spot_img
spot_img
Home Blog Page 74

សិក្ខាសិលា​ស្តីពី “ការពង្រីកអាជីវកម្មតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត”

សិក្ខា​សិលា​​ស្តីពី​ “ការពង្រីកអាជីវកម្ម​តាម​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត” នឹង​ត្រូវ​បាន​រៀបចំឡើងនៅថ្ងៃទី២០ ខែសីហា ខាងមុខនេះនៅ​មជ្ឈមណ្ឌល​សហប្រតិបត្តិការ​កម្ពុជា​-កូរ៉េ (CKCC) ដោយ KUMNIT CREATIVE ដែលជាអ្នក​ជំនាញផ្តល់សេវាកម្មប្រឹក្សា​ផ្នែក Digital Marketing។ នេះ​គឺ​សិក្ខា​សាលា​ទីមួយហើយ​ដែលផ្តោត​ទៅលើ​ការ​ចែករំលែក​ចំណេះដឹង​ស្តីពី​ការ​ធ្វើម៉ាឃីតធីង និង​ការ​ផ្សព្វផ្សាយម៉ាកសញ្ញាតាម​ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត និង​បច្ចេកទ្យា ដែលជំនាញ​មួយ​នេះគឺជា​ជំនាញ​មួយ​កំពុង​តែ​ទទួលការ​ពេញនិយម​នៅលើ​ពិភពលោក។ បច្ចេកវិទ្យា​កាន់​តែ​រីកចម្រើន ធ្វើ​ឱ្យ​ម្ចាស់​អាជីវកម្ម និង​សហគ្រិន​ភាគច្រើន​បាន​ផ្តោត​លើ​ការចំណាយ​ទៅលើ​ការផ្សព្វផ្សាយ​លើ​ប្រព័ន្ធ​បច្ចេកវិទ្យាវិញដោយ​សារ​តែ​ការ​ចំណាយតិច តែ​មាន​ប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់។ បច្ចុប្បន្ននេះ នៅប្រទេសកម្ពុជាម្ចាស់​អាជីវកម្ម និង​សហគ្រិនជាច្រើនក៏បាន​ងាក​មក​ប្រើប្រាស់​ការផ្សព្វផ្សាយ​លើ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​វិញផងដែរ ប៉ុន្តែការផ្សព្វផ្សាយគឺនៅមាន​កម្រិត​នៅឡើយ ដោយ​ភាគច្រើន​គឺផ្តោត​តែនៅលើ​បណ្តាញ​សង្គម​ហ្វេសប៊ុក​តែប៉ុណ្ណោះ។ ការផ្សព្វផ្សាយ និងធ្វើទីផ្សារតាម​ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតគឺមានច្រើនវិធីដូចជា តាមបណ្តាញសង្គម គេហទំព័រ Blog SEO, SEM, SMS, Email ។ល។

សិក្ខា​សាលានេះរៀបចំឡើងដើម្បីឱ្យ​សិក្ខាកាម​យល់ដឹង​កាន់តែច្រើនអំពីការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជកម្ម​តាម​ប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណិត និង​តាម​ប្រព័ន្ធ​បច្ចេកវិជ្ជា។ ព្រោះថា នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការផ្សព្វផ្សាយ​នៅលើប្រព័ន្ធទាំងនេះនៅប្រទេសកម្ពុជា​គឺ​នៅមាន​កម្រិត​នៅឡើយ ហើយ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ភាគច្រើន​គឺ​ជាការធ្វើតាមគ្នា ដោយមិនមាន​គោលដៅ​ច្បាស់លាស់ ហើយ​មិនបាន​គិត​អំពីBranding ឱ្យបានល្អិតល្អន់។ ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយទៀតសោត គឺ​មិនមានគម្រោង និងគោលបំណងច្បាស់លាស់ ដែលធ្វើឱ្យ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយភាគ​ច្រើន​មិនមាន​ប្រសិទ្ធភាព ឬប្រសិទ្ធផល។ ភាគច្រើន នៅប្រទេស​កម្ពុជា​គឺ​ផ្តោត​តែ​ការ​ប្រើប្រាស់​ហ្វេសប៊ុក​ក្នុង​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ តែមិន​បាន​ដឹងពី​ច្រក​ផ្សាយ​ផ្សេងៗទៀត​ដែល​ពួក​គាត់​អាច​ប្រើប្រាស់​បាន​ដើម្បី​ឱ្យ​ដល់​អតិថិជនជាច្រើនទៀត។ ដូចនេះហើយ សិក្ខាសាលាមួយនេះ នឹងធ្វើ​ឱ្យ​សិក្ខា​កាម​យល់​ដឹង​ឱ្យ​កាន់តែច្រើនពី​ការផ្សព្វផ្សាយ​តាម​ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ដើម្បីធើ្វឱ្យ​អាជីវកម្មពួកគាត់​មាន​ការ​លូត​លាស់​រីកចម្រើនឆាប់រហ័ស ហើយ​ជំនាញមួយនេះ គឺជា​ជំនាញ​ដែលនឹងត្រូវការជា​ចាំបាច់​ និង​ពេញនិយម​នាពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ជា​ពិសេស​សម្រាប់​ម្ចាស់​អាជីវកម្ម សហគ្រិន អ្នកធ្វើការផ្នែកទីផ្សារ អ្នកលក់ ឬនិស្សិតដែលរៀនផ្នែកធុរកិច្ច ។ល។

ទូរស័ព្ទ: 010 296 072 /078 555 750

អ៊ីម៉ែល: info@kumnitcreative.com

តម្លៃ: $15/ម្នាក់ ឬ​$10/ម្នាក់​សម្រាប់ការទិញសំបុត្រ​មុនថ្ងៃទី12 ខែ​សីហា

ពាណិជ្ជកម្ម

តើអ្វីទៅជាខុនដូ (Condo)?

1457943452127
លោក គាម សៀកឡុង អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន Century 21 Dream Property

បច្ចុប្បន្ននេះ ទីផ្សារអចលនទ្រព្យកាន់តែមានភាពរីកចម្រើនឥតឈប់ឈរ ជាពិសេសគឺសំណង់អាគារស្នាក់នៅរួម ឬភាសាអង់គ្លេសហៅថាខុនដូ។ បើនិយាយពីទីផ្សារនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាវិញ អាគារស្នាក់នៅរួមគឺជាគំរូបែបរស់នៅថ្មី បែបស៊ីវិល័យ និងទាន់សម័យ ដែលប្រជាជនយើងភាគច្រើនមិនទាន់ស្គាល់ច្បាស់ ឬយល់ច្បាស់នោះទេ។ ដើម្បីបង្កើនចំណេះដឹងស្តីពីខុនដូ គេហទំព័រគំនិតបានធ្វើបទសម្ភាសន៍ ជាមួយនឹងលោក គាម សៀកឡុង អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន Century 21 Dream Property ដែលជាក្រុមហ៊ុនមានជំនាញ និងបទពិសោធលក់ខុនដូ។

. យើងឃើញថាសំណង់ខុនដូកាន់តែរីកពាសពេញទីក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែនៅមានមនុស្សជាច្រើននៅមិនទាន់យល់ច្បាស់នៅឡើយ តើអ្វីទៅជាខុនដូ?

ខុនដូគឺសំដៅដល់ប្រភេទអាគារមួយដែលមានម្ចាស់កម្មសិទិ្ធច្រើនគ្នា កាន់កាប់ចំណែកឯកជនរបស់ខ្លួន Private Area ឬ  Net Area (យូនិត)នីមួយៗ ហើយនិងការកាន់កាប់រួមគ្នានូវចំណែករួម។ កត្តាដែលខុសគ្នាចំបងរវាង ខុន និងផ្ទះធម្មតានោះ គឺថាខុនដូពុំមានបុគ្គលណាម្នាក់ជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិដីនោះទេ ដីទាំងអស់ដែលសាងសង់គម្រោងខុនដូ គឺជាដីសហកម្មសិទ្ឋិដែលកាន់កាប់ដោយម្ចាស់កម្មសិទ្ធិច្រើនគ្នាដែលមានចំណែកឯកជនរបស់ខ្លួននៅក្នុងអាគារ។

. អម្បាញ់នេះលោកបានលើកឡើងពីចំណែករួម តើអ្វីទៅជាចំណែករួម?

ចំណែករួមដែលភាសាអង់គ្លេសគេតែងប្រើ Common Area ឬ Public Area គឺសំដៅដល់រាល់ចំណែកនៃអាគារសហកម្មសិទ្ធិ ដែលត្រូវចាត់ទុកជាកម្មវត្ថុ ឬជាប្រយោជន៏នៃសហកម្មសិទ្ធិករទាំងអស់។ ចំណែករួមមានជាអាទ៏ ទីធ្លា ជណ្តើរ ជណ្តើរយន្ត ច្រកចេញចូល ទីកន្លែងនៃសេវាកម្មរួម អាងហែលទឹក កន្លែងហាត់ប្រាណ កន្លែងក្មេងលេងជាដើម។

 . ប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនហាក់ដូចជានៅមិនទាន់ហ៊ានវិនិយោគទៅលើការទិញខុនដូនៅឡើយ តើលោកអាចពន្យល់បានទេហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់គួរវិនិយោគ និងរស់នៅខុនដូ?

បាទ! ពិតមែនហើយ។ ប្រជាជនយើងមួយភាគធំនៅមិនទាន់ហ៊ានវិនិយោគទៅលើខុនដូនៅឡើយដោយសារតែពួកគាត់មិនទាន់យល់ និងដឹងច្បាស់ពីខុនដូ។ តែតាមពិតនៅពេលដែលប្រទេសកាន់តែរីកចម្រើន ទីក្រុងកាន់តែរីកធំ តម្រូវការលំនៅដ្ឋានបែបខុនដូនឹងកាន់តែកើនឡើងផងដែរ។ យើងអាចមើលគំរូប្រទេសជិតខាងយើងដូចជាថៃជាដើម ដែលនៅក្នុងទីក្រុងសុទ្ធតែសំណង់ខុនដូពាសពេញ។ ការវិនិយោគលើខុនដូមានអត្ថប្រយោជន៍ដូចជា៖

ងាយស្រួលរកអ្នកជួល និងជួលបានចំណូលខ្ពស់ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងអចលនវត្ថុដ៏ទៃទៀតដូចជាវីឡា ផ្ទះលែ្វង ឃ្លាំង ដី ខុនដូគឺមានភាពងាយស្រួលក្នុងរកអ្នកជួល ហើយចំណូលពីការជួលខុនដូគឺខ្ពស់ជាងគេ ដែលអាត្រាបានផលពីវិនិយោគមកវិញជាមធ្យមបានរហូតដល់៧%ក្នុងមួយឆ្នាំ។ គម្រោងខ្លះមានការធានាការជួលក្នុងរយៈពេល៣ឆ្នាំដំបូងក្នុងអត្រា១៨%។

ទីតាំងមានភាពងាយស្រួល: ជាទូទៅ ខុនដូមានទីតាំងល្អដែលផ្តល់ភាពងាយស្រួលក្នុងការរស់នៅ ស្ថិតនៅក្បែរតំបន់ពាណិជ្ជកម្ម ក្បែរកន្លែងធ្វើការ ទីប្រជុំជន ហាងលក់ទំនិញ សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ភោជនីយដ្ឋាន ជាដើម។

ភាពស៊ីវិល័យះ នៅក្នុងអាគារមានដូចជា អាងហែលទឹក ក្លឹបហាត់ប្រាណ កន្លែងក្មេងលេង ភោជនីយ

ដ្ឋាន បារ ហាងកាហ្វេ និងផ្សារទំនើប ដែលនៅក្នុងបរិវេណខុនដូនោះតែម្តង ឫនៅក្បែរនោះ ជាផ្នែកមួយនៃការទាក់ទាញឲ្យចង់រស់នៅក្នុងខុនដូនោះតែម្តង។

ជាមួយនិងការរស់នៅរបស់មនុស្សដែលមរមាញឹក ខុនដូគឺជាជម្រើសដែលទាក់ទាញពីព្រោះតែការរស់នៅមានភាពងាយស្រួល មានសន្តិសុខ សុវត្ថិភាពល្អ និងចំណាយការថែទំាអស់តិចចំពោះការរស់នៅបែបស៊ីវិល័យ។

មានឱកាសទំនាក់ទំនង និងពង្រីកបណ្តាញ ជាមួយនឹងវិនិយោគិនបរទេស សហគ្រិនបរទេស និងខ្មែរ អ្នកដែលមានចំណូលខ្ពស់និងមធ្យម ទៅតាមប្រភេទខុនដូ។

. លោកបានលើកឡើងជាច្រើនមកហើយស្តីពីអត្ថប្រយោជន៍លើការវិនិយោគ យើងលោកអាចបកស្រាយត្រួសៗថាតើ អ្វីជាហានិភ័យ និងបព្ហាប្រឈមក្នុងការវិនិយោគ និងស្នាក់នៅខុនដូ?

-បាទ! សម្រាប់បញ្ហាប្រឈម និងហានិភ័យវិញគឺថាទី១សម្រាប់ការសាងសង់អាគារខ្ពស់ត្រូវការទុនវិនិយោគច្រើន និងចំណាយពេលយូរក្នុងការសាងសង់។ ដោយសារនៅពេលបច្ចុប្បន្នការលក់គម្រោងគឺអនុពា្ញតិមុនពេលចាប់ផ្តើមបុកគ្រឹះសាងសង់ ឬសាងសង់បានក្នុងកម្រិតណាមួយ អ្នកទិញប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងករណីដែលគម្រោងមិនបានសាងសង់ដូចការសន្យា។ ក្នុងករណីជាប់គាំងក្នុងការសាងសង់ដោយប្រការណាមួយនៅដំណាក់កាលណាមួយ អ្នកទិញពិបាកនឹងមានលទ្ធភាពទៅសាងសង់បន្ត ខុសពីវីឡា ឫផ្ទះល្វែង។ ការចំណាយពេលវេលាសាងសង់យូរ ឫពេលខ្លះមានការពន្យាពេលនៃការសាងសង់នាំឲ្យអ្នកទិញមានការខាតបង់ផលប្រយោន៏ក្នុងការវិនិយោគរបស់ខ្លួន។

-ទី២គឺថ្លៃសេវាគ្រប់គ្រង និងការថែទាំ (Management fee) ដែលតម្រូវឲ្យម្ចាស់សហកម្មសិទ្ធិករទាំងអស់បង់ថ្លៃសេវាគ្រប់គ្រង និងថែទាំប្រចាំខែ អាស្រ័យទៅតាមទំហំកាន់កាប់របស់ខ្លួនសម្រាប់សម្អាត ជួសជុល ការប្រើប្រាស់ចំណែករួម មានទីធ្លា ជណ្តើរ ច្រកចេញចូល និងទីកន្លែងនៃសេវាកម្មរួមផ្សេងៗទៀត និងការបង់ថ្លៃសេវាសម្រាប់ចំណតរថយន្ត ឫម៉ូតូផងដែរ។

-ទី៣គឺបទបពា្ចផ្ទៃក្នុង: ដោយសារតែជាអាគារសហកម្មសិទ្ធិ និងមានអ្នករស់នៅច្រើន បទបពា្ជផ្ទៃក្នុងគឺតម្រូវឲ្យមានជាចាំបាច់ ដែលពេលខ្លះបទបពា្ជផ្ទៃក្នុងនេះធ្វើឲមានការជ្រៀតជ្រែកដល់សិទ្ធិ និងសេរីភាពរបស់កម្មសិទិ្ធករ ហើយអាចជាការដាក់កំហិតឲ្យអ្នកស្នាក់នៅត្រូវទទួលយកទោះបីជាចំណុចខ្លះមិនពេញចិត្តក៏ដោយ។

. ដោយសារតែខុនដូគឺជាប្រភេទលំនៅដ្ឋានថ្មីសម្រាប់ប្រជាជនយើង តើពួកគាត់គួរដឹងអ្វីខ្លះមុននឹងសម្រេចចិត្តទិញខុនដូ?

បាទ! ពួកគាត់ត្រូវសិក្សាស្វែងយល់ពីគម្រោង និងម្ចាស់គម្រោងឱ្យបានល្អដើម្បីឱ្យច្បាស់ថាគម្រោងនោះពិតជាគម្រោងដែលគួរតែវិនិយោគ មានដើមទុនគ្រប់គ្រាន់ និងមានច្បាប់សាងសង់ត្រឹមត្រូវ។ ពួកគាត់អាចធ្វើការប្រឹក្សាយោបល់ជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យដែលមានបទពិសោធលក់ខុនដូមុននឹងសម្រេចចិត្តទិញ ដើម្បីទទួលព័ត៌មានបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ដែលអាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យក្នុងកម្រិតអតិបរិមា។ ពួកគាត់ត្រូវសួរនាំឱ្យបានច្បាស់ស្តីពីតម្លៃសេវាគ្រប់គ្រងអចលនទ្រព្យ (Management Fee ឬ Maintenance Fee) ដែលភាគច្រើនគេគិតតម្លៃក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ។ ពួកគាត់ត្រូវសួរថាតើគេគិតតម្លៃគ្រប់គ្រងថែទាំទៅលើទំហំនៃចំណែកឯកជន (Net Area) ឬក៏គិតថ្លៃសេវាដោយរួមបញ្ចូលទាំងចំណែករួម (Gross Area)។ អតិថិជនគួរសួរព័ត៌មានឱ្យច្បាស់ថាតើនៅពេលដែលទិញយូនីតណាមួយ តើពួកគាត់នឹងទទួលបានប្លង់កម្មសិទ្ធិប្រភេទណា (ប្លង់រឹង-វិពា្ញបនប័ត្រសម្គាល់ម្ចាស់ចំណែកឯកជនដែលភាសាអង់គ្លេស ហៅថា Strata Title ឬត្រឹមប្លង់ទន់ដែលអាចប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាទៅថ្ងៃក្រោយ), តើពួកគាត់នឹងទទួលបានសម្ភារៈអ្វីខ្លះ (សម្ភារៈ បរិក្ខា គ្រឿងសង្ហារឹម) ហើយតើគាត់ត្រូវបង់ថ្លៃអ្វីទៀតដែរឬទេ (ដូចជាថ្លៃចំណតរថយន្ត កន្លែងហែលទឹក ហាត់ប្រាណ ស្ទីម សូណា ។ល។)។ មុននឹងសម្រេចចិត្តទិញ អតិថិជនគួរពិនិត្យឱ្យបានល្អិតល្អិន ពីកិច្ចសន្យាទិញលក់ និងបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងឱ្យបានហ្មត់ចត់ ចៀសវាងការមានរឿងវិវាទទៅថ្ងៃក្រោយ។

 

ពាណិជ្ជកម្ម

តើ​Post នៅលើ Facebook Page ពេលណា​ទើបល្អ?

បច្ចុប្បន្ននេះ Facebook បានក្លាយទៅជាឧបករណ៍ដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការផ្សព្វផ្សាយចែករំលែកព័ត៌មាន ផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងស្វែងរកអតិថិជនសម្រាប់ម្ចាស់អាជីវកម្មទាំងខ្នាតតូច និងខ្នាតធំ។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មានក្រុមហ៊ុន និងម្ចាស់អាជីវកម្មកាន់តែច្រើនឡើងៗបានខិតខំប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមមួយនេះក្នុងការស្រូបទាញផលប្រយោជន៍ឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព។ ទោះបីជាមានការប្រើប្រាស់កាន់តែទូលំទូលាយយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅមានអ្នកប្រើប្រាស់ជាច្រើននៅមានចម្ងល់ ឬមិនដឹងថាតើគួរPostនៅក្នុងFacebook Pageខ្លួននៅពេលណាទើបអាចឱ្យFan នៅក្នុងPageមើលឃើញច្រើនបំផុត។

មុននឹងឈានចូលដល់ប្រធានបទនេះ ខ្ញុំសូមលើកយករឿងខ្លះៗពីអតីតកាលអំពី Facebook Postជាមុនសិន។ ប្រហែលជាង6ឆ្នាំមុន កាលដែលការប្រើប្រាស់ការបង់លុយផ្សាយពាណិជ្ជកម្មក្នុងFacebookមិនទាន់មានប្រជាប្រិយភាពនៅឡើយនោះ នៅពេលដែលយើង Postអ្វីមួយនៅលើFacebook page ចំនួនFanដែលអាចមើលឃើញPost របស់យើងដោយមិនចំណាយលុយ គឺអាចឡើងរហូតដល់២០%ក៏មាន។ តែបន្ទាប់ពីការចំណាយលុយផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនៅលើFacebookកាន់តែពេញនិយម  ព្រមទាំងការកែប្រែជាញឹកញាប់របស់Facebook ធ្វើឱ្យការ Postធម្មតា(មិនចំំណាយលុយ) នៅលើ Page ម្តងៗ ចំនួនFanដែលអាចមើលឃើញមានមិនដល់២%ផងនៃចំនួន fanសរុប។ដូចនេះ ប្រសិនបើអ្នកមិនមានកញ្ចប់ថវិកាច្រើនដើម្បីធ្វើការចំណាយសម្រាប់រាល់Postនោះទេ វិធីសាស្ត្រដែលល្អ និងឆ្លាតវៃ គឺការកំណត់ពេលវេលាណាដែលអាចឱ្យចំនួនFanមើលឃើញច្រើនជាងគេរាល់ការPost ម្តងៗ។

២%គឺពិតជាតិចណាស់ ដូចនេះហើយយើងត្រូវដឹងពេលវេលា ឬម៉ោងណាដែលមានប្រសិទ្ធិភាពជាងគេបំផុត។ យោងតាមបទពិសោធក្នុងការគ្រប់គ្រងPageជាច្រើន សម្រាប់នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង ម៉ោងដែលមានអ្នកប្រើប្រាស់Facebookច្រើនជាងគេគឺចាប់ពីម៉ោង 7pm ដល់ម៉ោង9pm។ នេះគឺជាពេលវេលាដែលល្អបំផុតសម្រាប់ម្ចាស់Pageក្នងការPostអ្វីមួយ ព្រោះថា ការPost នៅកំឡុងពេលនេះ នឹងអាចមានឱកាសឱ្យចំនួនFanរបស់ខ្លួនមើលឃើញច្រើនជាងពេលណាៗទាំងអស់។ ក្រៅពីម៉ោងនេះ គឺមានម៉ោងល្អមួយទៀតនាពេលថ្ងៃត្រង់ ពីម៉ោង12pm ដល់ម៉ោង 1pm។ សម្រាប់ម៉ោងដែលមានអ្នកប្រើប្រាស់តិចជាងគេ និងគួរចៀសវាងPostដើម្បីកុំឱ្យខាតកម្លាំង និងពេលវេលាគឺចាប់ពីម៉ោង11pm ដល់ម៉ោង6 ព្រឹក។ក្រៅពីទិន្នន័យដែលបានរៀបរាប់ ថ្ងៃដែលមានអ្នកប្រើប្រាស់Facebookតិចជាងគេគឺមានពីរថ្ងៃ គឺថ្ងៃពុធ និងថ្ងៃព្រហស្បត្តិ៍។

ដូចនេះ សម្រាប់ការPostលើកក្រោយ ចូរកុំភ្លេចមើលម៉ោងផងដើម្បីឱ្យការPostនីមួយៗមានប្រសិទ្ធិភាព និងមានអ្នកមើលឃើញច្រើនជាងគេប្រសិនបើមិនបានបង់លុយសម្រាប់ការផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងFacebook៕

ពាណិជ្ជកម្ម

មេរៀនដ៏វិសេសមួយសម្រាប់ម្ចាស់អាជីវកម្ម ៖ ករណីក្រុមហ៊ុនអាកាសចរUnited Airline ធ្វើឱ្យបាក់ហ្គីតាអតិថិជន

អ្នកគ្រប់គ្នាប្រាកដជាស៊ាំនឹងឃ្លាមួយ ដែលគេតែងតែលើកឡើង “អតិថិជនគឺជាស្តេច!” ហើយម្ចាស់អាជីវកម្មនីមួយៗតែងតែដាស់តឿននិងក្រើនរំឮកបុគ្គលិករបស់ខ្លួនឱ្យផ្គាប់ចិត្តអតិថិជនដើម្បី ឱ្យអាជីវកម្មអាចរីកចម្រើនទៅមុខបានយូរអង្វែង។ ក្នុងសម័យកាលបច្ចេកវិទ្យាទំនើបដែលមនុស្សម្នាក់ៗអាចមើលឃើញនិងចែករំលែកព័ត៌មានបានយ៉ាងលឿននិងឆាប់រហ័សនេះ បានញ៉ាំងឱ្យម្ចាស់អាជីវកម្មត្រូវទទួលសំពាធមួយ គឺត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន និងធ្វើការបម្រើអតិថិជនឱ្យបានល្អដើម្បីឱ្យអតិថិជនរបស់ខ្លួនពេញចិត្ត។ បើពុំនោះទេ ព័ត៌មានអាក្រក់នឹងអាចចែករំលែកបានយ៉ាងលឿន ដែលពិបាកនឹងទប់ស្កាត់ ហើយអាចធ្វើឱ្យអាជីវកម្មមួយ ខាតបង់ និងក្ស័យធនបានយ៉ាងលឿន។ មិនថាតែនៅប្រទេសជឿនលឿនទេ សូម្បីតែនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង មានករណីជាច្រើនដែលអតិថិជនបានចែករំលែកព័ត៌មាននៅលើបណ្តាញសង្គមទៅលើហាង ឬអាជីវកម្មណាដែលធ្វើឱ្យពួកគេមិនពេញចិត្ត។

ថ្ងៃនេះ គេហទំព័រគំនិតសូមលើកយកករណីមួយដែលកើតឡើងនៅសហរដ្ឋអាមេរិចកាលពីឆ្នាំ២០០៨ ដែលកើតឡើងរវាងក្រុមហ៊ុនអាកាសចរUnited Airlineរបស់សហរដ្ឋអារមេរិចនិងលោកឌេវដែលជាអ្នកលេងហ្គីតា។ ករណីនេះនេះបានធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនអាកាសចរមួយនេះខាតបង់លុយអស់រាប់រយលានដុល្លាដោយសារតែភាពមិនទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន។ រឿងនេះផ្តើមឡើងដោយក្រុមអ្នកចម្រៀងមួយក្រុមដែលធ្វើដំណើរតាមក្រុមហ៊ុនអាកាសចរUnited Airline។ មុននឹងយន្តហោះចេញដំណើរពីព្រលានយន្តហោះ ក្រុមអ្នកចម្រៀងនោះ (ដែលក្នុងនោះមានលោកឌេវ)បានឃើញក្រុមការងារជញ្ចូនឥវ៉ាន់ដាក់យន្តហោះធ្វើការគ្រវាត់គ្រវែងដោយមិនមានការថ្នមអ្វីបន្តិចសោះទៅលើឥវ៉ាន់របស់អ្នកដំណើរ ហើយក្នុងនោះក៏មានឧបករណ៍ភ្លេងរបស់ពួកគេផងដែរ។ ភ្លាមនោះ ពួកគេក៏បានធ្វើការរាយការណ៍ពីភាពមិនពេញចិត្តទៅបុគ្គលិកនៅក្នុងយន្តហោះពីករណីនេះ ប៉ុន្តែម្នាក់ៗតែងរុញទៅអ្នកនេះអ្នកនោះដោយគ្មានអ្នកណាចេញមុខទទួលខុសត្រូវឡើយ ហើយប្រាប់ឱ្យពួកគេដោះស្រាយនៅពេលដែលទៅដល់គោលដៅហោះហើរវិញ។

