នៅសហរដ្ឋអាមេរិចមានកម្មវិធីប្រកួតទាល់បាលថ្នាក់ជាតិដ៏ធំមួួយដែលមានឈ្មោះថា ស៊ុបភើប៊ូល (Super Bowl)។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះសំខាន់ណាស់សម្រាប់ឱកាសផ្សព្វផ្សាយផលិតផល ពីព្រោះចំនួនអ្នកទស្សនាមានច្រើនសន្ធឹករហូតដល់លើសពី ១៨០ លាននាក់។ ម៉ាកសញ្ញានីមួយៗហ៊ានចំណាយលុយខ្ទង់លានដុល្លាសម្រាប់រយៈពេលផ្សាយត្រឹមតែ៣០វិនាទី។ ពួកគេរំពឹងលើមាតិកាផ្សាយរបស់គេមិនត្រឹមតែមានន័យគ្រប់គ្រាន់នោះទេ ប៉ុន្តែនឹងល្បីកក្រើក ដែលនឹងអាចឲ្យពួកគេបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍ពីអតិថិជន នៅលើបណ្តាញសង្គម ច្រើនជាងពីរដង នៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍។
ជាការពិតណាស់ ការធ្វើពាណិជ្ជកម្មឲ្យកក្រើកពិតជាមិនមែនរឿងងាយឡើយ។ តើអ្វីដែលកាត់ផ្តាច់រវាង ពាណិជ្ជកម្មធម្មតា និងពាណិជ្ជកម្មដែលដាស់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងខ្លានិងគួរឲ្យចង់មើលកម្សាន្ត ដល់ថ្នាក់អ្នកមើលចង់ស៊ែរបន្តនោះ?
ក្នុងការស្វែររកចម្លើយទៅនឹងចម្ងល់ខាងលើ លោក Daniel McDuff ដែលជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ Microsoft និងលោក សាស្ត្រាចារ្យ Jonah Berger បានធ្វើការសិក្សាមួយដែលប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាសម្គាល់ទឹកមុខដោយស្វ័យប្រវត្តិ (automated facial recognition technology) ក្នុងការវិភាគលើទឹកមុខអ្នកទស្សនា ជុំវិញការចាក់ឲ្យមើល ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ប្រភេទផ្សេងៗគ្នា។ ពួកគាត់បានចាក់ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រប់ប្រភេទ ហើយសួរទៅកាន់អ្នកទស្សនាថាពួកគេចង់ស៊ែរការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មហ្នឹងដែរឬអត់។ នៅពេលពួកគេមើល លោកទាំងពីរបានប្រើប្រាស់កាមេរ៉ា webcams (ដោយមានការអនុញ្ញាតពីសាមីខ្លួន) ដើម្បីកត់ត្រាទឹកមុខ និងបែងចែកទឹកមុខទាំងនោះឲ្យទៅជាប្រភេទនៃអាម្មណ៍វិញ។
ជាលទ្ធផលនៃការសិក្សា អារម្មណ៍ដើរតួយ៉ាងសំខាន់ ថាពួកគេនឹងស៊ែរពាណិជ្ជកម្មនោះឬមិនស៊ែរ។ ក៏ប៉ុន្តែអារម្មណ៍ប៉ះពាស់លើការស៊ែរដោយបែបណា?
