ដាប់នូវមតិអ្នកដទៃ។ ការដែលជឿតែជំនឿរបស់ខ្លួនតែមួយមុខ ដោយមិនចេះថ្លឹងថ្លែង ឬក៏ប្រៀបធៀប ពីជំនឿ និង ការគិតរបស់អ្នកដ៏ទៃ វានិងមិនល្អសម្រាប់អ្នកនោះទេ។ អ្នកគួរតែពិភាក្សាជាមួយនឹងអ្នកផ្សេង ដើម្បីប្រមូលព័ត៌មានយកមកគាំទ្រនឹងការបោះបង់ចោលនូវជំនឿដែលមានមិនត្រឹមត្រូវដែលជះឥទ្ធិពលលើឥរិយាបថរបស់អ្នក។ វាអាចជាការជជែកលេងជាមួយអ្នកដែលអ្នកគិតថាខ្លាំងខាងថ្លឹងថ្លែងបានល្អ រវាងការផ្តោតលើកិច្ចការងារ និងផ្តោតលើមនុស្ស ដើម្បីធ្វើការស្វែងយល់ថាពួកគេធ្វើវាបានដោយរបៀបណាដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ។
៥ អនុវត្តចំពោះការគ្រប់គ្រប់ខ្លួនឯង
បង្កើនការយល់ដឹងពីខ្លួនឯងឲ្យកាន់តែប្រសើរក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយក៏ត្រូវរៀនគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងឲ្យបានល្អផងដែរ។ តើយើងត្រូវគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងយ៉ាងម៉េចទៅ? គឺត្រូវគ្រប់គ្រងតាមរយៈ ការជ្រើសរើស ឬក៏ កត់សម្គាល់នូវសកម្មភាពណាមួយដែលអ្នកត្រូវកែប្រែ ឬ តាមរយៈការលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងជាដើម។