ពេលមកដល់គោលដៅ ដោយសារតែការហត់នឿយពេកនិងយប់ជ្រៅផងនោះ ពួកក្រុមភ្លេងនិងចម្រៀងនោះក៏មិនបានធ្វើការត្រួតពិនិត្យឧបករណ៍ភ្លេងរបស់ពួកគេទេឬធ្វើការតវ៉ាឡើយដោយធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅសណ្ឋាគារដើម្បីសម្រាក។ ថ្ងៃបន្ទាប់ នៅពេលដែលគេបើកវ៉ាលីហ្គីតាពិនិត្យទើបឃើញថា ហ្គីតារបស់គេគឺត្រូវខូច និងបាក់បែកទៅហើយដោយសារតែការមិនប្រុងប្រយ័ត្នរបស់ក្រុមការងារនៃក្រុមហ៊ុនUnited Airline។ បន្ទាប់ពីបានដឹង គាត់ក៏បានធ្វើការរាយការណ៍ទៅក្រុមហ៊ុនដើម្បីស្វែងរកសំណងដែលក្រុមហ៊ុនអាកាសចរធ្វើឱ្យខូច ដែលហ្គីតានោះមានតម្លៃ3500ដុល្លា។ គាត់ព្យាយាមទាក់ទងពីបុគ្គលិកម្នាក់ទៅបុគ្គលិកម្នាក់ទៀតដើម្បីធ្វើការពន្យល់ទៅលើករណីដែលបានកើតឡើង ហើយក្នុងចំណោមនោះ ក៏មានបុគ្គលិកខ្លះទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ក្រុមហ៊ុន ប៉ុន្តែរាល់ការទំនាក់ទំនងម្តងៗគឺត្រូវរង់ចាំរយៈពេលយ៉ាងយូរដើម្បីទទួលបានការឆ្លើយតប ហើយការឆ្លើយតបទៀតនោះគឺសុទ្ធតែអវិជ្ជមាន ដោយក្រុមហ៊ុនអាកាចរUnited Airline បានបដិសេធការទទួលខុសត្រូវ ហើយទម្លាក់កំហុសទៅលើអតិថិជនផ្ទាល់ ឬអ្នកនេះអ្នកនោះ។ ការព្យាយាមទាមទារសំណងគឺត្រូវចំណាយពេលអស់៩ខែ តែមិនមានការឆ្លើយតបជាវិជ្ជមានអ្វីឡើយ សូម្បីតែលោកឌេវដែលសារចុងក្រោយរបស់គាត់ផ្ញើរទៅកាន់ក្រុមហ៊ុនថាត្រូវការសំណងតែ1200ដុល្លាប៉ុណ្ណោះដែលជាតម្លៃជួសជុល ហើយទឹកប្រាក់នោះអាចប្តូរទៅជាសំបុត្រយន្តហោះវិញក៏ដោយក៏នៅតែមិនមានការឆ្លើយតបវិជ្ជមានឬការទទួលខុសត្រូវពីសំណាក់ក្រុមហ៊ុន។ រហូតដល់គាត់បាននិយាយថាបើមិនមានសំណង គាត់នឹងនិពន្ធចម្រៀង និងថតMVស្តីពីបទពិសោធជូរចត់ដែលគាត់ជួបប្រទះជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនអាកាសចរក៏ដោយក៏នៅតែមិនមានការឆ្លើយតបអ្វីពីក្រុមហ៊ុន។

ដោយសារតែហេតុនេះហើយគាត់ក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងបីបទ និងថតជាMV ហើយបានចែករំលែកនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ិនធីណិតដោយរំពឹងថានឹងមានអ្នកស្តាប់ និងមើលជាច្រើន។ ក្រោយពីបានបង្ហោះនៅលើYoutube ថ្ងៃទី06 ខែ 07 បទចម្រៀងគាត់ក្លាយទៅជាបទចម្រៀងពេញនិយមដែលមានអ្នកស្តាប់ និងទស្សនា១៥០០០០ដងក្នុងថ្ងៃទិ១ និងកន្លះលានបីថ្ងៃបន្ទាប់ ហើយជាងមួយខែក្រោយមកគឺ៥លានដង រហូតធ្វើឱ្យសាព័ត៌មានធំៗដូជា CNN Walls Street Journal និងសារព័ត៌មានធំៗជាច្រើនទៀតធ្វើការផ្សាយពីករណីនេះ។ ក្រោយពីព័ត៌មាននេះល្បីសុះសាយ តម្លៃប័ណ្ណភាគហ៊ុនរបស់ក្រុមហ៊ុនអាកាសចរUnited Airlineធ្លាក់ចុះ១០% ដែលជាលទ្ធផលធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនខាតបង់ប្រាក់អស់ប្រមាណ180លានដុល្លា។

នេះជាមេរៀនដ៏ជូរចត់មួយដែលម្ចាស់អាជីវម្ម ឬប្រធានក្រុមហ៊ុនត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចៀសវាងស្ថានភាពស្រដៀងគ្នានេះកើតឡើងម្តងទៀតលើស្ថាប័នរបស់ខ្លួន។ កំហុស ភាពមិនទទួលខុសត្រូវ ឬការធ្វេសប្រហែសមួយអាចធ្វើឱ្យអ្នកខាតបង់ឬក្ស័យធនមួយរំពេច។ នៅក្នុងសម័យកាលទំនើបនេះ មិនថាព័ត៌មានល្អឬអាក្រក់គឺត្រូវបានចែកចាយយ៉ាងលឿន ដែលមិនអាចទប់ស្កាត់បានឡើយ ហើយវាក៏ជាសម័យកាលដែលអតិថិជនមានសិទ្ធអាទិភាពជាងពេលណាៗទាំងអស់ដោយសារតែភាពងាយស្រួលដែលបច្ចេកវិទ្យាបានផ្តល់ឱ្យ។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននៅរៀងរាល់ពេលដែលធ្វើការដោះស្រាយជាមួយអតិថិជន ព្រោះថា “អតិថិជនគឺជាស្តេច!”។ នៅពេលដែលអតិថិជនពេញចិត្ត ពួកគាត់នឹងនិយាយល្អពីអ្នក ហើយបើគាត់មិនពេញចិត្តទេនោះ លទ្ធផលគឺពិបាកនឹងស្មានទុក៕

ពាណិជ្ជកម្ម

យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការវិនិយោគទៅលើអចលនទ្រព្យ

IMG_20160125_151307វិស័យអចលនទ្រព្យនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាកំពុងតែមានភាពទាក់ទាញយ៉ាងខ្លាំង ហើយវិស័យនេះក៏បានក្លាយទៅជាសសរស្តម្ភសេដ្ឋកិច្ចជាតិក្នុងចំណោមវិស័យធំៗទាំងបួន។ ស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែង ដែលយើងបានឮ ការជជែកគ្នាពីវិស័យនេះ ហើយជាពិសេសនោះ គឺការវិនិយោគដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណេញ។ ការទិញអចលនទ្រព្យគឺមានភាពងាយស្រួល ប៉ុន្តែអ្វីដែលពិបាកនោះគឺការវិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណេញវិញ ដែលទាមទារឱ្យវិនិយោគិនមានគោលបំណងនិងយុទ្ធសាស្ត្រច្បាស់លាស់ក្នុងការកាត់បន្ថយហានិភ័យដែលកើតអាចមានឱ្យស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតអប្បបរិមា។ ថ្ងៃនេះគេហទំព័រ«គំនិត»មានកិត្តិយសដែលបានធ្វើការសម្ភាសន៍ជាមួយនឹងអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន Century 21 Dream Property ដែលជាក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យដ៏ល្បី និងមានបណ្តាញធំជាងគេក្នុងពិភពលោក ហើយមានប្រភពដើមពីសហរដ្ឋអាមេរិក គឺ លោក គាម សៀកឡុង។

១- មុននឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តវិនិយោគ ឬទិញអចលនទ្រព្យតើវិនិយោគិនគួរគិតពិចារណាទៅលើចំណុច អ្វីខ្លះ?

បាទ! ជាការពិតណាស់វាមានចំណុចជាច្រើន ដែលអ្នកវិនិយោគ ឬអ្នកទិញអចលនទ្រព្យត្រូវធ្វើការពិចារណាមុនពេលសម្រេចចិត្តវិនិយោគ ឬទិញអចលនទ្រព្យ ដោយមិនមែនឃើញគេទិញ រួចទិញតាមគេនោះទេ ។

  • ទីមួយ គឺយើងត្រូវដឹងពីគោលបំណងនៃការទិញ តើទិញដើម្បីរស់នៅ ឬក៏ដើម្បីវិនិយោគ។ ហើយសម្រាប់ការវិនិយោគទៀតនោះក៏មានពីរផងដែរគឺសម្រាប់ជួលដើម្បីបានចំណូលអកម្ម និងទិញមកទុកលក់ចំណេញនៅពេលអនាគត។
  • ទីពីរ គឺលទ្ធភាពជាក់ស្តែង លំហូរសាច់ប្រាក់ ជម្រើសបង់ប្រាក់ ប្រភពថវិការ ហិរពា្ញវត្ថុរបស់អ្នកទិញ ឬអ្នកវិនិយោគ។
  • ទីបី គឺសិក្សាពីសក្តានុពលដែលអាចលក់ចំណេញនាពេលអនាគត។
  • ទីបួន យើងត្រូវជ្រើសរើសទិញគម្រោងណាដែលស្របច្បាប់ មានអាជ្ញាប័ណ្ណសាងសង់ អាជ្ញាប័ណ្ណអភិវឌ្ឍន៏គម្រោង អាជ្ញាប័ណ្ណលក់ត្រឹមត្រូវដែលចេញដោយក្រសួងពាក់ព័ន្ធ។ អ្នកទិញគួរធ្វើការសិក្សាអំពីប្រវត្តិ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះម្ចាស់គម្រោងដើម្បីធានាថាគម្រោងដែលកំពុងដំណើរការ និងធ្វើការអភិវឌ្ឍន៍នោះអាចទុកចិត្តបាន។ អ្នកទិញត្រូវច្បាស់ថា អចលនវត្ថុនោះគឺពិតជាមានប្លង់កម្មសិទ្ធិច្បាស់លាស់ និងមិនមានវិវាទ(ប្លង់រឹងដែលយើងហៅថាវិពា្ញបនប័ត្រសម្គាល់ម្ចាស់អចលនវត្ថុ ប័ណ្ណសម្គាល់សិទិ្ធកាន់កាប់ម្ចាស់អចលនវត្ថុ វិពា្ញបនប័ត្រសម្គាល់ម្ចាស់ចំណែកឯកជន ឬប្លង់ទន់ លិខិតផ្ទេរសិទិ្ធនិងប្រើប្រាស់ដីធ្លី)។ សម្រាប់ខ្ញុំផ្ទាល់ គឺខ្ញុំលើកទឹកចិត្តឱ្យវិនិយោគទៅលើអចលនទ្រព្យណាដែលមានប្លង់រឹង។
  • ទីប្រាំ គឺគុណភាពសំណង់ សម្ភារៈប្រើប្រាស់ដើម្បីសាងសង់ សន្តិសុខ ការគ្រប់គ្រងថែទាំអចលនទ្រព្យ(Property Management) ដើម្បីរក្សាបាននូវសោភណ្ឌភាព និង ភាពស្រស់ស្អាតនៃទីធ្លាសាធារណៈ។ ហើយសម្រាប់ខុនដូរ និងបុរី យើងត្រូវដឹងពីបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងរបស់ម្ចាស់គម្រោងនីមួយៗផងដែរដើម្បីចៀសវាងបញ្ហា និងវិវាទទៅថ្ងៃខាងមុខ។
  • ទីប្រាំមួយ គឺត្រូវសិក្សាពីតម្លៃដើម្បីទទួលបានតម្លៃទីផ្សារ ឬទាបជាងទីផ្សារ (លក់បន្ទាន់ ទិញនៅពេលគេចង់លក់ លក់នៅពេលគេចង់ទិញដើម្បីទទួលបានតម្លៃថ្លៃ)។

២- តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណេញពីអចលនទ្រព្យ?

ការជ្រើសរើស អចលនទ្រព្យដែលមានភាពទាក់ទាញ ព្រមទាំងមានសំណង់ល្អគឺជាកត្តាសំខាន់ ប៉ុន្តែរាល់ការទិញអចលនទ្រព្យយើងត្រូវគិតដល់ការវិនិយោគ ជាជាងគិតគ្រាន់តែដើម្បីរស់នៅ ក្នុងនោះមាន៖

  • ទិញអចលនទ្រព្យទុកជួល ដើម្បីទទួលបានចំណូលអកម្មប្រចាំខែ និងអាចលក់អចលនទ្រព្យនោះក្នុងតំលៃខ្ពស់។ តើវាស្ថិតនៅទីតាំងដែលមានសក្តានុពលក្នុងការជួលដែរឬទេ? ជួលសម្រាប់អាជីវកម្ម?តើប្រភេទអាជីវកម្មអ្វីដែលសមស្របសម្រាប់អចលនវត្ថុនោះ? បើសម្រាប់ស្នាក់នៅ តើសម្រាប់ជួលឱ្យជនបរទេស ឬជនជាតិខែ្មរ? ពេលខ្លះម្ចាស់អចលនទ្រព្យគួរពិចារណាថាតើត្រូវ ធ្វើ ការជួលជុល និងកែលម្អដើម្បីបង្កើនមានភាពទាក់ទាញដើម្បីបង្កើនចំណូល ឬក៏អាចជួលបានដោយមិនចាំបាច់ជួសជុល។ ជាទូទៅ អត្រាបានប្រាក់ត្រឡប់មកវិញពិការពីការវិនិយោគទិញផ្ទះទុកសម្រាប់ជួល ផ្ទះលែ្វង ឬវីឡាអាចបានចន្លោះពី២ ទៅ៣%ក្នុង១ឆ្នាំ ខណៈពេលដែលខុនដូរអាចជួលបានរហូតដល់៧%ក្នុង១ឆ្នាំ។
  • អចលនទ្រព្យដែលយើងទិញសម្រាប់រស់នៅក៏អាចក្លាយទៅជាការវិនិយោគមួយផងុខ។វិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យដើម្បីទទួលបានផលចំណេញវិដែរសម្រាប់ទៅថ្ងៃអនាគតប្រសិនបើយើងអាចជ្រើសរើសបានទីតាំងល្អ។ អចលនទ្រព្យតែងតែឡើងថ្លៃនៅពេលដែលមានការអភិវឌ្ឍន៏នៅជុំវិញតំបន់នោះ ដូច្នេះត្រូវជ្រើសរើសតំបន់ដែលនឹងមានការអភិវឌ្ឍន៏។ទីកន្លែងដែលមានកម្រិតហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ឋនៅមានទាប ប៉ុន្តែអាចកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សនាពេលខាងមុខ និងអាចចំណេញច្រើន។ អ្នកឆ្លាតគិតឆ្ងាយ មើលធ្លុះលទ្ធផល មើលឃើញអ្វីដែលអ្នកធម្មតាមើលមិនឃើញ ហើយការចេះមើលវែងឆ្ងាយនេះគឺពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់វិនិយោគទៅលើវិស័យអចលនទ្រព្យនេះ។
  • ទិញអចលនទ្រព្យដែលអាចកែលំអរថ្មី ហើយលក់ចេញទៅវិញថ្លៃជាងតម្លៃដើម។ អចលនទ្រព្យខ្លះគឺមានសក្តានុពលបន្ទាប់ពីមានការវិនិយោគ និងជួសជុលកែលម្អបន្តិចបន្តួច។ បើនិយាយឱ្យសាមញ្ញទៅគឺថែមក្រេម ថែមម្សៅដើម្បីបង្កើនភាពទាក់ទាញ។ យើងត្រូវចេះប្រើប្រាស់ឱ្យអស់ពីលទ្ធភាព ដូចឃ្លាមួយដែលគេនិយមលើកឡើងគឺ “បើប្រើវត្ថុប្រើឱ្យអស់ពីប្រយោជន៏ ហើយបើប្រើមនុស្សគឺប្រើឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព”។
  • ទិញនៅពេលគម្រោងទើបចាប់ផ្តើមសម្ពោធលក់ ជាមួយនឹងការបពា្ចះតម្លៃ  ឬគម្រោងណាដែលទើបចាប់បើកការដ្ឋានសាងសង់ តែសូមប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការជ្រើសរើសគម្រោងដែលអាចទុកចិត្តបាន បើមិនអញ្ចឹងទេនឹងអាចខាតអាសារបង់។

៣- តើមានអ្វីផ្តាំផ្ញើរបន្ថែមទៀតដែរឬទេសម្រាប់អ្នកចង់វិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យ?

បាទ! ខ្ញុំសូមលើកយកបីចំណុចបន្ថែមទៀតសម្រាប់វិនិយោគិនដែលចង់វិនិយោគទៅលើវិស័យនេះ៖

  • អ្នកវិនិយោគត្រូវសិក្សាឱ្យបានហ្មត់ចត់ពីគម្រោង ឬអចលនទ្រព្យដែលពួកគាត់ពេញចិត្ត ប៉ុន្តែត្រូវមានការសំរេចចិត្តលឿន មិនរង់ចាំយូរនោះទេ ព្រោះតម្លៃអចលនទ្រព្យកើនឡើងជាប្រចាំមិនចាំយើងឡើយ ហើយប្រសិនបើជាអចលនវត្ថុល្អ ឱកាសដែលគេឆក់យកមុនក៏មានខ្ពស់ដែរ។ កុំរង់ចាំវិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យ តែគួរធ្វើការវិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យហើយរង់ចាំវិញ។
  • ប្រឹក្សាជាមួយអ្នកជំនាញ ។ ការធ្វើដូចនេះធ្វើឱ្យចំណេញពេលវេលាដល់អ្នកទិញព្រោះថា កុ្រមហ៊ុនមានពត៌មាន និងមានបណ្តាញច្រើនដែលជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យ ព្រមទាំងអាចផ្តល់សេចក្តីសុខផ្លួវអារម្មណ៏ និងអាចទទួលបានប្រាក់ចំណេញខ្ពស់ (តម្លៃទាបជាងទីផ្សារ និងអាចកើនឡើងនៅពេលអនាគត)។ អ្នកទិញដែលស្វែងរកអចលនទ្រព្យតាមក្រុមហ៊ុនគឺមិនត្រូវបានគិតថ្លៃ កម្រៃជើងសារអ្វីនោះទេ ព្រោះថាក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យនីមួយៗគឺទទួលបានកម្រៃតែពីអ្នកលក់តែប៉ុណ្ណោះ។ មុននឹងយកមកដាក់លក់នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន ក្នុងនាមជាភ្នាក់ងារលក់អចលនទ្រព្យ ពួកយើងតែងតែដាក់តម្លៃលក់ឱ្យដូចគ្នាទៅនឹងតម្លៃដែលទៅទិញខ្លួនឯងផ្ទាល់ មិនថាទៅទិញផ្ទាល់ពីអ្នកលក់ ឬក្រុមហ៊ុនម្ចាស់គម្រោងក្តី។ ក្រុមហ៊ុនមិនមែនធ្វើអ្វីដើម្បីផលប្រយោជន៏រយៈពេលខ្លីនោះទេ គឺយើងផ្តល់ផលចំណេញដល់អតិថិជនរបស់យើង ក្នុងការវិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យ ដោយយើងគិតពីអនាគតវែងឆ្ងាយ។ អតិថិជនគ្រប់រូបរបស់យើងដែលមកប្រើប្រាស់សេវាកម្មយើង អាចនឹងក្លាយជាអតិថជនរបស់យើងមួយជីវិត ហើយគាត់នឹងឱ្យយើងជួយទិញ ជួយជួល និងជួយលក់បន្តទៅនាពេលអនាគត។
  • សម្រាប់គម្រោងណាដែលសហការណ៏ផ្តល់ឥណទានដោយធនាគារ និងទទួលសិទ្ធិលក់ដោយក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យដែលមានកេរ្ត៏ឈ្មោះគឺអាចជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យមួយភាគធំសម្រាប់វិនិយោគិន ដោយសារតែមុននឹងយល់ព្រមផ្តល់ឥណទាន ឬទទួលយកមកលក់ ទាំងធនាគារ និងក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យសុទ្ធតែបានធ្វើការសិក្សារពីប្រវត្តិរបស់ម្ចាស់គម្រោង និង ឯកសារផ្លូវច្បាប់ និងអាជ្ញារប័ណ្ណផេ្សងៗ ដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យឥណទានរបស់ខ្លួន និងការពារកេរ្ត៏ឈ្មោះរបស់ក្រុមហ៊ុន។ ដូចនេះ អ្នកវិនិយោគទាំងអស់ គួរគិតលើចំណុចនេះ ដោយសិក្សាស្វែងយល់ថាតើគម្រោងដែលពួកគាត់ចង់វិនិយោគមានឥណទានពីធនាគារដែរឬយ៉ាងណា ហើយក្រុមហ៊ុនដែលទទួលលក់គម្រោងគឺជាក្រុមហ៊ុនដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែរឬទេ។

គួរបញ្ចាក់ថា Century 21 Dream Property ជាក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យបានទិញសិទ្ធិអាជីវកម្មពីក្រុមហ៊ុន Century 21 CambodiaCentury 21 ជាក្រុមហ៊ុនលំដាប់អន្តរជាតិរបស់សហរដ្ឋអាមេរិច ដែលបើកដំណើរការ តាំងពីឆ្នាំ 1971 ក្នុងរដ្ឋ California ជាក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យ ដ៏ធំជាងគេ ដែលកំពុងប្រតិបត្តិការនៅ៧៥ប្រទេស មានការិយាល័យចំនួន ៧១០០ ភ្នាក់ងារលក់ចំនួនជាង១០០ ០០០នាក់ ជុំវិញពិភពលោក។

ជាមួយនឹងកេរ្ត៏ឈ្មោះជាសកល និង បណ្តាញលក់ដ៏ធំទូលាយ Century 21 Dream Property មាន មន្រ្តីដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈច្បាស់លាស់ ដែលផ្តល់សេវាកម្មដូចជា ការទិញ លក់(ដី វីឡា សណ្ឋាគារ ផ្ទះសំណាក់ លក់គម្រោងផ្ទះល្វែង ខុនដូ) ជួល (អាគារពាណិជ្ជកម្ម បើកអាជីវកម្មថ្មី ឬពង្រីកទីតាំងសាខា សាខាធនាគារពាណិជ្ជ គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរពា្ញវត្ថុ ការិយាល័យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល អាគារស្នាក់នៅ អាផាតមិន) និងការវិនិយោគលើវិស័យអចលនទ្រព្យ ក៏ដូចជាសេវាកម្មគ្រប់គ្រងអចលនទ្រព្យ វាយតម្លៃអចលនទ្រព្យ ជាពិសេស ការប្រឹក្សាយោបល់ លើការវិនិយោគផ្នែកអចលនទ្រព្យ។ យើងមានរបស់ពិសេសពីរដែលក្រុមហ៊ុនផ្សេងទៀតមិនមាន ផ្លាកសញ្ញាសកលរបស់Century 21 និងមានបណ្តុំបណ្តាញលក់ធំជាងគេបំផុតទូទាំងពិភពលោក។

ពាណិជ្ជកម្ម

យុទ្ធវិធី5S របស់ជប៉ុន

ដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធិភាព និងប្រសិទ្ធិផលការងារ ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងអ្នកមានតំណែងជាន់ខ្ពស់ក្នុងស្ថាប័នជាច្រើនតែងតែរិះរកវិធីណាដែលអាចជួយបង្កើនទិន្នផលការងារ និងកាត់បន្ថយការខាតបង់ពេលវេលាសម្រាប់ឱ្យការអនុវត្តការងារប្រកបដោយភាពរលូន ហើយរហ័ស។

ថ្ងៃនេះ គេហទំព័រគំនិតសូមបង្ហាញជូនវិធីមួយដែលជនជាតិជប៉ុនតែងតែអនុវត្តដើម្បីបង្កើនប្រសិទ្ធិភាពការងារ ដែលវិធីនេះគេឱ្យឈ្មោះថា “5S” រួមមាន Sort, Straighten, Shine, Standardize, និង Sustain។  វិធីនេះគឺផ្តោតសំខាន់ទៅលើការធ្វើឱ្យមានស្តង់ដារ និងមានវិន័យ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាការពិពណ៌នាសម្រាប់ចំណុចទាំង៥ដែលជាស្នូលនៃវិធី5S។

  • Sort (ជម្រុះ)៖ ធ្វើការជម្រុះចោល និងធ្វើការបែកចែកអ្វីដែលចាំបាច់ និងអ្វីដែលមិនចាំបាច់នៅកន្លែងធ្វើការរបស់យើង។
  • Straighten (រៀបចំឱ្យមានរបៀប)៖ ធ្វើការរៀបចំរបស់ណាដែលចាំបាច់ដាក់នៅជិតនឹងខ្លួនដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការយកវាមកប្រើនៅពេលដែលត្រូវការ។ ត្រូវកំណត់ទីតាំងដាក់របស់របរទាំងអស់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវនិងជាក់លាក់ដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចរកឃើញ និងអាចយកទៅប្រើបាន ហើយត្រូវដាក់នៅកន្លែងដដែលវិញនៅពេលដែលប្រើប្រាស់រួច។
  • Shine (រក្សាភាពស្អាតនិងមានសណ្តាប់ធ្នាប់)៖ ត្រូវរៀបចំ និងសម្អាតរាល់របស់របរប្រើប្រាស់ទាំងអស់ឱ្យបានទៀងទាត់ដើម្បីរក្សាទ្រង់ទ្រាយដើម ហើយនិងចៀសវាងការខូចខាត។
  • Standardize (ធ្វើឱ្យមានស្តង់ដារ)៖ ធ្វើការពិនិត្យឡើងវិញនូវSទាំង៣ខាងលើឱ្យបានញឹកញាប់ និងជាប់លាប់ ហើយធ្វើការវាយតម្លៃទៅលើការអនុវត្តផ្អែកតាមបទដ្ឋានស្តង់ដារជាក់លាក់ណាមួយ។
  • Sustain (ធ្វើឱ្យមាននិរន្តរភាព)៖ ត្រូវរក្សាគោលការណ៍ដើម្បីរក្សាលក្ខណៈស្តង់ដារ និងធ្វើឱ្យមានការកែលម្អជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