អ្នកប្រហែលជាគិតថា យើងនឹងស៊ែរពាណិជ្ជកម្មដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អ និងមិនស៊ែរអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍មិនល្អ។ ការគិតបែបនេះត្រឹមត្រូវ។ ក្នុងការសិក្សានេះ បានរកឃើញថា ពាណិជ្ជកម្មដែលដាស់អារម្មណ៍វិជ្ជមាន ដូចជាសេចក្តីអំណរ ទទួលបានការស៊ែរ ខណៈពាណិជ្ជកម្មដែលដាស់អារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ដូចជាភាពសោកសៅឫច្របូកច្របល់ មិនសូវទទួលបានការស៊ែរទេ។
ប៉ុន្តែ វាមានភាពស៊ីជម្រៅជាងនេះ។ ខណៈ អារម្មណ៍សោកសៅ ទទួលបានចំនួនអ្នកស៊ែរតិច អារម្មណ៍បែបខ្ពើម បែរជាបង្កើនចំនួនអ្នកស៊ែរទៅវិញ។ មិចបានជាចឹង? ចម្លើយគឺត្រង់ថា អារម្មណ៍ គឺវាស្មុគស្មាញ ជាង ”ភាពសប្បាយ” និង “ភាពសោកសៅ” ។
បន្ថែមពីលើនេះ អារម្មណ៍ក៏ត្រូវបានបែងចែកដោយ កម្រិតនៃភាពរំជើបរំជួល ឬ “ការជម្រុញខាងសរីរវិទ្យា (physiologically arousing) របស់វាផងដែរ។ ទោះបីជាវិជ្ជមានឬអវិជ្ជមាន អារម្មណ៍ខ្លះធ្វើឲ្យយើងមានភាពរំជើបរំជួល។ នៅពេលយើងដើរៗក្នុងព្រៃ ក៏ស្រាប់តែប្រទះឃើញពស់មួយក្បាល ឬក៏ពេលយើងកំពុងវាយប្រតាយប្រតប់គ្នា យើងមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់។ បេះដូងលោតលឿន ជីពចរញាប់ ហើយរាងកាយយើងត្រៀមរួមជាស្រេច សម្រាប់ការធ្វើសកម្មភាព។
វាក៏ពិតបែបហ្នឹងដែរ សម្រាប់អារម្មណ៍វិជ្ជមាន។ នៅពេលក្រុមបាល់របស់យើងទាត់ចូលហ្គូលនៅនាទីចុងក្រោយ ឬយើងបានទទួលដំណឹងថាមេនឹងដំឡើងឋានៈឲ្យ យើងមានអារម្មណ៍រំភើបដោយស្វ័យប្រវត្តិ។
ចំណែកអារម្មណ៍ខ្លះទៀត ធ្វើឲ្យយើងត្រជាក់ចិត្តទៅវិញ។ សាកគិតអំពី ការទៅលេងឆ្នេរសមុត្រ ឬមើលព្រះអាទិត្យលិចទៅមើល។ អ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ ក៏ប៉ុន្តែមិនចង់ធ្វើអ្វីទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ខណៈអារម្មណ៍ខឹង អាចធ្វើឲ្យយើងស្រែកដាក់នរណាម្នាក់ឬធ្វើសកម្មភាពអ្វីមួយ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍សោកសៅ បែរជាធ្វើឲ្យអ្នកចង់នៅស្ងាត់និងមិនធ្ចើអ្វីសោះទៅវិញ។
លទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវ
នៅពេលបទពិសោធន៍ណាមួយដាស់អារម្មណ៍ រំជើបរំជួល វានឹងទទួលបានការស៊ែរ។ ហើយលទ្ធផល នៃការសិក្សានេះ ក៏បានបង្ហាញបែបហ្នឹងមែន។ បើអ្នកដាស់អារម្មណ៍ រំជើបរំជួលវិជ្ជមាន ពាណិជ្ជកម្មរបស់អ្នកនឹងទទួលបានការស៊ែរច្រើនជាងគេ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកដាស់អារម្មណ៍ អវិជ្ជមាន (ឧទាហរណ៍ អារម្មណ៍ខ្ពើមរអើម ) អ្នកក៏ទទួលបានការស៊ែរដែរ បើទោះ បីជាវាមិនធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ល្អក្តី។ ផ្ទុយមកវិញ អារម្មណ៍ដែលមានកម្រិតភាពរំជើបរំជួលទាប (ឧទាហរណ៍ អារម្មណ៍សោកសៅ) នឹងកាត់បន្ថយទំនោរដែលអ្នកទស្សនាអាចស៊ែរពាណិជ្ជកម្មរបស់អ្នក។