វិធី5Sគឺជាវិធី ដែលត្រូវបានគេយកមកប្រើក្នុងស្ថាប័ន និងការិយាល័យធ្វើការជាច្រើន ជាពិសេសនៅប្រទេសជប៉ុន។ វាក៏បានក្លាយជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំ ដែលស្ថាប័នជាច្រើនបានប្រើប្រាស់វាដើម្បីពង្រឹងគុណភាពការងារ ហើយត្រូវបានគេយកមកអនុវត្តនៅក្នុងគ្រប់វិស័យ ដោយទទួលបានលទ្ធផលជាទីគាប់ប្រសើរ។

5Sគឺជាប្រព័ន្ធ និងវិធីមួយដែលអនុញ្ញាតិឱ្យក្រុមការងាររៀបចំកន្លែងធ្វើការរបស់គេប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងមានប្រសិទ្ធិផលខ្ពស់ និងចំណេញពេលវេលា។

ពាណិជ្ជកម្ម

យុទ្ធ​សាស្ត្រ​ទីផ្សារធូរ​ថ្លៃ តែមាន​ប្រសិទ្ធិភាព​ខ្ពស់

បើបានជិះកាត់នៅតាមដងវិថីសហព័ន្ធរុស្សី ឆ្ពោះទៅកាន់ព្រលានយន្តហោះពោធិ៍ចិនតុង អ្នកប្រាកដជាបានជិះកាត់កន្លែងតាំងបង្ហាញរថយន្តទំនើបៗជាច្រើនព្រោងព្រាត។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលប្លែកនោះ ទើបតែប្រហែល១សប្តាហ៍នេះ មានShowroom រថយន្តទំនើបពីរ KIA និង Mazda បានរៀបចំភ្លើងបំភ្លឺលម្អរជាច្រើនពណ៌យ៉ាងស្រស់ស្អាត ដើម្បីអបអរ និងទទួលឆ្នាំថ្មី ឆ្នាំសាកលដែលនឹងមកដល់នាពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ។

បើក្រឡេកទៅមើលថ្ងៃទីមួយនៃការតាំងលម្អរភ្លើងពណ៌ មានមនុស្សមកគយគន់ និងថតរូបលេងប្រហែលប៉ុន្មានអ្នកតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទីពីរនៅមុខShowroomតាំងបង្ហាញរថយន្តទាំងពីរ មានសភាពអ៊ូអរជាងមុន ដោយចាប់ផ្តើមមានមនុស្សមានចំណាប់អារម្មណ៍ ដើម្បីឈប់មើល និងថតរូបទុកជាអនុស្សាវរី៍ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកមកទីនោះភាគច្រើនគឺជាអ្នកប្រើទោចក្រក្រយានយន្ត។ ចូលមកដល់ថ្ងៃទី៣ ទី៤ យើងចាប់ផ្តើមឃើញទីបង្ហាញរថយន្តម៉ាកសញ្ញាទាំងពីរ គឺពោរពេញដោយមនុស្សម្នា ទាំងក្មេងចាស់ ប្រុសស្រី ទាំងអ្នកមានឡាន មានម៉ូតូ ឬកង់ បានមកតម្រៀបជួរគ្នាចាំថតរូបអនុស្សារីយ៍គ្រប់ៗគ្នា ដើម្បីផ្តិតយកសម្រស់ភ្លើងពណ៌ដ៌ស្រស់ស្អាត ដែលតែងលម្អរសម្រាប់ការមកដល់ឆ្នាំថ្មីនាពេលខាងមុខ។

មិនចំណាយច្រើនតែមានប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់

12313978_1084420548235384_2909142702389011889_nក្នុងន័យសង្គម ការតាំងភ្លើងពណ៌ដូចនេះគឺជាទង្វើដែលគួរឱ្យកោតសរសើរ និងស្វាគមន៍ ព្រោះថាបានជួយបំភ្លឺ និងលម្អរសាធារណៈ ជាពិសេសនោះ នាឱកាសចូលឆ្នាំសាកល ដែលនឹងមកដល់ឆាប់ៗខាងមុខ។ ប្រជាជនទូទៅ នឹងមានកន្លែងមួយថ្មីដើម្បីមកកម្សាន្ត និងថតរូបទុកជាអនុស្សាវរីយ៌ ដោយសារតែទេសភាពភ្លើងពណ៌ដ៏ត្រកាល។ តែបើក្រឡេកមើលខាងផ្នែកធុរកិច្ចវិញ នេះគឺជាយុទ្ធិសាស្ត្រ និងយុទ្ធវិធីដ៏ឆ្លាតវាងវៃ ដែលចំណាយតិច តែអាចបានចំណេញវិញច្រើន។ ប្រសិនបើនិយាយពីថ្លៃតម្លើងអំពូលភ្លើង និងការរៀបចំគម្រោងតាំងលម្អភ្លើងពណ៌នេះឡើងគឺមិនថោកនោះទេ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគិតពីការចំណាយសម្រាប់ការធ្វើទីផ្សារដើម្បីឱ្យគេស្គាល់ម៉ាកសញ្ញានោះ ពិតជាមិនថ្លៃ។ មិនថ្លៃត្រង់ថា នឹងមានមនុស្ស ឬប្រជាជនទូទៅទាំងចាស់ទាំងក្មេង ចែកចាយនិងផ្សាយពាណិជ្ជកម្មឱ្យដោយឥតគិតថ្លៃ។ យើងអាចមើលឃើញសន្ទុះ ដែលពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មនុស្សម្នាមកកាន់តែច្រើន មកផ្តិតយករូបភាពនៅខាងមុខShowroom ដែលមានការតាំងភ្លើងលម្អរ រំលេចដោយឡូហ្គោម៉ាកសញ្ញាទាំងពីរជាច្រើន។ ក្នុងសម័យនិយមFacebookនេះ អ្នកដែលមកភាគច្រើនប្រាកដជាបង្ហោះរូបដែលខ្លួនបានថតទៅក្នុងគណនីរបស់ខ្លួន ដើម្បីចែកចាយឱ្យមិត្តភក្តិបងប្អូនមើលសម្រស់ទេសភាពភ្លើងពណ៌ដ៏ស្រស់ស្អាត។ តាមរយៈបទពិសោធកន្លងមក យុទ្ធសាស្ត្រទាក់ទាញឱ្យមនុស្សទូទៅថតបង្អួតចែកចាយរូបថតឃើញថាមានប្រសិទ្ធិភាពខ្លាំងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយអ្នកដែលបានឃើញរូបថតទាំងនោះ នឹងអាចមកផ្តិតយករូបភាពដោយផ្ទាល់ដើម្បីចែកចាយបន្ត។ ដូចនេះ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងនឹងអាចឃើញម៉ាកសញ្ញានិងបានស្គាល់ទីតាំង ដោយមិនចំណាយកញ្ចប់ថវិកាក្នុងការផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ ឬកាសែត ហើយបើចែកចាយតាមហ្វេសប៊ុកទៀតនោះ គឺរិតតែមានប្រសិទ្ធិភាព ព្រោះថាសម័យនេះ មនុស្សភាគច្រើនចំណាយពេលលើFacebookច្រើនជាងប្រព័ន្ធផ្សេងៗទាំងអស់។

ពាណិជ្ជកម្ម

មួយ​ម៉ោង​ក្រោយ​ពេល​ពេល​ផឹក​កូកាកូឡា

កូកាកូឡា គឺ​ជា​ភេសជ្ជៈ​មួយ​ប្រភេទ​ដែល​គេ​បាន​ដឹង​ថា​វា​សម្បូរ​ទៅ​ដោយ​ជាតិ​ស្ករ។ ត្រឹម​តែ​មួយ​កំប៉ុង វា​មាន​ជាតិ​ស្ករ​ដល់​ទៅ​ជិត​១០​ស្លាបព្រា​តែ​ទៅ​ហើយ។ មាន​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​បាន​យល់​ថា ការ​ផឹក​កូកាកូឡា ជួយ​បំប៉ន​រាងកាយ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សុខភាព​ល្អ។ ក៏​ប៉ុន្តែ​វា​ផ្ទុយ​ពី​នេះ​ទាំង​ស្រុង។

កូកាកូឡា​ផ្ដល់​ផលវិបាក​មួយ​ចំនួន​ដល់​អ្នក ដូចជា​ការ​ស្រូបយក​ជាតិ​កាហ្វេអ៊ីន, ការ​បញ្ចេញ​ជាតិកាល់ស្យូម​តាម​ទឹក​នោម កើនឡើង, ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ធាត់, ធ្វើ​ឲ្យ​សំពាធ​ឈាម​កើនឡើង។ បន្ទាប់​មក​អ្នក​នឹង​ផ្លាស់​ប្ដូរ​អារម្មណ៍​ពី​សប្បាយរីករាយ​ទៅ​ជា​ឆេវឆាវ ឬ​ក៏​ទុយមុយ ថែម​ទៀត​ផង។

coke

១. អំឡុង​ពេល​១០​នាទី​ដំបូង៖ ជាតិ​ស្ករ​ស្មើ​នឹង​១០​ស្លាបព្រា​តែ បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​រាងកាយ​របស់​អ្នក។

២. ២០នាទី៖ ជាតិ​ស្ករ​ក្នុង​ឈាម​របស់​អ្នក នឹង​កើនឡើង ហើយ​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ័ងស៊ុយលីន​ត្រូវបាន​បញ្ចេញ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ពេល​នោះ ថ្លើម​របស់​អ្នក​នឹង​បំប្លែង​ជាតិស្ករ​ទាំងឡាយ​ដែល​វា​ទទួល​បាន ទៅ​ជា​ភាព​ធាត់។

៣. ៤០នាទី៖ ការ​ស្រូប​យក​ជាតិ​កាហ្វេអ៊ីន​បាន​បញ្ចប់។ ប្រស្រី​ភ្នែក​របស់​អ្នក​រីក​ធំ, សំពាធ​ឈាម​កើន​ឡើង, ក្រពះ​របស់​អ្នក​បញ្ចូល​ជាតិស្ករ​កាន់​តែ​ច្រើន​ទៀត​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​សរសៃ​ឈាម​របស់​អ្នក។ សរសៃ​ប្រសាទ​អាដេណូស៊ីន​នៅ​ក្នុង​ខួរក្បាល​របស់​អ្នក ត្រូវ​បាន​ទប់ស្កាត់ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ងងុយ។

៤. ៤៥នាទី៖ រាងកាយ​របស់​បង្កើន​ការ​ផលិត​ដូប៉ាមីន​ដែល​ភ្ញោច​អារម្មណ៍​សប្បាយ​រីករាយ​នៅ​ក្នុង​ខួរក្បាល​របស់​អ្នក។ នេះ​ក៏​ជា​វិធី​ដែល​សារជាតិ​ហេរ៉ូអ៊ីន​ធ្វើ​ដែរ។

៥. ៦០នាទី៖ អាស៊ីត​ផូស្វ័រ​ភ្ជាប់​ទៅ​កាល់ស្យូម ម៉ាញេស្យូម និង​ស័ង្កសី នៅ​ផ្នែក​ក្រោម​នៃ​ពោះវៀន​របស់​អ្នក ដោយ​បង្កើន​ល្បឿន​នៃ​ការ​រំលាយ​អាហារ និង​បង្កើន​ការ​បញ្ចេញ​ទឹកនោម​ដែល​មាន​ជាតិ​កាល់ស្យូម​ដែរ។

៦. >៦០នាទី៖ ជាតិ​កាហ្វេអ៊ីន​ក៏​ចាប់ផ្ដើម​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​បញ្ចេញ​ទឹក​នោម។ (វា​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ចង់​នោម។) វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​បញ្ចេញ​សមាសធាតុ​ផ្សំ​ដែល​មាន​កាល់ស្យូម ម៉ាញេស្យូម និង​ស័ង្កសី ដែល​បម្រុង​តែ​នឹង​ទៅ​កាន់​ឆ្អឹង ក៏​ដូចជា​សូដ្យូម អេឡិចត្រូលីត និង​ជាតិ​ទឹក ផង​ដែរ។

៧. >៦០នាទី៖ ក្រោយ​ពី​ភាព​រីករាយ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​ថយចុះ អ្នក​ក៏​ចាប់​មាន​បញ្ហា​ជាតិ​ស្ករ​ថយ​ចុះ (sugar crash)។ នៅ​ពេល​នេះ អ្នក​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ឆេវឆាវ​ឬ​ទុយមុយ។ ពេល​នេះ អ្នក​ក៏​បាន​បញ្ចេញ​ជាតិ​ទឹក​ដែល​មាន​ក្នុង​កូកាកូឡា មក​ខាង​ក្រៅ​អស់​ដែរ។ (ក្នុង​នោះ​ក៏​រួម​មាន​សារធាតុ​ចិញ្ចឹម​សំខាន់ៗ​ដែល​រាងកាយ​របស់​អ្នក​ត្រូវការ​សម្រាប់​បំប៉ន​ឆ្អឹង​និង​ធ្មេញ។)

[Tribune]

ពាណិជ្ជកម្ម

ថ្លៃឱកាស (ភាគទី១)

Warren Buffet

ក្នុងអត្ថបទពីរលេខមុនដែលនិយាយពីចំណាយនិងការសន្សំនោះ ខ្ញុំក៏បានបង្ហើបប្រាប់លោកអ្នកអំពី «ថ្លៃឱកាស» និងបានពន្យល់ពីវាបន្តិចដែរនៅក្នុងបរិបទនៃការចាយនិងការសន្សំ។ ពេលនោះ ខ្ញុំបានពន្យល់ថា ក្នុងបរិបទនៃការចាយនិងការសន្សំ ថ្លៃឱកាសនៃការចាយលុយ គឺជាផលប្រយោជន៍ដែលអាចទទួលបានពីការយកលុយដែលបានចាយនោះ ទៅសន្សំ ឬវិនិយោគ ឬប្រើប្រាស់វាធ្វើអ្វីផ្សេងៗទៀតក្រៅពីយកវាទៅចាយ (បញ្រ្ចាសមកវិញ ថ្លៃឱកាសនៃការសន្សំ គឺយកលុយនោះទៅចាយទិញអ្វីនោះឯង)។

តែសូមអ្នកត្រៀមខ្លួនត្រិះរិះជាមួយខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំនាំអ្នកឱ្យឈ្វេងយល់កាន់តែជ្រៅ អំពី «ថ្លៃឱកាស» ដែលជាទស្សនាទានមូលដ្ឋានដ៏ចាំបាច់មួយនេះនៃវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច។ ដោយសារតែទំហំនៃអត្ថបទនេះ ខ្ញុំនឹងបែងចែកវាជាពីរភាគ តែមិនឱ្យបង្អាក់ដល់លំហូរនៃការពិភាក្សាក្នុងអត្ថបទនេះឡើយ។ ភាគទី១ មានដូចតទៅ៖

អ្វីជា «ថ្លៃឱកាស» ឱ្យប្រាកដ?

គំនិតដើមនៃទស្សនាទានមួយនេះសាមញ្ញ និងងាយយល់បាន។ តែថ្លៃឱកាសនេះហើយដែលនាំឱ្យជំនាញសេដ្ឋកិច្ចខុសពីជំនាញឯទៀត ជាពិសេសគឺគណនេយ្យ។  ឧទាហរណ៍ថាអ្នកមានជម្រើសពីរ ក និង ខ ហើយអាចជ្រើសបានតែមួយ។ នោះបើអ្នកជ្រើស ក អ្នកត្រូវលះបង់ជម្រើស ខ ដូចនេះថ្លៃឱកាសនៃជម្រើស ក គឺ ខ នេះឯង។ ដូចគ្នានេះដែរ ថ្លៃឱកាសនៃជម្រើស ខ គឺ ក វិញ។

ជារួម ថ្លៃឱកាស គឺជាជម្រើស ឬឱកាសផ្សេងទៀត ដែលត្រូវលះបង់ដើម្បីអាចជ្រើសយកជម្រើសមួយបាន។  គួរកត់ចំណាំថា យើងអាចចាត់ទុកថាជម្រើស ខ ជាថ្លៃឱកាសបាន លុះត្រាណាតែវាជាជម្រើសបន្ទាប់ដែលយើងពេញចិត្តនឹងជ្រើសរើសយក ក្នុងករណីដែលយើងមិនជ្រើសរើសជម្រើស ក។

ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកត្រូវរំលឹកមេរៀនត្រៀមសម្រាប់ប្រឡងថ្ងៃស្អែក តែអ្នកត្រូវបានមិត្តភក្តិអញ្ជើញឱ្យចូលរួមពិធីជប់លៀង នោះអ្នកនឹងត្រូវរើសយកមួយ មិនអាចធ្វើម្ដងទាំងពីរបានទេ។

ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពេលវេលាជាធនធានមានកំណត់។ បើអ្នកសម្រេចទៅពិធីជប់លៀង អ្នកនឹងខានមិនបានរៀនត្រៀមប្រឡងមុខវិជ្ជាថ្ងៃស្អែក ហើយវានឹងអាចនាំឱ្យអ្នកទទួលបាននិទ្ទេស «ធ្លាក់» យ៉ាងស្រស់ស្អាតមួយទៀតផង។ ក្នុងករណីដូចនេះ ការខកខានមិនបានរៀនត្រៀមប្រឡង ជាថ្លៃឱកាសនៃការចូលរួមពិធីជប់លៀង។ សិស្សភាគច្រើនសម្រេចមិនទៅចូលរួម ហើយនៅផ្ទះរំលឹកមេរៀន ព្រោះគេដឹងច្បាស់ថាគេមិនអាចមើលចេះចាំត្រឹម៥ ទៅ១០នាទីមុនពេលប្រឡងឡើយ។

ថ្លៃឱកាស គឺជាជម្រើស ឬឱកាសផ្សេងទៀត ដែលត្រូវលះបង់ដើម្បីអាចជ្រើសយកជម្រើសមួយបាន

តែអ្នកក៏អាចថា៖ «បើខ្ញុំទៅជប់លៀង ខ្ញុំអាចស្គាល់គេច្រើន ហើយអាចមានប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្ញុំទៅថ្ងៃក្រោយ»។ បើមានហេតុផលដូច្នេះមែន អ្នកអាចរើសទៅជប់លៀងវិញ ទោះបីជាមានប្រឡងស្អែកក៏ដោយ។ នេះមិនមែនបានន័យថាអ្នកមិនចេះគិតនោះទេ តាមពិតអ្នកមានហេតុផលសមស្រប ព្រោះសម្រាប់អ្នក ឧបមាថាអ្នកជាសហគ្រិន ជាម្ចាស់អាជីវកម្មមួយនោះ ទំនាក់ទំនង និងការស្គាល់គេច្រើន ជារឿងសំខាន់ជាង សូម្បីត្រូវធ្លាក់មួយឬពីរមុខវិជ្ជាក៏ត្រូវតែទៅសិន។ គ្មានអ្នកណាអាចនិយាយថាអ្នកសម្រេចចិត្តមិនបានល្អនោះទេ គ្មានសោះឡើយ!

តើយើងអាចវាស់ថ្លៃឱកាសបានទេ?

ដោយសារតែមនុស្សមានគំនិតខុសៗគ្នា និងមានវិធីខុសៗគ្នាក្នុងការជ្រើសរើសផ្លូវដើរ នោះនាំឱ្យមានការសម្រេចចិត្តខុសៗគ្នាជាច្រើនដែរ។ ហេតុនេះ ការកំណត់ទំហំនៃការខាតបង់ដែលចេញពីការសម្រេចចិត្តថាទៅឬមិនទៅជប់លៀងនោះ មានលក្ខណៈប្រធានវិស័យ គឺប្រែប្រួលទៅតាមមនុស្សម្នាក់ៗ។

 

នៅអាចមានវិធីម្យ៉ាង (ទោះបីនៅតែមានលក្ខណៈប្រធានវិស័យ) ដើម្បីអាចវាស់វែងថ្លៃឱកាសបាន។ វិធីនោះ គឺសួរខ្លួនអ្នកថា តើអ្នកហ៊ានលះបង់កម្រិតណាដើម្បីបានទៅជប់លៀង ឬថាតើអ្នកអាចទទួលយកពិន្ទុតិចឬក៏អាចធ្លាក់ទៀតផងនោះបានដែរឬទេ។ ថ្លៃឱកាស អាស្រ័យយ៉ាងខ្លាំងទៅនឹងជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ទៅនឹងចំណង់ ទៅនឹងការចង់បាន ទៅនឹងតម្រូវការរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ អញ្ចឹងហើយទើបអ្នកដែលឱ្យតម្លៃខ្ពស់លើការបង្កើតចំណងទំនាក់ទំនង នឹងសម្រេចចិត្តទៅជប់លៀង ឯអ្នកដែលត្រូវការជាប់ ឬចង់បានពិន្ទុល្អ ឬចង់បាននិទ្ទេសប្រសើរនោះ នឹងសម្រេចចិត្តនៅផ្ទះរំលឹកមេរៀន។

ការកំណត់ទំហំនៃការខាតបង់ដែលចេញពីការសម្រេចចិត្ត…មានលក្ខណៈប្រធានវិស័យ គឺប្រែប្រួលទៅតាមមនុស្សម្នាក់ៗ

ប្រធានវិស័យភាពមិនអាចគេចវេសបាន តែវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ចតែងចង់បានវត្ថុវិស័យភាព ព្រោះមានករណីជាច្រើនដែលគេអាចប៉ាន់ស្មានថ្លៃឱកាសបានកាន់តែសុក្រឹត។ ឧទាហរណ៍ក្នុងការទិញផ្ទះ អ្នកនឹងអាចដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាថ្លៃឱកាសគឺការប្រាក់ដែលអាចនឹងទទួលបានបើអ្នកយកប្រាក់នោះទៅចងការប្រាក់ឱ្យធនាគារ ឬមិត្តភក្តិរបស់អ្នក។ ក្នុងន័យនេះ បើសិនតម្លៃផ្ទះគឺ ១លានដុល្លារ ហើយការប្រាក់នៃកម្ចី ២០% នោះ ថ្លៃឱកាសនៅពេលអ្នកទិញផ្ទះថ្មីស្អាតគឺស្មើនឹង ២០ម៉ឺនដុល្លារ ជាការប្រាក់ដែលអ្នកអាចទទួលបានពីការចងការប្រាក់នោះឯង។ ដូចជាច្រើនដែរហ្នេស៎!

នៅមានភាគទី២ទៀត!

ដូច្នេះអ្នកបានឃើញហើយថា ថ្លៃឱកាស ជាទស្សនាទានមួយយ៉ាងសំខាន់ក្នុងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច ដែលគេមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយនៅពេលគេធ្វើសេចក្ដីសម្រចចិត្ត។ នៅភាគទី២ នៃអត្ថបទនេះ ខ្ញុំនឹងលើកយកពី «វិបាក» ចំនួន៣ នៃ ថ្លៃឱកាស ដើម្បីជួនអ្នកពិចារណាបន្ថែមទៀតលើទស្សនាទានសេដ្ឋកិច្ចមួយនេះ។ សូមរង់ចាំអានទាំងអស់គ្នា!

[box type=”note” fontsize=”16″]អានអត្ថបទដើម ដោយ economind.org តាមរយៈតំណនេះ

ប្រភពរូបភាពតាមលំដាប់៖ backstageincome.com ; londonstudent.co.uk ; http://www.mba-mondays-illustrated.com/[/box]

ពាណិជ្ជកម្ម

មរតក៖ អនុញ្ញាតិ​ឱ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ថែរក្សា​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក​រហូត​ដល់​វិនាទី​ចុងក្រោយ

អត្ថបទនេះជា​ការឆ្លុះបញ្ចាំង​ពី​គំនិត​ថ្មីៗ​ ដែលមិន​ត្រឹមតែ​ជា​ប្រភេទ​អាជីវកម្ម​ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ​វាជា​គំនិត​មួយដែល​អាច​ជួយ​ដល់​សង្គម​បាន​យ៉ាង​ច្រើន​ផង​ដែរ។

មរណភាព​ជា​រឿង​ដែល​ពិបាក​ទទួលយក

កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ គឺ​ជា​រឿង​ធម្មតា​របស់​មនុស្ស​លោក តែ​មនុស្ស​ជាច្រើន​មិន​អាច​ទទួល​យក​ដំណាក់កាល​ចុងក្រោយ​នៃ​ជីវិត គឺ​មរណភាព បាន​ឡើយ។ នៅ​ពេល​ដែល​ដឹង​យ៉ាងច្បាស់​ថា​ជិត​បាត់បង់​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន អារម្មណ៍​ក្តុកក្តួល និង​ភាព​សោកសង្រេង​ក៏​ចាប់ផ្តើម​កើត​មាន​ឡើង​ចំពោះ​ក្រុម​គ្រួសារ​និង​ញាតិមិត្ត។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ម្នាក់ៗ​ដែល​នៅ​ជុំវិញ​កំពុងតែ​មាន​ទុក្ខ​យ៉ាង​ធំ អ្នក​ទាំងនោះ​ត្រូវ​មាន​កាតព្វកិច្ច​មួយ​ដែល​មិន​អាច​ចៀស​បាន គឺ​ការ​រៀបចំ​ពិធីបុណ្យ​តាម​ប្រពៃណី​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​ហើយ។ សមាជិក​គ្រួសារ​ឬ​សាច់ញាតិ ត្រូវ​ញាប់​ដៃ​ញាប់​ជើង​រៀបចំ​គេហដ្ឋាន ទាក់ទង​ទៅ​គ្រប់​ទិសទី ព្រម​ទាំង​ជូន​ដំណឹង និង​សុំ​ការអនុញ្ញាត​ពី​អាជ្ញាធរ ដើម្បី​អាច​រៀបចំ​ពិធីបុណ្យ។ ក្នុង​កាលៈទេសៈ​បែបនេះ ក្រុម​គ្រួសារ​និង​ញាតិមិត្ត​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​អាច​គិតគូរ​រៀបចំ​ពិធី​បាន​តិចតួច​បំផុត ហើយ​ចង់​នៅ​ក្បែរ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នៅក្នុង​វិនាទី​ចុងក្រោយ។ ជាង​នេះ​ទៅទៀត បើ​មរណភាព​ដោយ​ហេតុ​គ្រោះថ្នាក់ ឬ​ភាព​ចៃដន្យ​អ្វីមួយ​វិញ​ទៀត​នោះ គ្មាន​សោះ​ឡើយ​វិញ្ញាណ និង​ស្មារតី​នៅក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ កុំ​ថា​ឡើយ​បាន​គិតគូរ​ដល់​ការ​រៀបចំ​ពិធី​ឱ្យ​បាន​សមរម្យ។

[quote font_size=”20″ arrow=”yes”]ក្នុង​កាលៈទេសៈ​កំពុង​តែ​មាន​ទុក្ខ ក្រុម​គ្រួសារ​និង​ញាតិមិត្ត​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​អាច​គិតគូរ​រៀបចំ​ពិធី​បាន​តិចតួច​បំផុត ហើយ​ចង់​នៅ​ក្បែរ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នៅក្នុង​វិនាទី​ចុងក្រោយ![/quote]

មិន​បាន​គិតគូរ​ឡើយ​ដល់​ការ​រៀបចំ​ពិធី​បុណ្យ​សព

ការ​រៀបចំ​ពិធីបុណ្យ​មួយ​តាម​ប្រពៃណី​គឺ​មិន​ងាយស្រួល​នោះ​ទេ ព្រោះ​ត្រូវ​ដឹង​ពី​ក្បួន​ទម្លាប់់ ដឹង​ថា​ត្រូវ​ទៅ​រក​អ្វី ហើយ​រក​ពី​អ្នក​ណា។ អ្វី​ដែល​កាន់​តែ​លំបាក​ទៀត​នោះ គឺ​ម្ចាស់​ដើម​បុណ្យ​មិន​ដែល​ជួបប្រទះ​រឿង​បែបនេះ មិនដឹង​ថា​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​មុន អ្វី​ក្រោយ អ្វី​ចាំបាច់ អ្វី​មិន​ចាំបាច់ និង​ថា​តើ​ទាក់ទង​អ្នកណា​ខ្លះ ហើយ​រៀបចំ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច ដើម្បី​ឱ្យ​ត្រឹមត្រូវ​តាម​ប្រពៃណី ឱ្យ​សម​នឹង​ការ​គោរព​និង​ក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ខ្លួន​មាន​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ចែក​ឋាន​ទៅ។

រថយន្ត​ដង្ហែ
រថយន្ត​ដង្ហែ

បើ​និយាយ​ពី​ខ្ទង់​ចំណាយ​វិញ សម្រាប់​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេងៗ ប្រហែល​ជា​អាច​ប៉ាន់ប្រមាណ​បាន ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​ការរៀបចំ​ពិធីបុណ្យ​សព គឺ​ពិបាក​នឹង​ប៉ាន់ប្រមាណ​ណាស់ ដោយសារតែ​ភាគច្រើន​គឺ​ជា​ការរៀបចំ​ភ្លាមៗ​ដោយ​មិន​បាន​ព្រៀង​ទុក។ ពេល​ខ្លះ​ការ​ចំណាយ​គឺ​ច្រើន​លើសលប់ ដោយសារតែ​គ្រួសារ​សព​មិន​អាច​តថ្លៃ ឬ​គ្មាន​ពេលវេលា​និង​កម្លាំង​ក្នុង​ការ​តថ្លៃ ឬ​ដោយសារ​តែ​ត្រណម​មិន​តថ្លៃ​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ ដើម្បី​ឱ្យ​វា​ប្រព្រឹត្តិ​ទៅ​ដោយ​រលូន។ ចំណាយ​ភាគច្រើន​មិនបាន​សមនឹង​តម្រូវការ​របស់​សាច់ញាតិ​បងប្អូន តែ​ដោយ​សិ្ថត​នៅក្នុង​ស្ថានភាព​មានទុក្ខ​បែបនេះ ម្នាក់ៗ​គឺ​ត្រូវតែ​សង្កត់ចិត្ត​ព្រម​ទទួល​យក​អ្វីៗ​ដែល​មាន បើ​ទោះបីជា​មិនបាន​សម​តាមចិត្ត​ដែល​ចង់​បាន​ក៏ដោយ។

«ហាង​មរតក» ចង់​ជួយ​សម្រួល​បន្ទុក​ដល់​គ្រួសារ​សព

ដោយ​សង្កេត​ឃើញ​ពី​ស្ថានភាព​លំបាក​នៃ​គ្រួសារ​សព​បែបនេះ លោក យស ប៊ុនហោ សហការ​ជាមួយ​នឹង​ដៃគូ​បរទេស​ម្នាក់​ទៀត បាន​រួមគ្នា​បង្កើត​ហាង​ផ្ដល់​សេវាកម្ម​រៀបចំ​បុណ្យសព​មួយ​ឡើង ដោយ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ហាង​ថា មរតក។ ស្ថាបនិក​ទាំងពីរ​រូប​នេះ​បាន​ពន្យល់​ថា ពួក​គាត់​បាន​មើលឃើញ​ពី​ការ​លំបាក​នៃ​គ្រួសារ​នានា​ក្នុង​សង្គម​ប្រឈម​នឹង​មរណភាព​សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​ខ្លួន។ លោក​អ៊ំ​បាន​នឹកគិត​ដល់​ការ​ជួយ​សម្រួល​បន្ទុក​ដល់​ក្រុម​គ្រួសារ​ដែល​មាន​វិបត្តិ ដើម្បី​ឱ្យ​ពួកគាត់​បាន​ចំណាយ​ពេល​វេលា​ចុងក្រោយ​ជាមួយ​អ្នក​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​ឱ្យ​ដល់​ទី​បញ្ចប់។ គំនិត​ដ៏​ល្អ​នេះ​ហើយ ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការ​ផ្ដួចផ្ដើម​បង្កើត​ជា​ហាង មរតក នេះ​ឡើង។

លក្ខណៈ​ពិសេស​នៃ «ហាង​មរតក»

ពួកគាត់​មាន​ទស្សនៈ​ថា ពីធី​បុណ្យសព​ធ្វើឡើង​មាន​គោលបំណង​២​យ៉ាង។ ទី១​នោះ​គឺជា​កិត្តិយស​សម្រាប់​អ្នក​ស្លាប់ និង​ទី២​គឺ​ជា​អនុស្សាវរីយ៍​ចុងក្រោយ​បង្អស់​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់។ ដូចនេះ​ហើយ ពួកគាត់​ចង់​ធ្វើ​យ៉ាងណា​ឱ្យ​ពីធី​បុណ្យ​មាន​ការ​រៀបចំ​ត្រឹមត្រូវ​តាម​ក្បួនខ្នាត តាម​ប្រពៃណី​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព និង​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​រលូន ដោយ​មិន​ឱ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព​មាន​ការ​លំបាក​ឡើយ។

ដើម្បី​សម្រេច​បាន​នូវ​កិច្ចការ​ខាង​លើ ពួក​គាត់​បាន​ខិតខំ​ផ្តោត​សំខាន់​លើ​៣​ចំណុច​ដូច​ខាង​ក្រោម៖

  1. ការ​ប្រឹក្សា​យោបល់៖ ផ្ដល់​ការ​ប្រឹក្សា​យោបល់​ដល់​ក្រុម​គ្រួសារ​អំពី​ដំណើរការ​នៃ​ពិធីបុណ្យ​យ៉ាង​ច្បាស់លាស់​និង​លម្អិត ដែល​នាំ​មក​នូវ​អារម្មណ៍​ស្ងប់​ក្នុង​ចិត្ត អាច​ជួយ​រំលែកទុក្ខ​សោក​ដ៏​ធំធេង​របស់​គាត់​បាន​មួយ​កម្រិត។
  2. ផលិតផល៖ ផ្ដល់​ជូន​តែ​ផលិតផល​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ ដែល​ល្អ​ប្រណីត សម្រាប់​ជា​កិត្តិយស​ដល់​អ្នក​ដែល​បាន​ស្លាប់ និង​ជា​ទី​ពេញចិត្ត​នៃ​ញាតិ​មិត្ត​បងប្អូន។
  3. សេវាកម្ម៖ ភ្ជាប់​ជាមួយ​នូវ​សេវា​នានា​ដែល​ចាំបាច់ ដើម្បី​ជួយ​សម្រួល​ដល់​ដំណើរការ​និង​ភាព​ប្រសើរ​នៃ​កម្មវិធី​បុណ្យសព តាំង​ពី​ការ​លើកដាក់ ការ​តុបតែង រហូត​ដល់​ការ​យាម​កំដរ។

IMG_3002

លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត ស្ថាបនិក​ទាំង​២​រូប ក៏​បាន​គិតគូរ​ដល់​ខ្ទង់ចំណាយ​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព​ផង​ដែរ។ ពួកគាត់​និយាយ​ថា ពួកគាត់​មិន​ផ្ដោត​ចម្បង​លើ​ការ​រក​ប្រាក់​នោះ​ទេ ព្រោះ​ពួកគាត់​យល់​ដល់​ផ្លូវចិត្ត​និង​អារម្មណ៍​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ សូម្បី​តែ​តម្លៃ​ក៏​បាន​គិតគូរ​យ៉ាង​ល្អិតល្អន់។ គិត​ដូចនេះ ពួកគាត់​បាន​បង្កើត​ជា «កញ្ចប់» ដែល​មាន​ទាំង​ផលិតផល និង​សេវា​អម​ជាមួយ មាន​ចែង​ច្បាស់លាស់ ដើម្បី​កាត់បន្ថយ​ចំណាយ​ឱ្យ​បាន​ច្រើន និង​ផ្ដល់​ជូន​ក្នុង​តម្លៃ​សមស្រប​បំផុត ។ នេះ​ក៏​ដើម្បី​អារម្មណ៍​ស្ងប់ចិត្ត​និង​ការ​ជឿជាក់​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព ដែល​ត្រូវការ​ពេលវេលា​ឱ្យ​បាន​ច្រើន​បំផុត​ជាមួយ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់​ជា​ចុង​ក្រោយ គ្មាន​ពេល​ឡើយ​មក​ខ្វាយខ្វល់​អំពី​ការរៀបចំ​ពិធី​ទាំងនេះ។ សម្រាប់​ការ​ចាប់ផ្ដើម​ប្រតិបត្តិ​ដំបូង មរតក មាន «កញ្ចប់» ៣​ប្រភេទ សម្រាប់​រយៈពេល ៣ថ្ងៃ ៥ថ្ងៃ ឬ ៧ថ្ងៃ ទៅ​តាម​ការ​ចង់បាន​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​សព។ ទោះ​ក្នុង​កញ្ចប់​ណាមួយ​ក៏ដោយ គ្រួសារ​សព​នឹង​ទទួល​បាន​សេវា​និង​ផលិតផល​ដែល​មាន​គុណភាព ដែល​រួមមាន៖ លិខិត​ស្នាម​ពាក់ព័ន្ធ, ការ​សម្អាត​និង​រក្សាសព, ក្ដារមឈូស​ប្រណីត​និង​ជើង​ទម្រ, ការ​តុបតែង​ផ្កា, និង​ការ​ជួយ​សម្រួល​ដល់​ពិធីបុណ្យ ។

[quote font_size=”20″ arrow=”yes”]មិន​ផ្ដោត​ចម្បង​លើ​ការ​រក​ប្រាក់​នោះ​ទេ ព្រោះ​ពួកគាត់​យល់​ដល់​ផ្លូវចិត្ត​និង​អារម្មណ៍​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ[/quote]

ស្ថាបនា «ហាង​មរតក» មិនមែន​ជា​រឿង​ងាយ​ទេ!

ក្រុម​ការងារ​មរតក
ក្រុម​ការងារ​មរតក

ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ឱ្យ​ឧត្តម​គំនិត​នេះ​ក្លាយជា​ការពិត​បាន ស្ថាបនិក​ទាំង​២​រូប បាន​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​គ្រប់សព្វ​បែបយ៉ាង​តាំង​ពី​ដើម​ទី​មក​ម្ល៉េះ។ ពួកគាត់​បាន​បង្ហើប​ឱ្យ​ដឹង​អំពី​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​និយាយ​ពី​គំនិត​របស់​ពួកគាត់​ដោយ​បើកចំហ ព្រោះ​ទោះបី​វា​ជា​រឿង​ដ៏​ប្រពៃ ដែល​ពួកគាត់​គិតគូរ​ដល់​សុខទុក្ខ​អ្នកមាន​វិបត្តិ​ក៏ដោយ ក៏​មនុស្សជា​ទូទៅ​មិនទាន់​អាច​ទទួលយក​បាន​នៅឡើយ​នូវ​ការពិភាក្សា​អំពី​បុណ្យសព ឬ​អំពី​ការ​គ្រោង​បុណ្យសព។ តែ​ពួកគាត់​មិន​រួញរា​ឡើយ ហើយ​បាន​ព្យាយាម​ពន្យល់​ដោយ​អស់ពី​ចិត្ត​អំពី​ការ​លំបាក​នៃ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព និង​អំពី​អ្វី​ដែល​ពួកគាត់​អាច​ជួយ​បាន ដែល​នេះ​នាំ​ឱ្យ​មាន​មនុស្ស​កាន់តែ​​ច្រើន​ឡើង បាន​បើក​ចិត្ត​ទូលាយ ហើយ​ថែម​ទាំង​គាំទ្រ និង​ជ្រោមជ្រែង​ពួកគាត់​ឱ្យ​ទទួល​បាន​ជោគជ័យ​ទៀតផង។

គំនិត​ឧត្ដម​សម​នឹង​ទទួល​ជោគជ័យ

បើ​តាម «គំនិត», សេវាកម្ម​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​ស្ថាបនិក​ទាំង​២​រូប​ខាងលើ អាច​នឹង​ទទួល​បាន​ជោគជ័យ និង​ការ​គាំទ្រ​ច្រើន​ពី​មហាជន​ទូទៅ។ គាំទ្រ​គឺ​ដោយសារតែ​សេវាកម្ម​នេះ​នឹង​ជួយ​សម្រាល​បន្ទុក​ជាច្រើន ដោយ​បាន​ផ្តល់​​អារម្មណ៍​ធូរស្រាល និង​ភាព​ជឿជាក់ ធ្វើ​ឱ្យ​សមាជិក​គ្រួរសារ ព្រមទាំង​សាច់ញាតិ មាន​ពេល​កាន់តែ​ច្រើន​នៅ​ជាមួយ​អ្នក​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ជា​ពេលវេលា​ដ៏​មាន​តម្លៃ​បំផុត និង​ជា​ពេល​ជួប​មុខ​គ្នា​ចុងក្រោយ។ ភាព​ជឿជាក់​នៃ​គ្រួសារ​សព​នឹង​កើត​ចេញពី​ការយល់​ច្បាស់​ពី​ដំណើរការ​នៃ​ការរៀបចំ​ពិធី ការ​ដឹងពី​កម្រិត​សេវាកម្ម​និង​អ្វី​ផ្សេងៗ​ដែល​នឹង​ទទួល​បាន និង​ការ​ដឹង​ជាក់លាក់​ពី​ខ្ទង់ចំណាយ។ ប៉ុន្តែ​សេវាកម្ម​ដែល​មិនធ្លាប់​មាន​ពីមុន​មួយ​នេះ អាច​នឹង​ត្រូវការ​ពេលវេលា​ពន្យល់​ដោយមាន​ហេតុផល​សមស្រប ដើម្បី​បញ្ជ្រាប​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្នត់គំនិត​របស់​ប្រជាជន​ខ្មែរ ឱ្យ​ពួកគាត់​យល់​ច្បាស់ និង​ចាត់ទុក​វា​ដូច​ការរៀបចំ​ពិធី​ផ្សេងៗ​ទៀត។ ភាព​ជឿជាក់​នៃ​មហាជន និង​ការផ្លាស់ប្ដូរ​ផ្នត់គំនិត​របស់​ពួកគាត់​ទៅលើ​ការរៀបចំ​ពិធីបុណ្យ​សព​នេះ​ហើយ នឹង​នាំមក​នូវ​ភាព​ជោគជ័យ​សម្រាប់​មរតក

dp-723 (1)

ពាណិជ្ជកម្ម

មួយ​ជំហាន​បន្ទាប់​បច្ចុប្បន្ន

[box type=”note”]អត្ថបទដើមផ្សាយនៅប្លក់ ក្មេងប្រុសខ្មែរ។[/box]

តើអ្នកបានរៀបចំផែនការជីវិតបានយ៉ាងណាទៅហើយ? តើអ្នកធ្លាប់គិតថានឹងចង់ធ្វើអ្វី? តើអ្នកចង់រៀនអ្វីបន្ថែមទៀតទេ? តើអ្នកមានគម្រោងអ្វីខ្លះក្នុងជីវិត? សំណួរទាំងអស់នេះគឺជាសំណួរដ៏សែនពិបាកឆ្លើយចំពោះមនុស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នា។

ពេលយើងនៅក្មេងនៅឡើយ យើងដឹងតែរឿងម្យ៉ាងគត់គឺភាពសប្បាយនៅក្នុងជីវិត។ ក្រៅពីនេះគឺការទៅរៀននៅសាលា។ ពេលនោះយើងគ្មានគំនិតអ្វីដែលនឹងគិតដល់ការអភិវឌ្ឍខ្លួន និងរៀបចំផែនការជីវិតនោះទេ។ យើងហ៊ានធ្វើអ្វីដែលយើងចង់ យើងយំព្រោះប៉ាម៉ាក់មិនទិញអ្វីមួយឲ្យ យើងមិនខ្វល់ចំពោះក្មេងៗដទៃដែលធូរធារនិងមានរបស់របរប្រើច្រើនជាង យើង អ្វីដែលយើងគិតនោះគឺ «ធ្វើម៉េចឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយ»។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលដែលយើងចូលវ័យជំទង់ គំនិតរបស់យើងក៏ចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរ។ យើងចាប់ផ្ដើមច្រណែននឹងអ្នកដទៃ យើងចាប់ផ្ដើមខ្វល់ខ្វាយច្រើនអំពីការសិក្សា យើងកាន់តែវីវក់នឹងការសប្បាយរីករាយ យើងចាប់ផ្ដើមយល់អំពីភាពសប្បាយនឹងរបស់ទំនើប របស់ល្អ។ល។ ពេលនោះហើយដែលយើងចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរទាំងឥរិយាបថ និងគំនិត។ ប៉ុន្តែរឿងទាំងនេះក៏អាស្រ័យទៅនឹងបរិយាកាសគ្រួសារដែរ។

រហូត ដល់យុវវ័យ យើងក៏ចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរកាន់តែខ្លាំង។ ហើយពេលនេះយើងម្នាក់ៗក៏ប្រែក្លាយខ្លួនជាប្រភេទមនុស្សទីទៃពី គ្នា ហើយយើងក៏ចាប់ផ្ដើមព្យាយាមគិតអំពីបញ្ហាដែលក្រសោបជុំវិញខ្លួន យើង។ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយព្រោះបញ្ហាគ្រួសារ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីសម្ភារៈទំនើបៗ ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីការសិក្សា ខ្លះចង់បានអាហារូបករណ៍ក្រៅប្រទេស ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីស្នេហា ខ្លះខ្វល់ខ្វាយអំពីអនាគត។ល។ នៅពេលនេះហើយដែលយើងចាប់ផ្ដើមដឹងខ្លួនឯងជាមនុស្សយ៉ាងណា ខ្សោយត្រង់ណា ពូកែត្រង់ណា ហើយអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយបានប៉ុណ្ណា។ តែក៏មិនមែនទាំងអស់នោះទេ មានខ្លះក៏នៅតែសប្បាយវីវក់ភ្លេចការរៀបចំជីវិតរបស់គេឲ្យ ស្រស់បំព្រង ឲ្យប្រសើរ ហើយខ្ជះខ្ជាយគ្រាប់ពេជ្រដ៏មានតម្លៃទៅក្នុងភក់ ដែលពេជ្រនោះគឺជាជីវិតរបស់គេ។

ប្រសិនបើអ្នកភ្លេចគិតអំពី បញ្ហាអនាគត ឬជំហានបន្ទាប់នៃជីវិតរបស់អ្នកបច្ចុប្បន្ន អ្នកគួរតែចាប់ផ្ដើមគិតទៅ វាអាចនឹងហួសពេលចំពោះអ្នកខ្លះ តែបើអ្នកមានសង្ឃឹមថាមិនទាន់ហួសពេលនោះទេ ត្រូវចាប់ផ្ដើមវាឡើង។

អនាគតរបស់អ្នកជាអ្វី?

ពេលនេះ យើងកំពុងឈរនៅលើកំណាត់ផ្លូវដ៏វែងអន្លាយមួយ ដែលមើលទៅមុខដាច់កន្ទុយភ្នែក ហើយមើលទៅក្រោយក៏ដូចគ្នា។ តែគួរចាំថាបើទោះផ្លូវខាងក្រោយខ្លីជាងផ្លូវខាងមុខ ប៉ុន្តែយើងមិនអាចថយក្រោយមួយជំហានណាឡើយ។ ជីវិតគឺដូចទៅនឹងការប្រណាំងប្រជែងមួយ។ បើអ្នករត់ទៅមុខ គឺរត់ទៅមុខ ដើម្បីឲ្យដល់គោលដៅ ព្រោះគោលដៅរបស់អ្នកគឺនៅខាងមុខ មិនមែនខាងក្រោយនោះទេ។ អ្នកស្ទើរតែមិនអាចប្រើផ្លូវកាត់ណាមួយដ៏ល្អសម្រាប់ការប្រណាំង ប្រជែងឡើយ ព្រោះអ្នកត្រូវស្មោះត្រង់ គឺស្មោះត្រង់ចំពោះខ្លួនឯង។

គ្មាននរណាម្នាក់អាចសម្លឹងមើលឃើញអនាគតរបស់ខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថាម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានគោលបំណងក្នុងជីវិតរបស់គេ។ អនាគតវាប្រៀបបានដូចជាលទ្ធផលមួយដែលកើតចេញពីសកម្មភាពបច្ចុប្បន្ន របស់អ្នក។ អ្នកឈរបាញ់ព្រួញឲ្យចំគោលដៅណាមួយ តើអ្នកត្រូវត្រៀមខ្លួនអ្វីខ្លះ? នៅពេលដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមទាញបាញ់និងរៀបចំខ្លួននោះគឺជាអ្វីដែល អ្នកកំពុងធ្វើ ហើយពេលដែលអ្នកលែងដៃ បើវាចំគោលដៅឬមិនចំនោះជាអនាគតរបស់អ្នក។ ស្រមៃមើលថា បើអ្នកប្រើកម្លាំងខ្សោយ នោះព្រួញរបស់អ្នកមិនអាចដល់គោលដៅបានទេ ដូច្នេះហើយអ្នកត្រូវប្រឹងប្រែងព្យាយាមក្នុងជីវិតនិងពង្រឹង សមត្ថភាពខ្លួន ដើម្បីឲ្យអាចដើរដល់គោលបំណងដែលអ្នកចង់បាន។

[quote font_size=”20″ font_style=”italic” arrow=”yes” align=”right”]បើអ្នកសម្រេចចិត្តពេលនេះខុស ចាត់ទុកថាវាជាមេរៀនមួយ ព្រោះនរណាក៏អាចនឹងសម្រេចចិត្តខុស ប៉ុន្តែការសម្រេចចិត្តនានាវាតែងតែបំពេញគ្នាទៅវិញទៅមកចំពោះការសម្រេចចិត្តដទៃទៀតដែរ។[/quote]

អនាគត គឺគ្មានពេលបញ្ចប់ ប៉ុន្តែវាទៀងនៅត្រង់រឿងម្យ៉ាងគឺពេលយើងស្លាប់។ អ្នកដទៃឬក៏ខ្លួនយើងផ្ទាល់តែងតែចោទជាសំណួរដែលផ្ដើមដោយ «តើអ្នកចង់…………….នៅ……..?» ។ ពេលនោះហើយដែលនឹកឃើញថា ជីវិតរបស់អ្នកចង់បានអ្វីៗជាច្រើនទៀតគ្មានពេលបញ្ចប់ ដែលអ្វីៗទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅខាងមុខនោះជាអនាគតរបស់អ្នក។

គេ តែងនិយាយថា ជីវិតមានន័យលុះត្រាតែជួបរឿងពិបាកនិងសប្បាយ… ចុះអ្នក? តើអ្នកគិតថាខ្លួនទទួលជួបបញ្ហាអ្វីខ្លះហើយ ច្រើនប៉ុណ្ណា? តើអ្នកអាចដោះស្រាយវាបានដល់កម្រិតណា? អ្នកត្រូវតែចាក់ឲ្យចំបញ្ហាមួយដែលជាឧបសគ្គសម្រេចបំណងអនាគតរបស់ អ្នកឲ្យបាន។ មនុស្សម្នាក់ៗមានគោលបំណងខុសៗគ្នា ខ្លាំងឬក៏ខ្សោយ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់មួយទៀតនោះគឺការតាំងចិត្ត និងជម្រុញចិត្តខ្លួនឯង។ ខ្ញុំជឿថានរណាៗក៏ខ្ជិល ខ្ញុំក៏ខ្ជិល អ្នកក៏ខ្ជិល ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់យើងទាំងអស់គ្នាមានការតាំងចិត្ត និងសម្លឹងរកមើលផ្លូវដើរទៅរកគោលបំណង ឬអនាគត ហើយខិតខំធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើបាននៅពេលនេះ មុននឹងឱកាសទាំងអស់កន្លងហួសទៅ។ តែកុំភ្លេចថាយើងត្រូវតែចេះបត់បែនតាមកាលៈទេសៈ។

កុំគិតថាខ្លួនឯងខុស

«កង្កែប ក្នុងអណ្ដូង» ជាពាក្យបន្ដុះបង្អាប់លើនរណាម្នាក់ដែលមិនបានដឹងមិនបានស្គាល់អំពី អ្វីដែលមាននៅក្រៅពីអ្វីដែលខ្លួនគេមាន។ ប៉ុន្តែការប្រើពាក្យនេះ ពេលខ្លះវាហាក់ដូចជាវាយប្រហារលើបុគ្គល។ យើងគួរតែគិតថាយើងជាកង្កែបមួយដែលស្ថិតនៅក្នុងបឹងមួយ យើងអាចហែលលេងកម្សាន្តបាន អាចឡើងលើគោកបាន ប៉ុន្តែនៅលើគោកវាមានផ្ទៃដីធំពេក យើងមិនដឹងថានឹងត្រូវទៅផ្លូវណាផ្សេងក្រៅពីបឹងនិងទីដែលជិត បឹង។ នេះចាត់ទុកថាជាន័យសុទិដ្ឋិនិយមមួយ។ អ្វីៗស្ថិតនៅលើខ្លួនយើងជាអ្នកសម្រេច។

តើអ្នកសម្រេចថាចង់ តែនៅក្នុងបឹងនិងទីដែលជិតបឹង ឬក៏អ្នកចង់ដើរផ្សងព្រេងឬព្យាយាមស្គាល់អ្វីៗដទៃទៀត? ប៉ុន្តែយើងឈប់និយាយអំពីកង្កែបត្រង់នេះ ព្រោះវាមិនដូចមនុស្សទេ។ យើងចេះគិតពិចារណា ត្រិះរិះ ស្វែងយល់ និងវិភាគ។ ផ្លូវដែលយើងកំពុងដើរនេះគឺជាការសម្រេចចិត្តរបស់យើង។ ផ្ទៃដីធំណាស់ អ្នកត្រូវសួរខ្លួនឯងថាចង់ដើរទៅកន្លែងណា? នៅក្នុងដំណើររបស់យើង អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺការសម្រេចចិត្ត។ មនុស្សជាច្រើនក្រោយសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយហើយ អាចនឹងស្ដាយក្រោយចំពោះអ្វីដែលគេបានធ្វើ។ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីខាងដើម យើងមិនអាចមើលឃើញអនាគតរបស់យើងទេ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាននៅពេលនេះគឺកំណត់គោលបំណងមួយឬបន្ត បន្ទាប់ ហើយធ្វើ ក៏ប៉ុន្តែវាត្រូវតែមានភាពបត់បែន។ បើអ្នកសម្រេចចិត្តពេលនេះខុស ចាត់ទុកថាវាជាមេរៀនមួយ ព្រោះនរណាក៏អាចនឹងសម្រេចចិត្តខុស ប៉ុន្តែការសម្រេចចិត្តនានាវាតែងតែបំពេញគ្នាទៅវិញទៅមកចំពោះការសម្រេចចិត្តដទៃទៀតដែរ។ វាក៏ដូចទៅនឹងការដែលស្គាល់មនុស្សនៅក្នុងសង្គម នៅពេលណាមួយអ្នកអាចនឹងត្រូវការពួកគេ ដោយអាស្រ័យទៅនឹងទ្រឹស្ដីសង្គមថា «មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងសង្គមមួយ តែងពឹងផ្អែកគ្នាទៅវិញទៅមក»។ អ្នកត្រូវតែមានសុទិដ្ឋិនិយមចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួនឯង ត្រូវសិក្សាអំពីកំហុសរបស់អ្នក និងរកវិធីផ្លាស់ប្ដូរវាទៅជាមេរៀនមួយដ៏ល្អប្រសើរសម្រាប់អភិវឌ្ឍ ជីវិតរបស់អ្នក។