១ អារម្មណ៍ល្អគឺមិនគ្រប់គ្រាន់
ចំណុចសំខាន់ដែលយើងអាចទាញសម្រាប់ការអនុវត្ត ពីការសិក្សានេះគឺ ទី១ ការធ្វើឲ្យអតិថិជនឬអ្នកទស្សនាមានអារម្មណ៍ល្អ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ។ ជាញឹកញាប់ អ្នកសរសេរមាតិកា តែងតែគិតថា បើគេអាចធ្វើឲ្យអ្នកទស្សនាមានអារម្មណ៍វិជ្ជមាន ទៅលើសេវាកម្ម ផលិតផល ឬម៉ាកសញ្ញា អ្នកទស្សនាទាំងនោះនឹងស៊ែរ។ ប៉ុន្តែលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវ បង្ហាញថា ល្អ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ អ្នកត្រូវតែដុត ចាស!គឺដុតអតិថិជនអ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកចង់បង្កើតមាតិកាដែលផ្តល់អារម្មណ៍ល្អៗ អញ្ចឹងអ្នកត្រូវតែធ្វើមាតិកានោះឲ្យរំភើប និងជម្រុញទឹកចិត្តអតិថិជន (មាតិកាដែលជម្រុញ ប្រភេទអារម្មណ៍ រំជើបរំជួល)។
២ អវិជ្ជមានក៏មិនប្រាកដថាមិនល្អដែរ
ទី២ អ្នកបង្កើតមាតិកា តែងតែមិនចង់បង្កើត មាតិកាពាក់ព័ន្ធនឹងអារម្មណ៍អវិជ្ជមាននោះទេ។ ប៉ុន្តែ ភាពអវិជ្ជមាននោះ មិនមែនមិនល្អគ្រប់ពេលឯណា។ ពួកយើងប្រហែលប៉ាន់ស្មានថា បើអ្នកមើលមានអារកម្មណ៍ ខ្ពើម ពួកគេមិនស៊ែរវានោះទេ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយមកវិញ បើយើងចេះប្រើវាឲ្យត្រូវ អារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ក៏មានឥទ្ធិពលណាស់ដែរ ក្នុងការទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពីអតិថិជន។ ឧទាហរណ៍ ពាណិជ្ជកម្មដែលធ្វើឲ្យអ្នកមើលខឹងសម្បា ដោយការបង្ហាញភាពអយុត្តិធម៌ ឬធ្វើឲ្យអ្នកមើលមានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ ដោយពិពណ៌នាអំពី ហានិភ័យសុខភាព អាចជម្រុញឲ្យអ្នកមើលស៊ែរព័ត៌មាននេះ។ ឧទាហរណ៍ យើងមកមើលពាណិជ្ជកម្មស្តង់ដាមួយ របស់សហរដ្ខអាមេរិច ដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពាណិជ្ជកម្ម ដែលទទួលបានជោគជ័យខ្ពស់ប្រចាំឆ្នាំ២០២០ គឺ Dashlane’s “Password Paradise” ដែលប្រៀបធៀប អារម្មណ៍តប់ប្រមល់នៃការភ្លេចបាត់លេខកូតសម្ងាត់ គឺមិនខុសអ្វីនឹងការជាប់គាំងនៅឋាននរកឡើយ។
៣ សាកល្បងធ្វើដោយខ្លួនឯង
ទី៣ នៅក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះ មានការវិភាគពាណិជ្ជកម្មជាច្រើនប្រភេទនិងស្ថិតក្នុងវិស័យផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីស្វែងរកទំនាក់ទំនងរវាង ការឆ្លើយតបនៃអារម្មណ៍ ជាមួយនឹងកម្រិតនៃការស៊ែរ។ ដូច្នេះក្នុងនាមជាអ្នកធ្វើទីផ្សារម្នាក់ មិត្តអ្នកអានអាចយកលទ្ធផលនៃការសិក្សានេះ មកបំពេញចំណុចខ្វះខាត និងបន្ថែមនៅក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងរបស់បងប្អូន ។