ស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯងឲ្យបានច្រើន

ការ ស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯងក៏ជាផ្នែកមួយនៃការបំភ្លឺផ្លូវរបស់អ្នក ហើយអ្នកក៏នឹងងាយរៀបចំខ្លួនចំពោះសកម្មភាពនិងគោលបំណងដែលអ្នកចង់ ទទួលបាន។ ខ្ញុំតែងនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃថា «ខ្ញុំស្រលាញ់ខ្លួនឯងណាស់!» នេះមិនមែនខ្ញុំមានបញ្ហាក្នុងខ្លួនទេ តែខ្ញុំជឿថានៅពេលស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯងនិងស្រលាញ់ខ្លួនឯងឲ្យ ច្រើន វាអាចជួយឲ្យខ្ញុំងាយនឹងដើរនៅលើផ្លូវមួយដ៏វែងនេះដោយគ្មាន បញ្ហាធំដុំអាចមករារាំងខ្ញុំបាន។ យើងត្រូវចេះសប្បាយនឹងអ្វីដែលយើងមាន។ នរណាក៏ចេះច្រណែនដែរ ខ្ញុំក៏ចេះច្រណែននឹងអ្នកដទៃ ហើយអ្នកដទៃក៏ចេះច្រណែនខ្ញុំដែរ ព្រោះនេះជាធម្មជាតិនៃមនុស្ស។ បើអ្នកស្រលាញ់អ្នកដទៃដែរនោះ គួរណាកុំស្រលាញ់គេទាំងស្រុងត្រូវដកខ្លះសម្រាប់ខ្លួនឯងផងទើប ជាការប្រសើរ។ នៅពេលដែលយើងស្រលាញ់ខ្លួនឯងច្រើន យើងនឹងដឹងថាយើងជាមនុស្សប្រភេទណាហើយតើយើងមានសមត្ថភាពដល់ កម្រិតណា។ ហើយពេលនោះ យើងអាចនឹងងាយក្នុងការសម្រេចចិត្តចំពោះរឿងរ៉ាវនានា។ ពេលខ្លះយើងចង់ធ្វើអ្វីមួយ យើងធ្វើអ្វីទៅតាមតែចិត្តរហ័ស ដែលនេះនរណាក៏ជួបប្រទះ។ ការដែលនិយាយអំពីការស្រលាញ់ខ្លួនឯងគឺយើងដឹងថាខ្លួនអាចធ្វើ អ្វីបាន ចង់បានអ្វី ហើយថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសប្បាយថែមទៀតផងនៅពេលមានបញ្ហា ណាមួយ។ នៅពេលខ្ញុំមានបញ្ហាទុក្ខសោកខ្ញុំបានព្យាយាមផ្លាស់ប្ដូររឿងរ៉ាវ ទាំងនោះទៅជាមេរៀនសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អ្វីដែលខ្ញុំបានសិក្សាអំពីវាមានដូចជា៖

  1. ខ្ញុំបានស្វែងយល់និងពង្រឹងការបញ្ជាចិត្ត។
  2. ខ្ញុំបានស្វែងយល់ថាវាកើតឡើងក៏ព្រោះមូលហេតុមួយឬច្រើនពាក់ព័ន្ធ។
  3. ខ្ញុំបានពង្រឹងចិត្តខាងក្នុងឲ្យបានខ្លាំងជាងមុន។
  4. ខ្ញុំបានគិតឃើញថាវាសប្បាយចំពោះការកើតទុក្ខ។
  5. ហើយ ខ្ញុំអាចមើលឃើញអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែស្រស់ស្អាត ដូច្នេះខ្ញុំក៏បង្រៀនខ្លួនឯងធ្វើឲ្យជីវិតស្រស់ស្អាតដូចរបស់ ទាំងនោះដែរ។

សេចក្ដីរួមចុងក្រោយ

«មួយជំហាន បន្ទាប់បច្ចុប្បន្ន» ជាគំនិតមួយដែលខ្ញុំបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ខ្លួនឯង ហើយចង់យកមកចែករំលែកដល់អ្នក។ មួយជំហាននៃជីវិត វាមិនមែនមានតែរឿងម្យ៉ាងដែលត្រូវគិតនោះទេ តែមានរឿងសព្វសារពើដែលត្រូវយកមកថ្លឹងថ្លែងនិងធ្វើការសម្រេច ចិត្ត។ អ្វីដែលខ្ញុំបានសរសេរមកហូរហែពីខាងលើមកនេះ គ្រាន់តែជាគំនិតដ៏ស្ដួចស្ដើងដែលខ្ញុំព្យាយាមសិក្សាអំពីជីវិត ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ។ ព្រោះខ្ញុំយល់ថា បើទោះខ្ញុំមិនដែលបានទៅក្រៅប្រទេសក៏ពិតមែនពេលនេះ បើទោះខ្ញុំមិនមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននៅពេលនេះ ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថាជីវិតខ្ញុំនៅតែប៉ុណ្ណឹងនោះទេ ខ្ញុំត្រូវព្យាយាមធ្វើអ្វីតាមតែខ្លួនអាចធ្វើបាននិងពង្រីក សមត្ថភាពឲ្យបានលើសពីអ្វីដែលខ្លួនកំពុងមាន។ ខ្ញុំអាចនិយាយបានថានៅពេលនេះខ្ញុំមានជីវិតមួយដ៏ល្អ ហើយខ្ញុំមានការងារដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ខ្ញុំបានរៀនអ្វីដែលប៉ងប្រាថ្នា ខ្ញុំបានស្គាល់មនុស្សជាច្រើន ខ្ញុំបានជួយគេ គេបានជួយខ្ញុំ។ល។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនភ្លេចអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយនោះឡើយថា «មួយជំហានបន្ទាប់បច្ចុប្បន្ន» និង «ការចង់បានគឺគ្មានទីបញ្ចប់» គួបផ្សំទាំង «ការគិតបែបសុទិដ្ឋិនិយម»។ 🙂

ពាណិជ្ជកម្ម

កំហុស​ទាំង​៧​ដែល​តែង​កើត​មាន​ក្នុង​ការ​សរសេរ​អក្សរ​ខ្មែរ

ចាប់តាំងពីការចេញផ្សាយអក្សរយូនីកូដខ្មែរចាប់តាំងពីអំឡុងឆ្នាំ ២០០៤-២០០៥ មកដល់ពេលនេះ វាបានក្លាយជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងតាមរយៈអក្សរ ដ៏សំខាន់សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរ។ ព្រោះអក្សរយូនីកូដខ្មែរ ត្រូវបានរៀបចំទៅតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស មានតួអក្សរ មានលេខកូដសម្គាល់ផ្ទាល់ខ្លួន ដោយមិនចាំបាច់ខ្ចីតារាងអក្សរអង់គ្លេសប្រើដូច Limon នោះទេ។ ការប្រើប្រាស់ចេះតែកើនឡើង ទាំងនៅក្នុងកុំព្យូទ័រ ទាំងនៅក្នុងទូរសព្ទ ដូច្នេះហើយកំហុសក៏អាចកើតមានឡើងបានគ្រប់ពេល។ ខាងក្រោមនេះជាកំហុសដែលខ្ញុំធ្លាប់បានជួបប្រទះ ហើយខ្ញុំនឹងលើកយកមករៀបរាប់ត្រួសៗ ទុកជាការពញ្ញាក់ស្មារតី។

សរសេរខុសអក្ខរាវិរុទ្ធ

នៅក្នុងកម្មវិធីកុំព្យូទ័រជាច្រើនមិនបានភ្ជាប់ឧបករណ៍ពិនិត្យអក្ខរាវិរុទ្ធសម្រាប់ភាសាខ្មែរទេ ដូច្នេះហើយអ្នកសរសេរអក្សរខ្មែរ នៅតែចៀសមិនផុតអំពីកំហុសដែលអាចកើតមានឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែកំហុសដែលខ្ញុំតែងតែឃើញនោះ ភាគច្រើនជាកំហុសនៃពាក្យដែលងាយៗ ដែលរួមទាំងសរសេរខុសតួអក្សរ និងខុសបរិបទ ដូចជា៖ ដែរ-ដែល, នៅ-នូវ, រសជាត-រសជាតិ, ស្ដាយ-Style, ក្លាយ-ខ្លាយ, ទាហាន-ទាហ៊ាន, ដទៃ-ដ៏ទៃ។ល។

ប្រើប្រាស់ទណ្ឌឃាដនិងអស្ដាមិនត្រូវ

ប្រហែលជាការភ័ន្តច្រឡំហើយមើលទៅ។ វណ្ណយុត្តទាំងពីរនេះ ខ្ញុំឃើញមានការប្រើប្រាស់ខុសជាច្រើនកន្លែង ទាំងនៅក្នុងបណ្ដាញសង្គម, ផ្ទាំងផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម។ល។ ដូចជាពាក្យ ឧទាហរណ៍, សប្ដាហ៍, ដ៏, ទឡ្ហីករណ៍ តែបែរជាគេសរសេរ ឧទាហរណ៏, សប្ដាហ៏, ដ៍. ទឡ្ហីករណ៏ ដូច្នេះទៅវិញ។ ផ្អែកទៅតាមអត្ថន័យនៅក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរ (បោះពុម្ពគ្រាទី៥) បានបញ្ជាក់ថា៖ អស្ដា ជាវណ្ណយុត្តដែលមានសណ្ឋានជាលេខ៨ សម្រាប់ដាក់លើអក្សរទោល នាំអក្សរនោះឲ្យមានសំឡេងកញ្ឆក់ខ្លីរហ័ស, ដូចជា ក៏បាន, ក៏ដែរ, ក៏ដោយ, ដ៏បវរ, ឰដ៏អាកាស, ហ៏ ! … ទណ្ឌឃាដ ជាវណ្ណយុត្តម្យ៉ាងមានសណ្ឋានលំនាំកន្ទុយកំប្រុក (អ៍) សម្រាប់ដាក់ឃាត់អក្សរមិនឲ្យមានសំឡេងដូចជា ប្រយោជន៍, យោជន៍, ខ្លឹមចន្ទន៍ … អស្ដាស្ថិតនៅគ្រាប់ចុច Shift + 8, ចំណែកឯទណ្ឌឃាដស្ថិតនៅគ្រាប់ចុច Shift + 6, ហើយបើមើលនៅក្នុងកុំព្យូទ័រឬទូរសព្ទ វាពិតជាអាចច្រឡំគ្នាមែន ព្រោះវាតូចៗ។

សរសេរមិនតាមការប្រកប

នៅក្នុងការប្រើប្រាស់យូនីកូដខ្មែរ យើងត្រូវវាយអក្សរម្ដងមួយៗដូចទៅនឹងការប្រកបនៅពេលយើងរៀនពីបឋមសិក្សាមក។ តួយ៉ាងដូចជាពាក្យ៖

  • ស្ត្រី៖ ស + ្ត + ្រ + ី
  • ស៊ី៖ ស + ៊ + ី (មិនមែន ស + ុ + ី ដូចវាយម្ដងមួយៗក្នុងអក្សរ Limon នោះទេ)
  • ប៉ី៖ ប + ៉ + ី
  • ហ៊ាន៖ ហ + ៊ + ា + ន
  • ប្រសើរ៖ ប + ្រ + ស + ើ + រ

ការច្រឡំរវាងរះមុខនិងយុគលពិន្ទុ

រះមុខ (វិសជ៌នីយ) និង យុគលពិន្ទុ ក៏ជាចំណុចក្ដៅគគុកមួយដែលតែងកើតមានឡើងនៅក្នុងការសរសេរអក្សរខ្មែរ ដូចជាពាក្យ គារវៈ, មានះ, សក្ការៈ, ធុរៈ, រយៈពេល, ស្រៈ, តែបែរជាសរសេរ គារវះ, មានៈ, ធុរះ, រយះពេល, ស្រះ។ រះមុខស្ថិតនៅគ្រាប់ចុច Shift + H, ចំណែកយុគ្គលពិន្ទុស្ថិតនៅគ្រាប់ចុច AltGr (Alt ស្ដាំ) + ‘ ។

ការប្រើប្រាស់ដំណកឃ្លា

ខ្ញុំធ្លាប់បានអានអត្ថបទមួយចំនួនដែលស្ដីអំពីការប្រើប្រាស់ដំណកឃ្លានៅក្នុងភាសាខ្មែរ ដូចជាអត្ថបទ «ដំណកឃ្លាក្នុងភាសាខ្មែរ» (អន្តរកម្មនិយម) របស់ឯកឧត្តមបណ្ឌិត ច័ន្ទ សំណព្វ ដែលបានរៀបរាប់អំពីគន្លឹះនិងគោលគំនិតជាច្រើន ដើម្បីឲ្យការសរសេរអត្ថបទឬសៀវភៅ មានភាពល្អប្រសើរ និងធ្វើឲ្យអ្នកអានងាយស្រួលអាន។ នៅក្នុងឯកសារនោះ មានរៀបរាប់ជាច្រើនដែលខ្ញុំមិនអាចចាំបានអស់ ហើយក៏មិនហ៊ានថាខ្ញុំសរសេរត្រឹមត្រូវទៅនឹងគោលការណ៍ដំណកឃ្លាដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត មានអត្ថបទដែលតាក់តែងដោយភាសាវិទូដទៃទៀត ហើយមកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំមិនទាន់បានដឹងអំពីអត្ថបទផ្លូវការណាមួយស្ដីអំពីដំណកឃ្លានេះដែរ។ ឬក៏មានហើយ តែខ្ញុំមិនដឹងមែន? តើអ្នកធ្លាប់ចាប់អារម្មណ៍លើបញ្ហានេះដែរឬទេ?

រកស្រៈពេញតួមិនឃើញ?

ស្រៈពេញតួក៏ជាកំហុសដែលកើតមានញឹកញាប់ដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ភាគច្រើនកំហុសនេះកើតមានព្រោះតែរកកន្លែងចុចមិនឃើញ។ ដូច្នេះរូបខាងក្រោមនេះ អាចជួយអ្នកឲ្យប្រើប្រាស់បានត្រឹមត្រូវ។ khmer independent vowels ក្រៅពីស្រៈពេញតួទាំងប្រាំមួយខាងលើ មានស្រៈផ្សេងទៀតដូចជា៖

  • ឥ ស្ថិតនៅគ្រាប់ចុច – ។
  • ឦ នៅ AltGr + I ។
  • ឯ នៅ AltGr + E ។
  • ឬ នៅ Shift + R ។
  • ឫ នៅ AltGr + R ។ (មិនមែនប្រើជើង ្ញ ទេ)
  • ឮ នៅ \ ។
  • ឭ នៅ Shift + \ ។
  • ឲ នៅគ្រាប់ចុច + ។
  • ឰ នៅ AltGr + P ។

ជើង ដ និងជើង ត

ជើង ដ (្ដ) និងជើង ត (្ត) មានសណ្ឋានដូចគ្នាយ៉ាងប្រចក្ស ប៉ុន្តែការប្រើប្រាស់វា ក៏ត្រូវឲ្យសមស្របដែរ។ ចំពោះអ្នកធ្លាប់ប្រើប្រាស់អក្សរលីមូនពីមុនមក មិនដែលខ្វល់អំពីជើង ដ ឬជើង ត ឡើយ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងយូនីកូដខ្មែរ ជើងព្យញ្ជនៈទាំងពីរនេះមានលក្ខណៈសំខាន់។ ខ្ញុំសុំបើករង្វង់ក្រចកបន្តិច។ រាល់តួអក្សរដែលមាននៅក្នុងកុំព្យូទ័រក្ដី ទូរសព្ទក្ដី ឬឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកដទៃទៀតក្ដី សុទ្ធតែមានលេខសម្គាល់របស់វា។ លេខកូដនេះប្រើសម្រាប់តំណាងឲ្យតួអក្សរ, ការតម្រៀបតួអក្សរ, ការស្វែងរកពាក្យ។ល។ ត្រឡប់មកនិយាយអំពីជើងព្យញ្ជនៈទាំងពីរនេះវិញ ក៏ដូចអ្វីដែលនិយាយពីខាងលើដែរ។ ប្រសិនបើរាល់ពាក្យដែលមានជើង ដ ឬជើង ត តែយើងប្រើតែជើង ត រហូតនោះ វានាំឲ្យការតម្រៀបឈ្មោះឬពាក្យ មានកំហុស, វានាំឲ្យការស្វែងរកពាក្យ មានកំហុស, ហើយក៏កើតមានជាកំហុសនានាទៀតដែរ។ ជើង ដ អាចស្ថិតបាននៅពីក្រោមព្យញ្ជនៈ ក, ដ, ណ, ប, ម, ស, ដូចជា ក្ដៅ, វដ្ដ, បណ្ដុះ, ប្ដី, កម្ដៅ, ស្ដាយ។ តែវាមានករណីមួយចំនួនដែលជើង ដ ស្ថិតនៅក្រោមព្យញ្ជនៈ ន ដូចជា សន្ដាន ជាដើម។ ហើយព្យញ្ជនៈ ស ក៏អាចស្ថិតនៅពីលើជើង ត ក្នុងករណីដូចជាពាក្យ ស្ត្រី ដែរ។

សេចក្ដីសន្និដ្ឋាន

កំហុសនៅក្នុងការសរសេរនេះ យើងមិនអាចចៀសផុតបានទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចព្យាយាមកាត់បន្ថយវាឲ្យបានច្រើនតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ វចនានុក្រមគឺជាមិត្តដ៏ជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់យើង។ អ្នកអាចប្រើប្រាស់វចនានុក្រមភាសាខ្មែរបាន ដូចជា http://dictionary.tovnah.com , http://english-khmer.com សម្រាប់ពិគ្រោះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការបើកចិត្តទូលាយទទួលយកកំហុស គឺជាអំពើដ៏ប្រពៃមួយ ដូច្នេះហើយប្រសិនបើមានអ្នកកែកំហុសលើការសរសេររបស់អ្នក អ្នកគួរបើកចិត្តទទួលយកការរិះគន់នោះដោយក្ដីសប្បាយរីករាយ។ ក្រៅអំពីចំណុចប៉ុន្មានខាងលើនេះ ក៏នៅមានចំណុចជាច្រើនទៀត ដែលខ្ញុំមិនបានលើកយកមករៀបរាប់បានអស់។ អ្វីដែលខ្ញុំបានសរសេរទាំងប៉ុន្មាននេះ សុទ្ធតែជាអ្វីដែលធ្លាប់បានជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ហើយក៏ជាចំណេះដឹងបន្តិចបន្តួចដែលខ្ញុំមាន។ វាអាចសល់ចន្លោះប្រហោងឬកំហុសផ្សេងៗទៀត ដែលខ្ញុំរង់ចាំការកែសម្រួលពីមិត្តអ្នកអាន។ 

ពាណិជ្ជកម្ម

តថភាពសង្គម៖ ពេលខ្លះយើងខ្លាច​ដោយ​មិន​ដឹងមូលហេតុ!

អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមួយក្រុមបានដាក់ស្វា៥ក្បាលនៅក្នុងទ្រុងមួយ ដែលនៅចំកណ្តាលមានជណ្តើរមួយដែលមានចេកនៅពីលើចុងជណ្តើរនោះ។ នៅរាល់ពេលដែលមានស្វាមួយឡើងទៅលើជណ្តើរដើម្បីឈ្ពោះទៅរកផ្លែចេក ស្វាដ៏ទៃដែលនៅខាងក្រោមត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រើប្រាស់ទឹកកកចាក់ទៅលើពួកវា ដូច្នេះហើយ ស្វាដែលនៅខាងក្រោមទាំងប៉ុន្មានបានចាប់ទាញស្វាដែលព្យាយាមឡើងជណ្តើរចុះមកក្រោម ហើយធ្វើការសំពងយ៉ាងចាស់ដៃ។ នៅពេលដែលមានស្វាណាព្យាយាមឡើងជណ្តើរ ហេតុការដដែលក៏បានឡើង គឺត្រូវបានស្វាដែលនៅខាងក្រោមចាប់ទាញទម្លាក់ និងសំពង រហូតទាល់តែគ្មានស្វាណាហ៊ានមានះដើម្បីឡើងជណ្តើរនោះទៀត។

monkey-banana-water-spray-paradigm

បន្ទាប់មកក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសម្រេចចិត្តធ្វើការផ្លាស់ប្តូរស្វាថ្មីមួយមកបញ្ចូលទៅក្នុងក្រុមដោយធ្វើការដកសត្វស្វាចាស់មួយចេញ។ អ្វីដែលស្វាដែលទើបតែដាក់ចូលក្នុងទ្រុងធ្វើដំបូងគេគឺការព្យាយាមឡើងជណ្តើរ។ ភ្លាមៗនោះ ស្វាទាំងបួនដែលនៅខាងក្រោមបានស្ទុះទៅទាញទម្លាក់ហើយសំពងដូចដែលធ្លាប់ធ្វើពីមុន។  បន្ទាប់ពីត្រូវបានសំពងប៉ុន្មានដងមក ស្វាដែលទើបដាក់បញ្ចូលថ្មីលែងហ៊ានឡើងជណ្តើរទៀតដោយមិនដឹងថាហេតុអ្វីបានជាមានរឿងដូច្នេះកើតឡើង ក្រៅពីត្រូវបានគេសំពង។

[box fontsize=”22″]មនុស្សភាគច្រើនច្រើនតែសុខចិត្តទទួលយកនូវអ្វីដែលមានពីមុនមក ទោះបីជាគេមិនដឹងពីមូលហេតុ ឬគិតថាអ្វីៗទាំងនេះគឺមិនទំនង និងមិនសមហេតុផល![/box]

ក្រោយមក ស្វាថ្មីទី២ត្រូវបានបញ្ចូលដោយធ្វើការដកស្វាចាស់ចេញពីទ្រុង ហើយលទ្ធផលគឺនៅដដែល គឺថា ស្វាថ្មីបានព្យាយាមឡើងជណ្តើរ តែត្រូវបានស្វាទាំងបួនផ្សេងទៀតធ្វើការចាប់ទាញទម្លាក់ ហើយវាយសំពង។ ការផ្លាស់ប្តូរស្វាថ្មីមកបញ្ចូលទ្រុងប្រព្រឹត្តទៅរហូតស្វាដែលនៅក្នុងទ្រង់ទាំង៥សុទ្ធតែជាស្វាថ្មីដែលមិនបានដឹងពីមូលហេតុពីការវាយសំពងនៅរាល់ពេលដែលពួកវាព្យាយាមឡើងជណ្តើរ និងមិនដែលបានទទួលបានការចាក់ទឹកកកទៅលើខ្លួនប្រាណពីសំណាក់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រឡើយ។

ប្រសិនជាអាចសួរសត្វស្វាទាំងនោះ (ស្វាទាំង៥ដែលគេដាក់បញ្ចូលទ្រុងដោយធ្វើការផ្លាស់ប្តូរស្វាចាស់ចេញ) ថាហេតុអ្វីបានជាវាត្រូវបានស្វាដទៃទៀតវាយសំពងនៅរាល់ពេលដែលវាឡើងជណ្តើរ ចម្លើយដែលអាចនឹងទទួលបានប្រាកដជា “វាមិនដឹងទេ! នេះគឺជាទម្លាប់ពួកវាតែងតែធ្វើតៗគ្នាមក”។

តើវាដូចទៅនឹងបរិបទសង្គមបច្ចុប្បន្នឬទេ?

រឿងប្រហាក់ប្រហែលនឹងការធ្វើពិសោធនេះក៏មានវត្តមាននៅក្នុងសង្គមយើងផងដែរ។ បច្ចុប្បន្ននេះមានមនុស្សមិនតិចទេដែលព្យាយាមធ្វើតាមគេដោយមិនដឹងពីមូលហេតុ ឬធ្វើតាមទម្លាប់ ដោយមិនដឹងថាតើហេតុអ្វីបានជាវាកើតឡើងយ៉ាងដូច្នេះ។ មនុស្សភាគច្រើនច្រើនតែសុខចិត្តទទួលយកនូវអ្វីដែលមានពីមុនមក ទោះបីជាគេមិនដឹងពីមូលហេតុ ឬគិតថាអ្វីៗទាំងនេះគឺមិនទំនង និងមិនសមហេតុផល។ ទម្លាប់ទាំងនេះ បានជ្រាបចូលទៅក្នុងផ្នត់គំនិត ហើយបានប្រែក្លាយទៅជាវប្បធម៌មួយ ដែលពិបាកនឹងកែប្រែ។

មិនថាតែនៅក្នុងសង្គមនោះទេ នៅក្នុងស្ថាប័ន ឬក្រុមហ៊ុនខ្លះក៏បានបញ្ច្រាបវប្បធម៌ខាងលើផងដែរ ហើយវាត្រូវបានកប់ឬសយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងផ្នត់គំនិតអ្នកធ្វើការនៅទីនោះ ដែលធ្វើឱ្យក្លាយទៅជា”វប្បធម៌ក្រុមហ៊ុន”។ ទឹកកកដ៏ត្រជាក់ត្រូវបានបាញ់ទៅលើមនុស្ស និងគំនិតថ្មីៗដែលបានលើកឡើង ឬក៏ចង់ធ្វើអ្វីដែលថ្មី។ ក្នុងករណីកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៀតនោះ បុគ្គលិកដទៃបានដឹងពីបញ្ហានេះ ហើយលែងហ៊ានបញ្ចេញយោបល់ ឬគំនិតថ្មីអ្វីទាំងអស់ ហើយទម្លាប់នេះនឹងបែកសាយពាសពេញស្ថាប័នទាំងមូល។ ពាក្យដែលនិមយមប្រើបំផុតសម្រាប់វប្បធម៌មួយនេះនោះគឺ “ពីដើមមកគេធ្វើតែអញ្ចឹង!” ដែលបានចាក់ឬសចូលទៅក្នុងផ្នត់គំនិត ធ្វើឱ្យអ្នកជំនាន់ក្រោយ ឬអ្នកដែលមកថ្មីមិនហ៊ានហាមាត់សួរពីហេតុផល ឬឬសគល់ពីទម្លាប់នោះ។

ចូរកុំវាយសំពង ឬចាក់ទឹកកកទៅលើស្វាដែលមកថ្មី ទោះជាបុគ្គលិកថ្មី ឬក៏ដៃគូរថ្មីក៏ដោយ។ ពេលខ្លះសំណួរដែលពួកគេបានសួរ “ហេតុអ្វីបានជាយើងមានទម្លាប់ធ្វើដូច្នេះ?” គឺជាសំណួរមួយដែលត្រឹមត្រូវ ហើយមានប្រយោជន៍សម្រាប់ធ្វើការត្រិះរិះពិចារណា។

សម្រាប់មនុស្សទូទៅវិញ គួរមានទម្លាប់សួរដេញដោល និងសញ្ចឹងគិតពិចារណា ថាតើមូលហេតុអ្វីបានជាអ្វីៗប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងដូច្នេះ ហើយត្រូវហ៊ានសួរដេញដោលជីកឬសគល់ ដោយលើកយកដំណោះស្រាយដែលល្អជាង ទោះបីវាជាវិធីថ្មីក៏ដោយ ចៀសវាងការធ្វើតាមតែគេ ដោយមិនដឹងខ្យល់អ្វីទាំងអស់។ ការធ្វើដូចនេះ មិនមែនជាចំណុចវិជ្ជមានសម្រាប់តែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ គឺសម្រាប់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនទាំងអស់។

 

ពាណិជ្ជកម្ម

យុទ្ធសាស្ត្រ​ដាក់​តម្លៃ​ទំនិញដើម្បី​បង្កើនប្រាក់ចំណូល ភាគ១

ការដាក់តម្លៃឱ្យផលិតផលគឺជាកិច្ចការដែលលំបាកបំផុត។ លំបាកត្រង់ថា ប្រសិនបើដាក់តម្លៃខ្ពស់ពេក បរិមាណនៃការលក់នឹងមានចំនួនតិច ហើយនឹងបាត់បង់ឱកាសក្នុងការឆក់យកចំណែកទីផ្សារដោយសារតែបច្ចុប្បន្ននេះមានដៃគូរប្រកួតប្រជែងជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើដាក់តម្លៃទាបពេក គឺអាចប្រឈមមុខនឹងការមិនរួចថ្លៃចំណាយផ្សេងៗដើម្បីឱ្យអាជីវកម្មមានដំណើរការ ហើយក៏ធ្វើឱ្យអតិថិជនអាចយល់ថាផលិតផលនោះមានគុណភាពទៅតាមកម្រិតនោះដែរ។ នៅក្នុងពិភពអាជីវកម្ម មានសហគ្រិនជាច្រើនបានធ្វើការដកពិសោធទៅលើការដាក់តម្លៃរបស់ខ្លួន ដើម្បីបង្កើនការលក់ និងស្ទាបស្ទង់មើលទីផ្សារ ហើយក៏មានសហគ្រិនមិនតិចទេដែលបានបរាជ័យក្នុងកិច្ចការមួយនេះ។

[ad id=”5037″]

ការដាក់តម្លៃផលិតផលគឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ ដែលអាចធ្វើឱ្យប្រាក់ចំណូលកើន ឬថយចុះទៅតាមយុទ្ធសាស្ត្រ និងយុទ្ធវិធីរបស់សហគ្រិនម្នាក់ៗ។ ប៉ុន្តែ ចូរកុំធ្វើតេស្តសាកល្បងដាក់តម្លៃផលិតផលដោយតាមចិត្តចង់ ឬការប៉ាន់ស្មានដោយគ្មានមូលដ្ឋាន ព្រោះថា ការធ្វើបែបនេះនឹងអាចនាំទៅកាន់ភាពបរាជ័យបាន។ មានការសិក្សាស្តីពីឥរិយាសេដ្ឋកិច្ច(Behavioral Economics)ដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួន ដែលបានធ្វើការបង្ហាញផ្លូវក្នុងការដាក់តម្លៃផលិតផលឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបង្កើនចំណូលរបស់អាជីវកម្ម។ សម្រាប់ភាគទីមួយនេះ គំនិតសូមលើកយកការធ្វើតេស្តដាក់តម្លៃមួយដែលគេបានសាកល្បដើម្បីប្រៀបធៀបចំណូលមកបង្ហាញជូន ដែលហៅថា “ការដាក់តម្លៃតាមបែបផ្តល់ជម្រើស” ។

លោក វីលាម ផោនស្តូន (William Poundstone) អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ “Priceless: The Myth of Fair Value” បានលើកឡើងថា ការឱ្យនូវជម្រើសតម្លៃផលិតផលគឺអាចធ្វើឱ្យមានការប្រែលប្រួលចំណូលបាន។ នៅក្នុងសៀវភៅនោះ លោកផោនស្តូនបានលើកឡើងពីការធ្វើតេស្តរបស់លោកទៅលើការផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថរបស់អតិថិជននៅពេលដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនូវជម្រើសតម្លៃស្រាបៀរ។

ការពិសោធលើកទី១

price-test-1

ក្នុងចំណោមមនុស្ស៥នាក់ ៤នាក់បានជ្រើសរើសនូវស្រាបៀរដែលមានតម្លៃ2,50ដុល្លា ហើយមានតែ១នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រើសរើសស្រាបៀរដែលមានតម្លៃ1,8ដុល្លា។ តើការបន្ថែមជម្រើសមួយទៀតដែលមានតម្លៃថោកជាងនឹងអាចបង្កើនចំណូលដែលឬទេសម្រាប់អ្នកដែលចង់បានជម្រើសស្រាបៀរដែលថោកជាង? អ្នកស្រាវជ្រាវធ្វើការសិក្សាដោយការដាក់បន្ថែមជម្រើសស្រាបៀរមួយទៀតដែលមានតម្លៃ1,60ដុល្លាទៅក្នុងបញ្ចី។

ការពិសោធលើកទី២

price-test-2

លទ្ធផលគឺខុសពីការស្មានទុក! ជម្រើសស្រាបៀរទីបីដែលទើបតែបញ្ចូលហើយមានតម្លៃថោកនោះគឺមិនត្រូវបានគេជ្រើសរើសនោះទេ។ ប៉ុន្តែ យើងឃើញមានការផ្លាស់ប្តូរមួយគួរឱ្យកត់សម្គាល់ទៅលើប្រភេទស្រាបៀរដែលមានតម្លៃ1,8ដុល្លាដែលពីមុនមានអ្នកជាវតែ20%ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ជម្រើសមួយថ្មីបានដាក់ចូល វាធ្វើឱ្យចំនួនអតិថិជនងាកមកជ្រើសរើសស្រាបៀរដែលមានតម្លៃ1,8ដុល្លាកើនឡើងដល់80%។ ប៉ុន្តែ ស្រាបៀរដែលមានតម្លៃថ្លៃ គឺធ្លាក់មកនៅត្រឹម20%តែប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាការសម្រេចចិត្តមិនត្រឹមត្រូវមួយដែលបញ្ចូលស្រាបៀរមានតម្លៃថោកជាងចូលទៅក្នុងបញ្ជី ព្រោះថាវាបានធ្វើឱ្យចំណូលធ្លាក់ចុះយ៉ាងសម្បើម។ ប្រសិនបើអតិថិជនមិនចង់បានជម្រើសដែលថោកជាង ប្រហែលជម្រើសដែលថ្លៃជាងអាចនឹងជួយបង្កើនចំណូល?

ការពិសោធលើកទី៣

price-test-3

ពិតជាល្អណាស!

ការបន្ថែមជម្រើសដែលថ្លៃជាង ពិតជាបានបង្កើនចំណូលពិតប្រាកដមែន។ បន្ទាប់ពីបានបន្ថែមជម្រើសដែលថ្លៃជាងចូល (3,4ដុល្លា) ហើយដកចេញនូវជម្រើសដែលមានតម្លៃទាបជាងចេញ(1,60ដុល្លា) ប្រាក់ចំណូលក៏មានការកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់។ 85%បានជ្រើសរើសនូវជម្រើស 2,50ដុល្លា ហើយ១០% ជ្រើសរើសជម្រើស 3,40ដុល្លា និងមានតែ5%ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រើសរើសតម្លៃទាបជាងគេ (1,80ដុល្លា)។

ឧទាហរណ៍ខាងលើពិតជាបានបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការផ្តល់ជម្រើសតម្លៃ។ មានអតិថិជនមួយចំនួនចូលចិត្តជ្រើសរើសនូវជម្រើសណាដែលថ្លៃជាងគេ។ ដូចនេះ ការមានផលិតផលមួយដែលមានតម្លៃថ្លៃ នឹងធ្វើឱ្យមានភាពទាក់ទាញសម្រាប់ពួកគេ ហើយធ្វើឱ្យជម្រើសផ្សេងៗគឺជាជម្រើសដែលមានតម្លៃល្អបើគិតលើតម្លៃ។ ក្នុងពិភពអាជីវកម្មជាក់ស្តែង មានអតិថិជនមួយចំនួនធំ មិនជ្រើសរើសយកនូវជម្រើសដែលមានតម្លៃទាបជាងគេនោះទេ ហើយនេះគឺជាចិត្តសាស្ត្ររបស់មនុស្ស។ តើអ្នកមានធ្លាប់មានបទពិសោធបែបនេះដែរឬទេ (មិនហ៊ានជ្រើសរើសយកជម្រើសដែលមានតម្លៃជាងគេ)?

ពាណិជ្ជកម្ម

ព្រេង​និទានសម័យទំនើប៖ ទន្សាយ​ និងអណ្តើក

កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយ ទន្សាយ និងអណ្តើកបានធ្វើការប្រកែកគ្នា ថាតើនរណាមានល្បឿនលឿនជាងនរណា។ ដោយសារតែការប្រកែកគ្នាមិនមានលទ្ធផលអ្វី ពួកគេទាំងពីរក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើការប្រណាំងរកអ្នកឈ្នះចាញ់។ អណ្តើក និងទន្សាយបានជ្រើសរើស និងព្រមព្រៀងគ្នាទៅប្រណាំងនៅកន្លែងមួយ។ នៅពេលចាប់ផ្តើមការប្រណាំងភ្លាម ទន្សាយបានប្រើប្រាស់ល្បឿនយ៉ាងលឿន ដោយរត់មិនសំចៃល្បឿន។ ក្រោយពីបានរត់មួយសន្ទុះក្រោយមក ទន្សាយបានគិតថាវាបានរត់ដាច់យ៉ាងឆ្ងាយពីអណ្តើក ដូច្នេះហើយ វាក៏សម្រេចចិត្តសម្រាកសិននៅក្រោមដើមឈើមួយ។ នៅពេលដែលសម្រាកបានមួយភ្លេតក្រោយមក វាក៏បានលង់លក់ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ដោយសារតែទន្សាយដេកលក់ ដោយមិនខ្វល់ពីការរត់ប្រណាំង ធ្វើឲ្យអណ្តើកដែលខំវារយឺតៗតែមិនហ៊ានសម្រាកអាចដណ្តើមយកឈ្នះទន្សាយបានដោយមិនអាចប្រកែកបាន។ នៅពេលដែលទន្សាយភ្ញាក់ឡើងគឺវាហួសពេលទៅហើយ វាបានដឹងខ្លួនថាវាបានចាញ់អណ្តើក ហើយចាញ់ទាំងមិនអស់ចិត្ត។ នៅក្នុងសាច់រឿងនេះចង់បង្ហាញថា ទោះបីយឺតយ៉ាងក៏ដោយ ឱ្យតែខិតខំប្រឹងប្រែងដោយមិនប្រែលប្រួល អ្នកនឹងអាចយកឈ្នះបាន។ នេះគឺជារឿងនិទានដែលយើងទាំងអស់គ្នាតែងតែឮនៅពេលដែលយើងនៅតូច ឬក្នុងពេលដែលកំពុងសិក្សានៅក្នងបឋមសិក្សា។ ប៉ុន្តែសាច់រឿងនៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ!

[box fontsize=”22″]ទោះបីយឺតយ៉ាងក៏ដោយ ឱ្យតែខិតខំប្រឹងប្រែងដោយមិនប្រែលប្រួល អ្នកនឹងអាចយកឈ្នះបាន![/box]

ទន្សាយតូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលប្រណាំងចាញ់អណ្តើក ហើយវាក៏បាននឹកគិតដល់រឿងដែលទើបនឹងកើតឡើងថ្មីៗ។ វាបានភ្ញាក់ខ្លួនថា វាចាញ់ការប្រណាំងនេះ ក៏ដោយសារតែវាមានជឿជាក់លើខ្លួនឯងខ្លាំងហួសហេតុពេក ដោយមិនប្រយ័ត្ន ហើយធ្វេសប្រហេស។ ប្រសិនបើវាមិនបានមើលងាយគូរប្រកួតទេ វានឹងគ្មានផ្លូវចាញ់អណ្តើកឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ វាក៏បានហៅអណ្តើកមកប្រណាំងម្តងទៀត ហើយអណ្តើកក៏បានព្រមតាមការស្នើរ។ ម្តងនេះ ទន្សាយបានប្រឹងប្រែងប្រណាំង ដោយមិនហ៊ានឈប់សម្រាកដូចមុនឡើយចាប់ពីដើមទី រហូតដល់ចុងទី។ វាបានប្រណាំងឈ្នះដាច់អណ្តើកយ៉ាងឆ្ងាយ។ នៅក្នុងរឿងនេះចង់បង្ហាញថា លឿនហើយមិនប្រែប្រួលនឹងយកឈ្នះ យឺតហើយមានល្បឿនថេរ។ វាល្អដែលមានល្បឿនយឺតហើយថេរ ប៉ុន្តែវាកាន់តែប្រសើរប្រសិនបើមានល្បឿនលឿនហើយ មិនប្រែប្រួល។

[box fontsize=”22″]លឿនហើយមិនប្រែប្រួលនឹងយកឈ្នះ យឺតហើយមានល្បឿនថេរ![/box]

រឿងនិទាននៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ! ដល់វេណអណ្តើកគិតពីការប្រណាំងវិញម្តងហើយ។ ក្រោយពីការគិតយ៉ាងដិតដល់ វាបានដឹងថា វាគ្មានផ្លូវណាអាចប្រណាំងឈ្នះទន្សាយឡើយ ប្រសិនបើទីន្លែង និងទីលានប្រណាំងនៅតែមានសភាពដូចនឹងការប្រណាំងទាំងពីរលើកមុនដែលបានធ្វើកន្លងមក។ វាគិតមួយសន្ទុះ ហើយក៏បានហៅទន្សាយមកប្រណាំងម្តងទៀត តែទីលានប្រណាំងមានភាពខុសប្លែកពីមុន។ ទន្សាយក៏បានយល់ព្រមយ៉ាងលឿន។ ពេលនេះដល់ពេលដែលប្រណាំងម្តងទៀតហើយ។ គ្រាន់តែចាប់ផ្តើមភ្លាម ទន្សាយបានប្រើល្បឿនយ៉ាងលឿនដោយរត់ដាច់យ៉ាងឆ្ងាយពីអណ្តើក រហូតដល់វាដល់ច្រាំងទន្លេមួយនៅពាក់កណ្តាលទីលានប្រណាំង ហើយមានចម្ងាយពីគោលដៅ២ទៅ ៣គីឡូម៉ែតទៀត។ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះ ទន្សាយបានគិតយ៉ាងអន្ទះសារដើម្បីរកវិធីឆ្លងទន្លេ។ ក្នុងខណៈពេលដែលទន្សាយកំពុងតែគិត ហើយមិនមានមធ្យោបាយដោះស្រាយ អណ្តើកបានវ៉ាទន្សាយ ហើយឆ្លងទន្លេ បន្ទាប់មកវារសំដៅទៅគោលដៅដែលបានកំណត់រួច។ ម្តងនេះ អ្នកឈ្នះបានទៅលើអណ្តើក។ ក្នុងរឿងនេះចង់បង្ហាញថា ជំហ៊ានដំបូងត្រូវកំណត់ឱ្យឃើញពីសមត្ថភាពស្នូល ឬចំណុចខ្លាំងរបស់ខ្លួន ហើយធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដោយជ្រើសរើសទីលានដែលសក្តិសមនឹងចំណុចខ្លាំងនោះ។

[box fontsize=”22″]ជំហ៊ានដំបូងត្រូវកំណត់ឱ្យឃើញពីសមត្ថភាពស្នូល ឬចំណុចខ្លាំងរបស់ខ្លួន ហើយធ្វើការផ្លាស់ប្តូរដោយជ្រើសរើសទីលានដែលសក្តិសមនឹងចំណុចខ្លាំងនោះ![/box]

hare-and-tortoise-again-16រឿងនេះនៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ។ មកដល់ពេលនេះ ទន្សាយនិងអណ្តើកបានក្លាយជាមិត្តដ៏ល្អនឹងគ្នា ហើយពួកគេក៏បានគិតជាមួយគ្នា។ ពួកគេបានគិតឃើញថា ការប្រកួតចុងក្រោយអាចនឹងប្រសើរជាងនេះប្រសិនបើផ្លាស់ប្តូរវិធីរត់។ ពួកគេក៏សម្រេចចិត្តថានឹងធ្វើការរត់ប្រណាំងនៅទីលានចុងក្រោយម្តងទៀត ប៉ុន្តែធ្វើការរត់បែបជាក្រុម។ នៅពេលចាប់ផ្តើម ទន្សាយឱ្យអណ្តើកជិះពីលើខ្លួនពីដើមទីរហូតដល់មាត់ច្រាំងទន្លេ ហើយអណ្តើកឱ្យទន្សាយជិះពីលើខ្លួននៅពេលឆ្លងទន្លេ។ នៅពេលដល់ច្រាំង ទន្សាយឱ្យអណ្តើកជិះលើខ្លួនវិញម្តង ហើយធ្វើការរត់រហូតដល់គោលដៅជាមួយគ្នា។ ទាំងទន្សាយនិងអណ្តើកពេញចិត្តនឹងលទ្ធផលដែលគេទទួលបានជាងការប្រណាំងមុនៗទាំងអស់គ្នា។ក្នុងរឿងនេះចង់បង្ហាញថា ការដែលមានសមត្ថភាពស្នូលល្អៗរៀងខ្លួនគឺវាល្អហើយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនអាចធ្វើការជាក្រុមជាមួយគ្នា ហើយមិនបានធ្វើការទាញយកចំណុចខ្លាំងដែលមានរៀងៗមកបំពេញឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមកនោះទេ អ្នកនឹងមិនអាចទទួលបានលទ្ធផលគាប់ប្រសើរនោះទេ។ ក្នុងកាលៈទេសៈខ្លះអ្នកអាចធ្វើបានល្អ ឯពេលខ្លះទៀតដៃគូររបស់អ្នកធ្វើបានល្អជាង ដូច្នេះមានតែការបំពេញឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមកទេដែលអាចធ្វើឱ្យអ្នកទទួលបានលទ្ធផលគាប់ចិត្តបាន។

ពាណិជ្ជកម្ម

ជាអ្នកដំបូង ឬជាអ្នក​ដែលល្អជាង

ប្រសិនបើអ្នកនិយាយពីហាងកាហ្វេសម័យទំនើបដែលល្បីនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ តើអ្នកនឹកឃើញពីហាងកាហ្វេមួយណា? ប្រសិនបើអ្នកនិយាយពីបណ្តាញសង្គមវិញ តើអ្នកនឹងនឹកឃើញពីអ្វីមុនគេ? ប្រសិនបើអ្នកចង់ស្វែងរកព័ត៌មាន ឬឯកសារពីប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត តើអ្នកនឹងទៅទំព័រមួយណាមុនគេ? ចម្លើយភាគច្រើនសម្រាប់ហាងកាហ្វេ គឺប្រាកដជាហាងកាហ្វេBrown រីឯបណ្តាញសង្គម និងទំព័រស្វែងរកព័ត៌មានគឺប្រាកដជា Facebook និង Googleហើយសម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន។

ម៉ាកសញ្ញាខាងលើ គឺសុទ្ធតែជាអ្នកដែលឈានមុខគេនៅក្នុងទីផ្សារ ដែលយុវវ័យ និងមនុស្សជាច្រើនបានស្គាល់ ហើយនិងបានប្រើប្រាស់ឬជាវសេវាពីម៉ាកសញ្ញាខាងលើ។ ហាងកាហ្វេBrown គឺអាចនិយាយបានថាគឺជាហាងកាហ្វេសម័យទំនើបដំបូងគេបង្អស់ដែលបានបញ្ច្រៀបចូលទីផ្សារនៅក្នុងក្រុងភ្នំពេញ ដែលកាលពីបើកដំបូងឡើយ សឹងតែគ្មានអ្នកជឿថា អាជីវកម្មបែបនេះគឺបានទទួលបានភាពជោគជ័យយ៉ាងសម្បើមនៅក្នុងទីផ្សារនៃប្រទេសកម្ពុជាយើង ដោយសារតែតម្លៃគឺមានភាពខុសគ្នាឆ្ងាយខ្លាំងពេកពីហាងកាហ្វេធម្មតា។ ចំណែកឯFacebook និង Google ថ្វីត្បិតតែមិនមែនជាអ្នកឈានចូលទីផ្សារមុនគេ ប៉ុន្តែបានទទួលការគាំទ្រ និងទាញយកប្រជាប្រិយភាពពីបណ្តាអ្នកប្រើប្រាស់ មិនថាតែនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងទេ គឺទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។

[box fontsize=”22″]ដើម្បីក្លាយខ្លួនជាអ្នកឈានមុខគេនៅក្នុងទីផ្សារ អាជីវកម្មមួយត្រូវតែជាអាជីវកម្មដំបូងគេ និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ឬជាអ្នកដែលល្អជាង![/box]

ការឈានជើងចូលទៅក្នុងទីផ្សារមុនគេគឺមានគុណសម្បត្តិជាច្រើន ប៉ុន្តែការឈានជើងចូលទៅក្នុងទីផ្សារក្រោយគេ ក៏អាចនឹងមានអត្ថប្រយោជនជាច្រើនផងដែរ។ និយាយជារួម ដើម្បីឲ្យក្លាយជាអ្នកឈានមុខគេនៅក្នុងទីផ្សារ អ្នកត្រូវតែជាអ្នកដំបូង ឬជាអ្នកដែលល្អជាង។

ធ្វើជាអ្នកដំបូង

2015-05-09 19.28.07
កាហ្វេBrown

កាហ្វេBrownអ្នកដែលឈានជើងចូលទៅក្នុងទីផ្សារមុនគេគឺត្រូវបានគេហៅថា «អ្នកមានប្រៀប» ។ យើងអាចក្រឡេកទៅមើលហាងកាហ្វេBrown ដែលបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ២០០៩។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ហាងកាហ្វេសម័យទំនើបគឺគ្មានការប្រកួតប្រជែងដូចពេលបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ គំនិត អាជីវកម្មបើកហាងកាហ្វេសម័យទំនើបនាពេលនោះ ក៏ត្រូវបានមនុស្សទូទៅភាគច្រើនគិតថានិងមិនអាចទៅរួចផងដែរ ដោយសារតែស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច និងវប្បធម៌របស់ប្រទេសយើង។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីបើកដំណើរការ អ្វីៗគឺហូសពីការស្មាន អាជីវកម្មហាងកាហ្វេសម័យទំនើបមានការរីករូតលូតលាស់គួរឱ្យកត់សម្គាល់។ បន្ទាប់ពីភាពជោគជ័យ មានម៉ាកសញ្ញាជាច្រើនបានបញ្ច្រៀបខ្លួនចូលទៅក្នុងទីផ្សារ ធ្វើឱ្យហាងកាហ្វេប្រភេទនេះរីកដូចផ្សិត មានស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ និងធ្លាយទៅដល់បណ្តាខេត្តក្រុងមួយចំនួនផងដែរ។ ប៉ុន្តែទោះជាមានម៉ាកសញ្ញាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ហាងកាហ្វេBrown នៅតែជាម៉ាកសញ្ញាឈានមុខគេក្នុងអាជីវកម្មប្រភេទនេះ។

ការឈានជើងចូលទីផ្សារមុនគេគឺមានប្រៀប និងអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើន។ អ្នកដែលឈានជើងចូលមុនគេ គឺអាចចាប់យកចំណែកទីផ្សារបានធំទូលាយ និងអាចទទួលបានកម្រៃសេវាកម្ម ឬថ្លៃផលិតផលបានថ្លៃដោយសារតែគ្មានដៃគូរប្រកួតប្រជែង។ អ្នកដែលឈានជើងចូលមុនគេគឺអាចមានពេលវេលាច្រើនជាងអ្នកចូលមកទីផ្សារបន្តបន្ទាប់ក្នុងការកែលម្អរឱ្យប្រសើរឡើងនូវដំណើរការ និងប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងដើម្បីឱ្យមានប្រសិទ្ធិភាព និងប្រសិទ្ធិផលខ្ពស់ ហើយថែមទាំងអាចស្គាល់ទីផ្សារបានច្បាស់ជាង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេអាចចាប់យកទីតាំងបានល្អៗចំកន្លែងសម្រាប់បើកអាជីវកម្មប្រភេទនោះ និងអាចជ្រើសរើសបុគ្គលិកឆ្នើមៗមកបម្រើការងារ។ អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងទៀតដែលពួកគេអាចនឹងទទួលបានគឺតម្លៃ និងការផ្តល់ជូនពិសេសពីអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ដែលធ្វើឱ្យគេមានប្រៀបយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងទីផ្សារ។

អ្នកដំបូង និងអ្នកបន្ទាប់

បញ្ហាប្រឈមសម្រាប់អ្នកដែលឈានចូលទៅក្នុងទីផ្សារមុនគេគឺភាពមិនប្រាកដប្រជា។ អ្នកដែលឈានជើងចូលមុនគេភាគច្រើនគឺមិនទាន់ស្គាល់ពីទីផ្សារ និងតម្រូវការពេញលេញរបស់សំណាក់អតិថិជន។ អ្នកទីមួយភាគច្រើនធ្វើការលក់ផលិតផលដែលមិនមានអ្នកប្រើប្រាស់ពីមុនមក ហើយភាគតិចបំផុតដែលពួកគេអាចផលិតផលិតផលដែលត្រូវចិត្តអតិថិជន។ ក្រុមហ៊ុនធំៗអាចនឹងទ្រទ្រង់បាននូវការខាតបង់នៅពេលចាប់ផ្តើមដំបូងដោយសារតែកំហុសលើកទីមួយនៅក្នុងទីផ្សារថ្មីនេះ ប៉ុន្តែសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនតូចៗវិញអាចនឹងទទួលរងនូវការដូលរលំ។

អ្នកដែលឈានជើងចូលនៅក្នុងទីផ្សារក្រោយៗ អាចនឹងរៀនពីកំហុសដែលអ្នកមុនៗបានប្រព្រឹត្ត និងធ្វើការកែលម្អរសម្រាប់ទីផ្សារដែលត្រូវបានធ្វើតេស្តរូចហើយ។ ពួកគេអាចនឹងចៀសវាងពីការខាងបង់ ដោយសារការចំណាយខុសគោលដៅ និងហានិភ័យដែលអាចកើតមានដោយសារតែចន្លោះប្រហោងប្រតិបត្តិ និងបច្ចេកវិទ្យាដែលអ្នកមុនៗជួបប្រទះ។ ដោយសារតែការវិនិយោគមានទំហំធំ សម្រាប់អ្នកទីមួយ វាពិបាកនឹងសម្របតាមទីផ្សារដែលមានភាពចាស់ទុំ ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ និងវិនិយោគបន្ថែមទៀតដើម្បីតម្រូវតាមទីផ្សារទាំងផ្នែកប្រតិបត្តិ និងបច្ចេកវិទ្យាដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលមកក្រោយមានប្រៀបជាង និងមានហានិភ័យទាបជាង។

អ្នកដែលឈានជើងចូលមកក្រោយអាចនឹងប្រឹងប្រែងធ្វើការប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកមកមុនដោយធ្វើការផ្តល់ជូននូវផលិតផលដែលមានគុណភាពខ្ពស់ជាង និងបំពេញតម្រូវការបានល្អជាងដើម្បីស្រូបទាញយកចំណែកទីផ្សារ។ ក្រៅពីនេះ អ្នកឈានចូលទីផ្សារក្រោយៗ អាចនឹងចំណាយលើការវិនិយោគតិចជាង ដែលអាចធ្វើឱ្យគេមានលទ្ធភាពបង្កើនខ្ទង់ចំណាយទៅលើការធ្វើទីផ្សារដែលជាហេតុនាំឱ្យគេមានប្រៀបជាងអ្នកទីមួយ។

ជាក់ស្តែងGoogle បានឈានជើងចូលទៅក្នុងទីផ្សារម៉ាស៊ីនស្វែងរកព័ត៌មានក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ ត្រូវបានគ្រប់គ្រងចំណែកទីផ្សារដោយក្រុមហ៊ុនធំៗ៣ Yahoo Lycos nនិងAltaVista ដែលក្រុមហ៊ុនទាំងនេះសុទ្ធិតែមានអតិថិជនជាច្រើន និងត្រូវបានគេស្គាល់និងប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ប៉ុន្តែGoogleបានសិក្សាពីចន្លោះប្រហោង និងកំហុសរបស់ក្រុមហ៊ុនទាំង៣ខាងលើ ដោយធ្វើការកែប្រែ និងបង្កើតឡើងនូវផលិតផលដែលប្រសើរជាង ធ្វើការស្វែងរកព័ត៌មានរហ័សជាង និងល្អជាង។

មានក្រុមហ៊ុនជាច្រើនដែលទទួលបរាជ័យដោយមិនអាចថែរក្សាភាពឈានមុខគេនៅក្នុងអាជីវកម្មរបស់ពួកគេ។ ភាពបរាជ័យដែលបានកើតឡើងទៅលើក្រុមហ៊ុនធំៗមានដូចជា MySpace និងFriends Reunited។ ទោះជាក្រុមហ៊ុនទាំងនោះនៅតែមានដង្ហើមរហូតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃនេះ ភាព«មានប្រៀបជាអ្នកដំបូង»ក្នុងបណ្តាញសង្គមមិនអាចយកឈ្នះក្រុមហ៊ុនស្រករក្រោយFacebookបានឡើយ។ មានក្រុមហ៊ុនខ្លះចាប់ផ្តើមដំណើរការ និងឈានជើងចូលទីផ្សារមុនគេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏ត្រូវបានដួលរលំ និងក្ស័យធនវិញមុននឹងប្រភេទអាជីវកម្មនោះបានទទួលការគាំទ្រពីសំណាក់អតិថិជន។

ហេតុផលដែលធ្វើឱ្យអ្នកដែលឈានជើងចូលមុនគេមិនអាចសម្រេចបំណងបាន និងមានប្រៀបនៅក្នុងទីផ្សារបានរហូតគឺដោយសារពេលវេលា និងសំណាង។ ការសិក្សាមួយបានបង្ហាញថា នវានុវត្តន៍បច្ចេកវិទ្យា និងល្បឿនវិវឌ្ឍន៍នៃតម្រូវការទីផ្សារគឺជាកត្តាដ៏ចម្បងក្នុងការកំណត់បានថាអ្នកដែលឈានជើងចូលទៅក្នុងទីផ្សារមុនគេអាចនឹងមានប្រៀបឬអត់។ ការសិក្សាបានលើកឡើងថា នៅពេលដែលតម្រូវការទីផ្សារមានល្បឿនរីកលូតលាស់យឺត និងបច្ចេកវិទ្យាមានកម្រិត អ្នកដែលឈានជើងទីផ្សារមុនគេ និងមានប្រៀបជាង។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើទីផ្សារមានសភាពប្រែប្រួលខ្លាំង និងការផ្លាស់ប្តូរនៃបច្ចេកវិទ្យាមានភាពរហ័ស អ្នកដែលឈានជើងចូលទីផ្សារមុនគេអាចនឹងជួបបញ្ហាប្រឈម។

សរុបមក វាមិនសំខាន់ទេសម្រាប់អ្នកដែលឈានជើងទីផ្សារមុនគេ ឬក្រោយគេដើម្បីមានប្រៀបលើដៃគូរប្រកួតប្រជែង សំខាន់គឺការផ្តល់ជូននៅផលិតផល ឬសេវាកម្មដែលអាចផ្គាប់ចិត្តអតិថិជនបាន។ អ្នកដែលចាប់ផ្តើមប្រឡូកមុនគេ ភាគច្រើនតែងតែមានប្រៀប និងឈានមុខគេនៅក្នុងទីផ្សារដោយសារតែការស្គាល់ និងចងចាំម៉ាកសញ្ញាពីសំណាក់អតិថិជន មានភាពចាស់ទុំនៅក្នុងទីផ្សារ ការគ្រប់គ្រងទៅលើធនធានដែលមានតិចតួចដែលធ្វើឱ្យអ្នកចូលមកក្រោយពិបាកនឹងយកឈ្នះ និងគ្រឹះយ៉ាងរឹងម៉ាំនៅក្នុងទីផ្សារ។ ប៉ុន្តែអ្នកមកក្រោយក៏អាចក្លាយជាអ្នកមានប្រៀបវិញផងដែរដោយសារតែពួកគេបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ពីកំហុសអ្នកដែលឈានជើងចូលមុន ហើយពួកគេតែងតែផ្តល់ជូនអតិថិជននូវផលិផលដែលមានគុណភាពល្អជាងជាមួយនិងតម្លៃទាប។ ជាមួយនឹងជំនាញទីផ្សារដែលមានភាពប៉ិនប្រសប់ជាង អ្នកចូលមកទីផ្សារក្រោយគេអាចនឹងដណ្តើមយកភាពមានប្រៀបរបស់អ្នកចូលមុនបាន។ ដើម្បីក្លាយខ្លួនជាអ្នកឈានមុខគេនៅក្នុងទីផ្សារ អាជីវកម្មមួយត្រូវតែជាអាជីវកម្មដំបូងគេ និងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ឬជាអ្នកដែលល្អជាងគេ។

ពាណិជ្ជកម្ម

វិធីសាស្ត្រ​ក្នុង​ការ​វាស់​ទំហំ​រញ្ជួយ​ដី

ការ​រញ្ជួយដី​នៅ Christchurch, New Zealand ។ រូបថត៖ Alistair Paterson

គ្រោះរញ្ជួយដីអាចកើតមានឡើងដោយស្ទើរតែមិនអាចដឹងទុកមុនបាន ហើយវាបានបំផ្លិចបំផ្លាញហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរួមទាំងអាយុជីវិតមនុស្សជាច្រើនរួចមកហើយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ការខូចខាតអាចមានច្រើនឬមានតិចទៅតាមទំហំនៃការរញ្ជួយ។ តើគេវាស់ទំហំឬអានុភាព (magnitude) របស់វាតាមវិធីសាស្ត្រយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?

មានវិធីវាស់ជាច្រើនត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយបូករួមទាំងវិធីបុរាណនិងសម័យថ្មី។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងនោះ មានវិធីពីរបែបដែលគេប្រើច្រើនគឺ កម្រិតអានុភាពរ៉ិចទ័រ (Richter Magnitude Scale) និង កម្រិតអានុភាពម៉ូមិន (Moment Magnitude Scale)។

កម្រិតអានុភាពរ៉ិចទ័រ

មាត្រដ្ឋានវាស់ឬវិធីនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៣៤ ដោយអ្នកជំនាញគ្រោះរញ្ជួយដី (seismologist) លោក ឆាល ហ្វ្រេនស៊ីស រ៉ិចទ័រ (Charles Francis Richter) និងលោក បេណូ គូដិនបឺក (Beno Gutenberg) នៃវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកាលីហ្វ័រញ៉ា។ កម្រិតរ៉ិចទ័រត្រូវបានប្រើដើម្បីកំណត់អានុភាពដែលការរញ្ជួយដីបានបញ្ចេញ ហើយលទ្ធផលនៃការវាស់គឺជាលេខរវាង 0 រហូតដល់ 10 ដោយប្រើម៉ាស៊ីនមួយឈ្មោះស៊ីសម៉ូក្រាប (seismograph) ឬ ស៊ីសម៉ូម៉ែត្រ (seismometer)។ កម្រិតរ៉ិចទ័រគឺជាកម្រិតលោការីតគោលដប់ ដែលពីមួយកម្រិតទៅមួយកម្រិតមានការកើនឡើងដប់ៗដង (កើនឡើងអំព្លីទុត)។ កម្រិតទី៦ខ្លាំងជាងកម្រិតទី៥ ចំនួន១០ដង, ហើយកម្រិតទី៩ខ្លាំងជាងកម្រិតទី៧ ចំនួន១០០ដង។ ចំណែកឯថាមពលដែលបញ្ចេញដោយការរញ្ជួយដី កើនឡើងពីមួយកម្រិតទៅមួយកម្រិតគឺ ៣១.៧ ដង។

គេក៏អាចសង្កេតការរញ្ជួយដីដោយផ្អែកទៅលើចលនាវត្ថុ ឬសំណង់ផ្សេងៗតាមកម្រិតដូចខាងក្រោម៖

  • 0 – 1.9: អាចចាប់បានតែស៊ីសម៉ូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកមិនអាចដឹងអំពីវាបានទេ។
  • 2 – 2.9: វត្ថុព្យួរអាចយោល ហើយដើមឈើក៏អាចយោលដែរ។
  • 3 – 3.9: អាចប្រៀបបានជាមួយរំញ័ររបស់ឡានត្រាក់ទ័រ។
  • 4 – 4.9: កញ្ចក់បង្អួចអាចបែក, វត្ថុតូចៗឬគ្មានលំនឹងថេរ អាចធ្លាក់ឬដួល។
  • 5 – 5.9: គ្រឿងសង្ហារឹមអាចផ្លាស់ទី, ម្នាងសិលាអាចធ្លាក់។
  • 6 – 6.9: ធ្វើឲ្យខូចខាតដល់សំណង់ដែលសង់បានល្អ, ធ្វើឲ្យបែកបាក់ដល់សំណងសង់មិនបានល្អ។
  • 7 – 7.9: អាគារផ្លាស់ទីចេញពីគ្រឹះ, ប្រេះដី, ធ្លាយទុយោក្រោមដី។
  • 8 – 8.9: ស្ពានបែកបាក់រលំ, នៅសល់តែសំណង់់តែបន្តិចបន្តួច។
  • 9 – លើស៖ ខ្ទេចស្ទើរតែទាំងស្រុង, អាចមើលឃើញចលនារលករំញ័រនៃផ្ទៃដីដោយផ្ទាល់ភ្នែក។

គេកំណត់កម្រិតរ៉ិចទ័របានក្រោយពេលរញ្ជួយដី ហើយនៅពេលដែលអ្នកជំនាញអាចប្រៀបធៀបទិន្នន័យពីស្ថានីយស៊ីសម៉ូក្រាបផ្សេងៗពីគ្នា។

កម្រិតអានុភាពម៉ូមិន

នេះជាកម្រិតមួយក្នុងចំណោមកម្រិតទំនើបនានាដែលត្រូវបានប្រើក្នុងការវាស់ការរញ្ជួយដី។ វាផ្ដល់ភាពច្បាស់លាស់ជាងកម្រិតរបស់លោករ៉ិចទ័រ ហើយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របច្ចុប្បន្នក៏ប្រើប្រាស់វាច្រើនដែរ ជាពិសេសចំពោះការរញ្ជួយដីកម្រិតធំ។

កម្រិតអានុភាពម៉ូមិន ត្រូវបានបង្ហាញដោយលោក ថម ហ៊ែង (Tom Hanks) និងលោក កាណាម៉ូរី ហ៊ីរ៉ូអុ (Kanamori Hiroo) នៅឆ្នាំ១៩៧៩។ កម្រិតម៉ូមិនវាស់ថាមពលដែលបានបញ្ចេញដោយការរញ្ជួយដី ចំណែកកម្រិតរ៉ិចទ័រវាស់កម្ពស់រលករញ្ជួយ (seismic wave)។

ប្រភពយោង៖

  1. http://www.sms-tsunami-warning.com/pages/richter-scale
  2. http://www.geo.mtu.edu/UPSeis/intensity.html
  3. http://earthquake.usgs.gov/learn/topics/measure.php
  4. http://science.howstuffworks.com/nature/natural-disasters/earthquake6.htm
ពាណិជ្ជកម្ម

ពណ៌ និងទីផ្សារ​មាន​ទំនាក់​ទំនង​គ្នា​យ៉ាងដូចម្តេច?

តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះដែរឬទេ គឺមានអារម្មណ៍ស្ងប់ល្អនៅពេលដែលស្ថិតនៅកន្លែងមួយដែលពោពេញទៅដោយពណ៌បៃតង និងផ្ទៃមេឃពណ៌ខៀវ? ហើយមានអារមណ៍ប្រុងប្រយ័ត្ននៅពេលដែលឃើញស្លាកសញ្ញាពណ៌ក្រហម?

ពណ៌គឺជាសញ្ញាដ៏វិសេសមួយដែលអាចទាក់ទាញចំណាប់រម្មណ៍របស់មនុស្សឱ្យទៅចាប់អារម្មណ៍លើអ្វីដែលអ្នកចង់ឱ្យគេចាប់អារម្មណ៍ ឬគិតអ្វីដែលអ្នកចង់ឱ្យគេគិត ឬក៏ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ឱ្យគេធ្វើ។ ការប្រើប្រាស់ពណ៌គឺមានសារៈសំខាន់ណាស់ ព្រោះវាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើចិត្តសាស្ត្រ ការគិត និងការសម្រេចចិត្តរបស់អតិថិជន។ ដោយសារតែហេតុនេះហើយ ទើបបានជាអ្នកទីផ្សារ និងអ្នករចនាខិតខំស្រូបយកចំណេះក្នុងការប្រើប្រាស់ពណ៌នេះ។

នៅពេលដែលត្រូវធ្វើទីផ្សារសម្រាប់ផលិតផលថ្មីដែលចរាចរនៅលើទីផ្សារ អ្នកត្រូវចងចាំថា អតិថិជនភាគច្រើនបានប្រើប្រាស់ចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើរូបរាងនិងពណ៌ ឬអ្វីដែលគេមើលឃើញច្រើនជាងចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើសម្លេង ខ្លិន និងវាយនភាព។

មានមនុស្សជាច្រើនមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងសារៈសំខាន់នៃពណ៌។ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែង ពណ៌បានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការគិត និងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្ស ។ ពណ៌ជាអ្នកនាំផ្លូវចក្ខុទាំងទ្វេរបស់យើងទៅក្រឡេកមើលអ្វីមួយ ធ្វើអ្វីមួយ ឬធ្វើការបកស្រាយនូវអ្វីមួយ។

ទោះបីជាពណ៌មិនមែនជាគ្រឿងផ្សំដែលសំខាន់ជាងគេតែមួយគត់នៅក្នុងទីផ្សារក៏ដោយ តែវាគឺជាភ្នាក់ងារជួយទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូងរបស់មនុស្ស ហើយនឹងអាចធ្វើឱ្យចំណាប់អារម្មណ៍នោះដក់ជាប់នៅក្នុងខួរក្បាលបានយូរអង្វែង។ ចូរកុំមើលស្រាលចំណាប់អារម្មណ៍ដំបូង និងឥទ្ធិពលដែលពណ៌បានផ្តល់ឱ្យក្នុងវិស័យទីផ្សារ។ តើអ្នកដឹងទេ 93%នៃអតិថិជនទាំងអស់បានផ្តោតទៅលើរូបរាង ហើយប្រហែល85%បានអះអាងថាពណ៌គឺជាកត្តាដែលនាំឱ្យគេសម្រេចចិត្តថានឹងទិញផលិផលនោះដែរឬទេ។

តើពណ៌គួប្រើប្រាស់ក្នុងស្ថានភាពបែបណាខ្លះ?

ក្រហម៖ បង្កើតឱ្យមានអារម្មណ៍ថាមានភាពបន្ទាន់ ដែលល្អនិងសក្តិសមសម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងការលក់លាងឃ្លាំង។ ពណ៌ក្រហមជាពណ៌ដែលជម្រុញឱ្យមានចំណង់អាហារ ហើយត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាញឹកញាប់ក្នុងហាងអាហារប្រភេទfast-food។ វាជួយឱ្យរាងកាយមនុស្សសកម្មឡើង ធ្វើឱ្យសម្ពាធឈាម និងសង្វាក់បេះដូងកើនឡើង។

ខៀវ៖ ជាពណ៌ដែលចូលចិត្តដោយបុរស។ វាមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងសន្តិភាព ទឹក ភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងភាពទុកចិត្ត។ ពណ៌ខៀវបានផ្តល់ដល់អារម្មណ៍នូវទំនុកចិត្ត ទប់ស្កាត់ចំណង់អារហារ និងបង្កើនផលិតភាព។ វាត្រូវបានប្រាស់សម្រាប់ម៉ាកសញ្ញាណាចង់បានការទុកចិត្ត និងភាពជឿជាក់ពីអតិថិជន។

បៃតង៖ វាមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងសុខភាព ភាពស្ងប់សុខ ឥទ្ធិពល និងធម្មជាតិ។ វាត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងហាងដើម្បីឱ្យអតិថិជនមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងដើម្បីធ្វើការផ្សព្វផ្សាយអ្វីៗដែលទាក់ទងទៅនឹងបរិស្ថាន។ ពណ៌បៃតងគឺជួយឱ្យខួរក្បាលមានដំណើរការល្អ និងជម្រុញឱ្យមានតុល្យភាព។

ស្វាយ៖ គឺជាពណ៌ដែលមានទំនាក់ទំនងនឹងគតិបណ្ឌិត និងការគោរព។ វាជាពណ៌ដែលអាចជួយជម្រុញការដោះស្រាយបញ្ហា និងបង្កើនច្នៃប្រឌិតភាព។ ជាទូទៅពណ៌នេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយផលិតផលដែលទាក់ទងនឹងសម្រស់ និងពន្យឺតជរាភាព។

ទឹកក្រូច និងពណ៌លឿង៖ គឺជាពណ៌ដែលធ្វើឲ្យមានភាពស្រស់បំព្រង និងជួយបង្កើនសុទិដ្ឋិនិយម។ ពណ៌លឿងអាចធ្វើឲ្យទារកយំ ខណៈដែលពណ៌ទឹកក្រូចបំផុសការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ពណ៌ទាំងពីរនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ទាក់ទាញសន្ទុះចិត្តរបស់អ្នកទិញ និងអ្នកដើរផ្សារឱ្យសម្រេចចិត្តទិញទំនិញ។

ផ្កាឈូក៖ ជាពណ៌តំណាងឲ្យមនោសញ្ចេតនា ស្នេហា ហើយជាទូទៅជាពណ៌ដែលនារីៗចូលចិត្ត។ គេនិយមប្រើប្រាស់ពណ៌ផ្កាឈូកសម្រាប់ធ្វើការផ្សព្វផ្សាយផលិតផលសម្រាប់អតិថិជនជានារីភេទ។

ពណ៌ខ្មៅ៖ មានទំនាក់ទំនងនឹងអំណាច ឥទ្ធិពល ស្ថិរភាព និងភាពខ្លាំង។ ជាធម្មតាវាតំណាងឲ្យបញ្ញា ប៉ុន្តែប្រសិនបើប្រើប្រាស់ច្រើនពេកវានឹងធ្វើឲ្យមានភាពស៊ាំទៅវិញ។ ពណ៌ខ្មៅត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយលក់ផលិតផលដែលមានតម្លៃថ្លៃ

ពណ៌ប្រផេះ៖ ជាពណ៌តំណាងឱ្យភាពជាក់ស្តែង វ័យចំណាស់ និងភាពសប្បុរស។ ប៉ុន្តែការប្រើប្រាស់ពណ៌នេះច្រើនពេកនឹងនាំទៅកាន់អារម្មណ៍ដែលគ្មានអ្វីសោះ  និងបាក់ទឹកចិត្ត។

ពណ៌ស៖ មានទំនាក់ទំនងនឹងអារម្មណ៍បរិសុទ្ធ ភាពស្អាត និងសុវត្ថិភាព។ អាចប្រើប្រាស់បានសម្រាប់អព្យាក្រិត្យភាព ឬនៅពេលដែលអវត្តមានពណ៌ដទៃទៀត។ ទីកន្លែងឬបន្ទប់ពណ៌សអាចបំផុសច្នៃប្រឌិតភាពដោយសារតែវាអាចជួយធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍ស្អាតបរិសុទ្ធ។

ពណ៌ និងអារម្មណ៍
ពណ៌ និងអារម្មណ៍

ការប្រើប្រាស់ពណ៌នៅក្នុងទីផ្សារ

ពណ៌និងការរង់ចាំ

ពណ៌ក៏អាចជះឥទ្ធិពលទៅលើការយល់ឃើញពីរយៈពេលផងដែរ។ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ថាពេលវេលាកន្លងទៅយ៉ាងយឺត និងវត្ថុខ្លះមើលទៅដូចជាធំជាងធម្មតា ហើយធ្ងន់ជាងធម្មតានៅពេលដែលស្ថិតនៅក្រោមពន្លឺភ្លើងពណ៌ក្រហម។ ប៉ុន្តែការយល់ឃើញនឹងផ្ទុយស្រឡះនៅពេលដែលស្ថិននៅក្រោមពន្លឺភ្លើងពណ៌ខៀវ។ កាស៊ីណូជាច្រើនបានប្រើប្រាស់អត្ថប្រយោជន៍ខាងលើនេះដោយប្រើប្រាស់ភ្លើងពណ៌ក្រហមដើម្បីឱ្យអតិថិជនរបស់គេមានភាពសប្បាយរីករាយ ខណៈពេលដែលធ្វើឱ្យអតិថិជនរបស់ពួកគេមានអារម្មណ៍មិនបានចំណាយពេលវេលាខ្ចះខ្ជាយច្រើននៅក្នុងនោះ។

ពណ៌ និងម៉ាកសញ្ញា

ពណ៌ត្រូវបានជ្រើសរើសយ៉ាងសម្រិតសម្រាំងសម្រាប់ម៉ាកសញ្ញានីមួយៗ។ ក្រុមហ៊ុនធំៗជាច្រើនលើពិភពលោកបានជ្រើសរើសពណ៌ខុសគ្នាដើម្បីបំពេញគោលបំណងរៀងៗខ្លួន និងសម្រាប់គោលដៅអតិថិជន ដូចជាកូកាកូឡាបានជ្រើសរើសពណ៌ក្រហម ហ្វេសប៊ុកបានប្រាស់ពណ៌ខៀវ អេបផលពណ៌សជាដើម។ការប្រើប្រាស់ពណ៌ត្រូវនិងអាចធ្វើឱ្យម៉ាកសញ្ញារបស់ក្រុមហ៊ុនមួយត្រូវបានអតិថិជនជ្រើសរើសជំនួសឱ្យម៉ាកសញ្ញាមួយទៀត។

ពណ៌និងនិន្នាការ

នៅពេលដែលពេលវេលាចេះតែដើរទៅមុខ មនុស្សក៏ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរចំណង់ចំណូលចិត្ត និងជម្រើសផងដែរ។ នៅក្នុងហ្វេសសិន(Fashion) និន្នាការពណ៌ត្រូវបានគេវិភាគ និងទាយទុកពីទំនោររបស់អតិថិជនថាតើពួកគេនិងចូលចិត្តពណ៌អ្វីទៅថ្ងៃអនាគតខាងមុខ ដែលការទាយទុកនេះគឺធ្វើទាំងរយៈពេលខ្លី និងរយៈពេលវែង។ ការវិភាគនិងទាយចិត្តអតិថិជនទៅលើការជ្រើសរើសពណ៌គឺសម្រាប់ផ្តល់នូវភាពងាយស្រួល និងបង្កើនប្រសិទ្ធិភាពដល់នាយកទីផ្សារសម្រាប់ធ្វើការកែប្រែកាវវេចខ្ចប់ផលិតផលរបស់ខ្លួនឱ្យស្របទៅតាមតម្រូវការទីផ្សារ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការស្រូបយកចំណែកទីផ្សារ និងទទួលការគាំទ្រពីអតិថិជន។

តែទោះជាយ៉ាងណា ការប្រើប្រាស់ពណ៌ក៏មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងខ្លាំងទៅលើវប្បធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់នោះ។ ប៉ុន្តែ យ៉ាងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់លោក វីហ្គឹស្មា និង វាន់ឌឺ (Wigersma and Vander Elst) បានរកឃើញថា ពណ៌ខៀវគឺជាពណ៌ដែលនិយមចូលចិត្តពីមនុស្សទូទៅ។ នៅប្រទេសឥណ្ឌា ពណ៌ទឹកក្រូចគឺជាពណ៌សម្រាប់បូជាព្រះនៅក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ  តែនៅតំបន់មួយនៃទ្វីបអាព្រិចមិនទទួលស្គាលពណ៌ទឹកក្រូចគឺជាពណ៌នោះទេ។ ចំណែកប្រទេសកម្ពុជាយើងវិញ យើងក៏មានវប្បធម៌ប្រើប្រាស់ពណ៌ផងដែរ ជាក់ស្តែងពណ៌ស គេនិយមប្រើក្នុងពិធីកាន់ទុក្ខ ឬពិធីសាសនានានា។ ដូចនេះ ដើម្បីការប្រើប្រាស់ពណ៌ប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់ អ្នកទីផ្សារ ឬអ្នករចនាទាំងអស់គួរមានចំណេះដឹងខាងផ្នែកវប្បធម៌ផងដែរ ដើម្បីឱ្យលទ្ធផលការងារបានទទួលផ្លែផ្កាជាទីគាប់ចិត្ត។

ពាណិជ្ជកម្ម

ចំណាយ និង​ចំណូល (Spending vs. Earning)

អត្ថបទនេះជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីទស្សនៈរបស់អ្នកនិពន្ធទៅលើវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ច ផ្អែកលើតថភាពសង្គម តាមការយល់ឃើញរបស់គាត់ ដោយរំលេចចេញនូវទ្រឹស្ដីសេដ្ឋកិច្ចមួយចំនួន ជាការចែករំលែកដើម្បីបញ្ឆេះការគិតតាមបែបសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ប្រិយមិត្តទាំងឡាយ តែមិនត្រូវយកធ្វើជាអំនះអំនាងក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវឡើយ។

ចំណាយ និងចំណូលគឺដូចគ្នា?

ទស្សនាទានសេដ្ឋកិច្ចមួយក្នុងចំណោមអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនដំបូងបំផុត គឺទាក់ទិននឹងទ្រឹស្តីដែលពិបាកនឹងជឿ ដែលថានៅពេលដែលអ្នកសម្លឹងមើលលើសេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលនោះ ចំណាយ និងចំណូលគឺដូចគ្នា (ឬចំណាយ=ចំណូល)។ ពេលនោះ ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តថា៖ «ចុម! វាមិនដែល!»។ ព្រោះថា បើចំណាយស្មើចំណូលមែននោះ ខ្ញុំប្រាកដជាអាចរកចំណូលបានដោយខំប្រឹងចាយឲ្យបានច្រើន! តែដូចជាមិនឡូហ្សិចសោះ!

មិនឡូហ្សិច ព្រោះសម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ ចំណាយជាលំហូរចេញនៃសាច់ប្រាក់ ឯចំណូលជាលំហូរចូលនៃសាច់ប្រាក់។ ដូចនេះ ចំណាយខុសពីចំណូល ហើយមិនអាចស្មើដូចគ្នាបានទេ។ មិនអញ្ចឹងអី?

[box fontsize=”22″]ចំណាយរបស់អ្នកស្មើនឹងចំណូលរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត…[/box]

2015-05-09 19.28.07
ចំណាយលើកាហ្វេរបស់អ្នក ជាចំណូលរបស់ហាងកាហ្វេ និងបុគ្គលិកដែលធ្វើការនៅទីនោះ

ចុះបើយើងកែដំណើរខាងលើបន្តិចវិញ។ បើគេថា ចំណាយរបស់អ្នកស្មើនឹងចំណូលរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀតវិញ តើទំនងជាងមុនដែរឬទេ? គិតទៅទំនងដែរ មែនទេ? ព្រោះ បើអ្នកចាយអស់ ១២.០០០៛ លើកាហ្វេក្រឡុក (ហ្រា្វប៉េ) នៅប្រោន លុយនោះនឹងក្លាយជាចំណូលរបស់ប្រោន ហើយមួយចំណែកនឹងក្លាយជារបស់បុគ្គលិកប្រោនជាក់ជាមិនខាន។ នេះបានន័យថា ចំណាយរបស់អ្នក ទោះបីជាអ្នកចាយលើអ្វីក៏ដោយ ក៏មិនអាចក្លាយជាអាសារបង់នោះដែរ។ វានឹងក្លាយជាចំណូលរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ទៀតជាមិនខាន។ បើអញ្ចឹង សេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលនឹងមានសភាពល្អ! (ត្រឹមចំណុចនេះចាំបាច់ត្រូវសន្មតថាអ្វីៗផ្សេងទៀតនៅថេរសិន – “ceteris paribus”)

ចំណាយជាមូលដ្ឋានវាស់វែងផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (ផសស)

ដូចបាននិយាយត្រួសៗពីខាងលើ សូមអ្នកចាំថា ចំណាយច្រើនអាចធ្វើឲ្យអ្នកទ័លក្រ តែវាក៏បានជួយអ្នកដទៃ ក៏ព្រោះចំណាយអ្នកនឹងក្លាយជាចំណូលរបស់ពួកគេ។ តាមរយៈនេះហើយ ដែលគេអាចវាស់វែង ផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (ផសស-GDP) បាន។ ដូចទស្សនាទានពីខាងដើម បើមើលរូបភាពទាំងមូលនៃសេដ្ឋកិច្ចមួយ ចំណាយសរុបស្មើនឹងចំណូលសរុប។ ព្រោះជាថ្មីម្ដងទៀត ចំណាយរបស់អ្នក នឹងក្លាយជាចំណូលរបស់អ្នកណាផ្សេងម្នាក់ទៀត។ អញ្ចឹង បើគេរាប់ទាំងចំណាយ និងចំណូលក្នុង ផសស វាមិនហាក់ដូចជារាប់ដល់ទៅពីរដងជាន់គ្នាទៅហើយទេ? ប្រាកដណាស់! ដោយហេតុផលនេះហើយ ទើបនៅពេលគេវាស់វែងទំហំ ផសស គេមើលតែម្ខាងទេ គឺមើលខាងចំណាយ ឬមើលខាងចំណូល។ នោះក៏ដើម្បីជៀសវាងការច្រឡំរាប់ប្រតិបត្តិការដដែលពីរដង។

ត្បឹតត្បៀតចំណាយពេលសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះមិនល្អប៉ុន្មានឡើយ

received_10205604323341431
ម៉ូដែលលំហូរជុំ

ទស្សនាទានសាមញ្ញមួយនេះ ជាស្នូលនៃ “Paradox of Thrift” អាចប្រែជាភាសាខ្មែរថាជាស្ថានភាពមួយនៃការចាយវាយត្រឹមត្រូវ (សន្សំសំចៃ) ដែលបែរជានាំផលមិនល្អដល់សេដ្ឋកិច្ចទៅវិញ។ នេះជាទស្សនៈមួយដែលថា បើគេនាំគ្នាត្បិតត្បៀតចំណាយនៅពេលសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះនោះ ចំណាយតិចតួចនឹងនាំឲ្យមានចំណូលតិចតួចដែរ ដែលនៅទីបញ្ចប់សេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលនឹងកាន់តែធ្លាក់ចុះអាក្រក់ថែមទៀត។ បាតុភូតនេះអាចពន្យល់បានដោយម៉ូដែលសេដ្ឋកិច្ចមួយហៅថា “Circular Flow” ឬជាភាសាខ្មែរថា «ម៉ូដែលលំហូរជុំ» ដែលបង្ហាញពីលំហូរសាច់ប្រាក់ក្នុងសេដ្ឋកិច្ចមួយ។ ក្នុងទម្រង់ងាយបំផុតនៃម៉ូដែលនេះ លំហូរជុំ ជាលំហូរត្រឡប់ទៅវីញទៅមកនៃសាច់ប្រាក់រវាងអ្នកប្រើប្រាស់ (household) និងអង្គភាពអាជីវកម្ម (firm)។ អ្នកប្រើប្រាស់ (ដែលច្រើនជាបុគ្គលិកធ្វើការ) ទទួលចំណូលជាប្រាក់បៀវត្សពីអង្គភាពអាជីវកម្ម ហើយប្រើប្រាស់ប្រាក់ដែលទទួលបានដើម្បីចំណាយទិញទំនិញ និងសេវាពីអង្គភាពអាជីវកម្មត្រឡប់មកវិញ នោះលុយនេះនឹងក្លាយជាចំណូលរបស់អង្គភាពអាជីវកម្មវិញ។ ត្រឹមនេះអ្នកអាចស្រមៃដល់ដំណើរការនៃលំហូរសាច់ប្រាក់នេះហើយមែនទេ? ហេតុនេះហើយ ទើបពេលណាអ្នកប្រើប្រាស់ ឬសាមញ្ញជនទូទៅចាយកាន់តែតិច និងសន្សំប្រាក់កាន់តែច្រើននោះ លំហូរសាច់ប្រាក់នឹងមានតិចជាងមុន ហើយវានឹងធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចទាំងមូលជួបវិបត្តធ្លាក់ចុះ។

Economist John Maynard Keynes
សេដ្ឋវិទូ ចន មេយណាត ឃេន

ទាំងនេះជាគំនិតដែលបានផ្តល់ភាពល្បីល្បាញទូទាំងសកលដល់ សេដ្ឋវិទូអង់គ្លេសម្នាក់ គឺ លោក ចន ម៉េយណាត ឃេន (John Maynard Keynes)។ លោកត្រូវបានគេប្រសិទ្ធនាមថាជាបិតាសេដ្ឋកិច្ចទំនើបទៀតផង។ លោក ឃេន ជាមនុស្សដែលមានភ្នែកមុតដ៏គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង។ គាត់បានមើលឃើញថា ការធ្លាក់ចុះនៃចំណាយសរុបនៃសេដ្ឋកិច្ចមួយ នឹងប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សេដ្ឋកិច្ចនោះ ព្រោះនៅពេលចំណាយធ្លាក់ចុះ ចំណូលក៏ធ្លាក់ចុះ (ដូចពីខាងលើដែលថា ចំណាយ=ចំណូល)។ ដូចនេះ នៅក្នុងមហាវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកក្នុងទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ លោក ឃេន បានរិះគន់រដ្ឋាភិបាលចក្រភពអង់គ្លេសយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះរដ្ឋាភិបាលប្រទេសនេះ ស្ទាក់ស្ទើរមិនចេញមុខដោះស្រាយវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ហើយចាំតែរឹតត្បឹតថវិកា។

[box fontsize=”22″]រដ្ឋអាចបញ្ឆេះភ្លើងសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញបានដោយបង្កើនចំណាយ…[/box]

នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ “The General Theory of Employment, Interest and Money” លោក ឃេន ផ្ដល់យោបល់ដល់រដ្ឋាភិបាលលោកឲ្យចាក់បញ្ចូលសាច់ប្រាក់ទៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ដោយបង្កើនចំណាយ (ទោះបីជាត្រូវប្រឈមឱនភាពថវិកា) ដើម្បីទ្រទ្រង់លំហូរសាច់ប្រាក់ដែលយើងបាននិយាយពីខាងលើឲ្យនៅដំណើរការ (លំហូរនៃចំណាយ–>ចំណូល–>ចំណា–>ចំណូល…)។ គោលការណ៍នេះហៅថា Expansionary fiscal policy ជាភាសាខ្មែរគឺ គោលនយោបាយបង្កើនសារពើពន្ធ ដែលរដ្ឋចំណាយច្រើនជាងមុន និង/ឬ យកពន្ធតិចជាងមុន។ គាត់ជឿជាក់ថា នៅពេលដែលរដ្ឋបង្កើនចំណាយ ពិភពអាជីវកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម នឹងមានលទ្ធភាពអាចប្រតិបត្តិការឡើងវិញបាន តម្រូវការការងារនឹងកើនឡើងវិញ ហើយប្រជាជនទូទៅនឹងអាចរកចំណូលបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតរបស់ខ្លួនវិញបានដែរ។ តាមរយៈនេះ យើងឃើញថា រដ្ឋអាចបញ្ឆេះភ្លើងសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញបាន ដោយបង្កើនចំណាយ (ទ្រទ្រង់វដ្តចំណាយ ចំណូល) ដែលអាចជួយស្រោចស្រង់សេដ្ឋកិច្ចដែលជាប់គាំងឲ្យដំណើរការល្អឡើងវិញ។ នេះហើយជាមូលដ្ឋាននៃការអនុវត្តគោលនយោបាយសារពើពន្ធតាមបែប ឃេននីស៊ាន (Keynesian Economics)។

កថាវសាន

ត្រឡប់មកទស្សនាទានដើមវិញ គឺថាការចាយវាយមានសារៈសំខាន់ដូចនឹងការខំប្រឹងប្រែងរកចំណូលដែរ។ សូម្បីតែ កញ្ចក់បង្អួចដែលបែក ដែលតម្រូវឲ្យអ្នកជួលជាងមកប្ដូរវា (ហើយនឹងត្រូវបង់លុយនោះ!) ក៏មិនអាក្រក់សម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចដែរ។ ព្រោះថា ប្រសិនបើកញ្ចក់បង្អួចទាំងអស់មិនចេះបែក នោះយើងនឹងបាត់បង់ទីផ្សារការងារមួយចំណែកដែលផលិតកញ្ចក់ដើម្បីប្ដូរ ព្រមទាំងបាត់បង់ជាងប្ដូរកញ្ចក់ដែរ!

[box fontsize=”22″]…ចាយវាយមានសារៈសំខាន់ដូចនឹងការខំប្រឹងប្រែងរកចំណូលដែរ។[/box]

Aeon 1
ការចាយវាយសំខាន់ដូចការរកចំណូលដែរ

ក្នុងអត្ថបទនេះ ខ្ញុំបានលើកឧទាហរណ៍យ៉ាងសាមញ្ញបំផុតជូនលោកអ្នក ដើម្បីលោកអ្នកងាយក្រេបយកបានទស្សនាទាននេះ។ ជីវិតជាក់ស្ដែងមិនងាយដូចនេះទេ។ ហើយទ្រឹស្ដីទាំងឡាយនៃសេដ្ឋកិច្ចក៏មិនល្អឥតខ្ចោះដែរ រួមទាំងទ្រឹស្ដីមួយនេះ។ ប៉ុន្តែវាប្រសើរជាង បើយើងសិក្សាអំពីវាមួយជំហានម្ដង។

នៅអត្ថបទបន្ទាប់ ខ្ញុំនឹងបន្ថែមរសជាតិទៅក្នុងប្រធានបទនេះ ហើយយើងនឹងមើលអំពីផ្នែកម្ខាងទៀតដែលយើងបានទុកមួយឡែក ដោយដាក់បញ្ចូលអថេរថ្មីៗ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រធានបទនេះកាន់តែសាំញ៉ាំ ល្អសម្រាប់អ្នកដែលចង់គិតស៊ីជម្រៅ។

[box type=”note”]អត្ថបទដើមដោយ economind.org តាមរយៈតំណ[/box]

ពាណិជ្ជកម្ម

ក្ហាលីលេ – នវានុវត្តជន​ដ៏​អស្ចារ្យ​មួយ​រូប

គំនូរ​រូប​លោក Galileo Galilee ដោយ Justus Sustermans - WIKIMEDIA

ដកស្រង់ចេញពី ទស្សនាវដ្ដីសាស្ត្រាចារ្យ, ឆ្នាំទី៥, លេខ១៤ មេសា-ឧសភា-មិថុនា, ឆ្នាំ១៩៦៦
ប្រែសម្រួលអត្ថបទរបស់លោក ប៊្រូណូ ហ្វ្រីដម៉ាន

វិទ្យាសាស្ត្រខាងអវកាសមានដើមកំណើតនៅក្នុងស្នាដៃរបស់លោក ក្ហាលីលេ ដែលបដិសន្ធិឡើងតាំងតែពីបួនសតវត្សកន្លងទៅហើយ។ លោកជាស្ថាបនិកទី១ ក្នុងចំណោមអ្នកផ្ដើមបង្កើតវិទ្យាសាស្ត្រសម័យ។

មនុស្សលោកនៃឆ្នាំ១៩៦៤ បានបង្ហោះផ្កាយរណបទាំងឡាយ ជាអ្នកនាំសាររបស់ខ្លួនទៅកាន់ផ្កាយព្រះគ្រោះ។ ប៉ុន្តែផ្លូវទៅកាន់សេចក្ដីសម្រេចជោគជ័យបែបនេះ គេបានបើករួចមកហើយតាំងពី ៣៥៤ ឆ្នាំមកម៉្លេះ គឺថានៅក្នុងគ.ស.១៦១០។ ក្នុងកាលនោះ នៅចំពោះមុខមហាជនសាកលលោក សាស្ត្រាចារ្យដ៏ម្នោម្នះមួយរូបនៃមហាវិទ្យាល័យប៉ាឌូ (Université de Padoue) បានបញ្ចេញនូវសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយមួយក្រោមចំណងជើងថា «អ្នកនាំសារទៅកាន់ផ្កាយ» (Le Messager Astral)។ ស្នាដៃនេះបង្ហាញអំពីព្រឹត្តិការណ៍នៃកែវយឹតសម្រាប់មើលផ្កាយនៅក្នុងតារាវិទ្យា ហើយបញ្ជាក់ថាវិទ្យាសាស្ត្រកាលនោះបានរៀបចំហើយនូវជំហានដំបូង ដើម្បីស្ថាបនាផ្លូវទៅកាន់យុគនៃការធ្វើដំណើរក្នុងអន្តរទ្វីប។

ក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ គឺដោយសារតែគេអនុវត្តតាមធម៌ភាពនៃឋាមកម្បនា (Lois de la dynamique) ដែលជាវិទ្យាសាស្ត្រខាងចលនា នៃរូបវត្ថុមានដើមកំណើតមកពីការរកឃើញរបស់លោកសាស្ត្រាចារ្យដដែលនៃមហាវិទ្យាល័យប៉ាឌូនេះហើយ បានជាគេអាចតម្រង់ទិសនៃការហោះហើររបស់ផ្កាយរណបបាន, បានជាគេអាចបញ្ចូលវាទៅក្នុងតារាវិថី (គ្រហបឋ l’orbite) បាន ហើយនិងអាចបាញ់កាំជ្រួចទៅកាន់ផ្កាយព្រះសុក្រនិងព្រះចន្ទបានទៀត។
គឺដោយសារកិច្ចការរបស់លោកហើយ បានជាលោក ក្ហាលីលេអូ-ក្ហាលីលេអ៊ី ត្រូវបានគេទទួលរាប់ឈ្មោះបញ្ចូលទៅក្នុងវិទ្យាសាស្ត្រអវកាស ស្មើឋានៈនឹងអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ ដែលទទួលភារៈបង្ហោះកាំជ្រួចនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះដែរ។ ប៉ុន្តែវិទ្យាសាស្ត្រសម័យត្រូវការអំពីលោកនូវវិភាគទានជាខ្លឹមសារមួយទៀត ព្រោះថាលោក ក្ហាលីលេ ជានវានុវត្តម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកនវានុវត្តទាំងឡាយ ដែលបានប្រើវិធីពិសោធន៍។ លោកបានធ្វើឲ្យការស្រាវជ្រាវរកចំណេះកាន់តែមានគោលការណ៍ច្បាស់លាស់ថែមទៀត។ តាមពិតលោក ក្ហាលីលេ នេះ គឺជាអ្នកប្រាជ្ញមួយរូបក្នុងចំណោមអ្នកប្រាជ្ញសម័យថ្មី, លោកជាបិតាមួយរូបនៃវិទ្យាសាស្ត្រ ដោយរាប់បញ្ចូលជាមួយលោក កូពែរ៍និច, លោក គេព្លែរ៍, និងលោក ញូវតុន (Copernic, Kepler, Newton)។

គេព្លែរ៍
កូពែរ៍និច
ញូវតុន

 

ជាមនុស្សម្នាក់ដូចអ្នកឯទៀតដែរ

ប៉ុន្តែលោក ក្ហាលីលេ ក៏ជាមនុស្សមួយរូបដ៏មានភាពទន់ខ្សោយគ្រប់យ៉ាង ដែលជាមត៌ករបស់មនុស្ស។ លោកជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានធ្វើកំហុសខ្លះក្នុងវិទ្យាសាស្ត្រ ហើយមានះខំប្រឹងការពារយ៉ាងរម៉ាំងរម៉ោក។ ជាមនុស្សដែលក្រអឺតក្រអាងចំពោះកិច្ចការរកឃើញរបស់ខ្លួន ហើយពុំចេះអត់ឱនដល់មតិយល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃឡើយ។ ជាមនុស្សលែបខាយហើយកំណាញ់ផង។ លក្ខណៈទាំងនេះបង្ហាញថា ទេពកោសល្យមិនអាចលុបលាងនូវទិដ្ឋិមានះដែលលជាសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សបានឡើយ។

គឺដោយសារភាពរបឹងរឹងរូសរបស់លោកនេះហើយមើលទៅ បានជាគេត្រូវការម្យ៉ាងនូវផលខ្លះរបស់លោកដែលទាក់ទងទៅនឹងវិទ្យាសាស្ត្រ។ បានសេចក្ដីថាលោក ក្ហាលីលេ ប្រើវិធីសរសេរដោយងាយស្ដាប់ម៉ឺងម៉ាត់ហើយនិយាយត្រង់ៗ។ របៀបសរសេរបែបនេះ លេចឡើងប្លែកអំពីវិធីតែងរបស់អ្នកផងក្នុងសម័យនោះ ដែលនិយមការតែងយ៉ាងល្អល្អះ ពេញទៅដោយឃ្លាប្រយោគពាក្យសំដីវិសេសៗ ហើយប្រកបទៅដោយសភាពស្រពិចស្រពិលៗ។

មនុស្សដ៏ខ្លាំងក្លាហើយពុះពារនេះកើតនៅថ្ងៃទី ១៥ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៥៦៤ នៅទីក្រុង «ពីហ្ស» (Pise នៃប្រទេសអ៊ីតាលី) ក្នុងគ្រួសារអភិជនអត្តខាត់មួយ។ ជន្មាយុបាន១៧ឆ្នាំ គាត់ចូលទៅរៀនវិជ្ជាពេទ្យក្នុងមហាវិទ្យាល័យនៃទីក្រុង «ពីហ្ស»។ ហើយគឺនៅទីក្រុង «ពីហ្ស» នេះហើយដែលលោករកឃើញនូវការថ្មីទីមួយក្នុងវិស័យវិទ្យាសាស្ត្ររបស់លោក។ គឺថាថ្ងៃមួយ នៅក្នុងវិហារសាសនាគ្រិស្ត លោកបានពិនិត្យសង្កេតការយោលយោគនៃចង្កៀងមួយដែលគេព្យួរនៅនឹងខ្លោងទ្វារ។ លោកសន្និដ្ឋានចំពោះចលនានេះថា ទោះបីយោលយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គង់រយៈពេលយោលរបស់វានៅនឹងមិនប្រែឡើយ។ គឺមូលភាពនៃការយោលនេះហើយ ដែលក្រោយមកគេយកទៅអនុវត្តចំពោះនាឡិកាប៉ោល។ លោក ក្ហាលីលេ យកមូលភាពនេះទៅអនុវត្តធ្វើនាឡិកាដក់យ៉ាងទៀងទាត់មួយសម្រាប់ពិនិត្យដំណើរជីពចរ ដែលគាត់ឲ្យឈ្មោះថាប្រដាប់ពិនិត្យជីពចរ (pulsilogium)។

ការពិសោធន៍នៃប៉មទ្រេត (la Tour Penchée)

ប៉មទ្រេតនៃទីក្រុងពីហ្ស – WIKIMEDIA

លោក ក្ហាលីលេ បានទុកវិជ្ជាពេទ្យមួយអន្លើ ហើយបែរទៅគិតអំពីគណិតសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្ត្រវិញ។ ប៉ុន្តែការពិបាកខាងសម្ភារៈបានបង្ខំលោកឲ្យចាកចេញអំពីមហាវិទ្យាល័យនៅឆ្នាំ ១៥៨៥ មុននឹងប្រឡងយកសញ្ញាប័ត្រ។ ទោះជាយ៉ាងដូចនេះក៏ដោយ ក៏លោកនៅតែបន្តការងារស្រាវជ្រាវតមកទៀត ហើយបានទទួលកេរ្តិ៍ឈ្មោះបន្តិចម្ដងៗ។ នៅឆ្នាំ ១៥៨៩ លោកត្រូវបានគេតាំងជាសាស្ត្រាចារ្យខាងសន្និសីទ «នៃមហាវិទ្យាល័យពីហ្ស»។ នៅទីនេះ លោកបង្រៀនវិជ្ជាគណិតសាស្ត្រ។ គឺនៅមហាវិទ្យាល័យពីហ្សនេះហើយដែលលោក ក្ហាលីលេ សម្រេចជោគជ័យខាងការពិសោធន៍សំខាន់ៗដូចជាខាងឋាមកម្បនាមួយ (dynamique) ជាដើម។

តាមពិត តើលោក ក្ហាលីលេ បានទម្លាក់កូនទម្ងន់ពីរដុំផ្សេងគ្នាពីលើប៉មទ្រេតមកដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាវត្ថុនេះធ្លាក់មកដល់ដីក្នុងពេលដំណាលគ្នាមែនឬទេ? ឬមួយក៏គ្រាន់តែអ្នកមានយោបល់ផ្ទុយនឹងលោក បាននិយាយថាដើម្បីនឹងបដិសេធទ្រឹស្ដីរបស់លោកទេ? ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កោល ក្ហាលីលេ បានរៀបចំគោលការណ៍មួយដ៏សំខាន់ថា៖ ក្នុងការធ្លាក់ចុះដោយសេរី វត្ថុគ្រប់បែបទោះទម្ងន់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏ធ្លាក់ចុះក្នុងល្បឿនស្មើគ្នាដែរ (នេះបើគេមិនគិតអំពីការទប់ទល់របស់អាកាសផងទេ)។

នៅឆ្នាំ ១៥៩២ ក្ហាលីលេ ត្រូវបានតែងតាំងជា «សាស្ត្រាចារ្យខាងគណិតសាស្ត្រនៅមហាវិទ្យាល័យប៉ាឌូដ៏ល្បីល្បាញ។ លោកឋិតនៅក្នុងទីនេះអស់រយៈ ១៨ ឆ្នាំ ហើយបន្តការស្រាវជ្រាវខាងឋាមកម្បនាជានិច្ច។

ធម៌ភាពនៃនិចលភាព (ភាពដែលមិនកម្រើក) (La loi de l’inertie)

សព្វថ្ងៃនេះ សិស្សទាំងអស់សុទ្ធតែទន្ទេញការពិសោធន៍ដ៏ល្បីល្បាញរបស់លោក ក្ហាលីលេ ស្ដីអំពីការរអិលចុះនៃដុំឃ្លីនៅលើផ្ទៃទ្រេត។ គឺការពិសោធន៍បែបនេះហើយដែលដឹកនាំទៅរកការចេះដឹងនូវសមាភាគ (rapport) ដែលមានរវាងកម្លាំងនិងចលនា។

លោក ក្ហាលីលេ សន្និដ្ឋានអំពីការនេះថា កម្លាំងមានប្រយោជន៍ចាំបាច់ក្នុងការធ្វើឲ្យវត្ថុមានចលនា ក្នុងការធ្វើឲ្យវត្ថដែលមានចលនាហើយអន់ល្បឿនវិញ ឬមួយក៏ធ្វើឲ្យវត្ថុនោះផ្លាស់ប្ដូរទិស។ សញ្ញាណបែបនេះ សុទ្ធតែជាសញ្ញាណថ្មីថ្មោងបំផុតនៅសម័យនោះ។ លោកបានរកឃើញនូវធម៌ភាពនៃនិចលភាព ដែលជាធម៌ភាពទី១ ក្នុងធម៌ភាពនៃចលនាដែលលោក អ៊ីហ្សាអាក់ ញូវតុន (Isaac Newton) បានយកមកលាតត្រដាងដល់សាកលលោកប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកនេះ។ នេះគឺជាបច្ច័យរវាងកម្លាំងដុំវត្ថុនិងចលនាដែលកំណត់នូវសកម្មភាពទាំងអស់ ទៅលើចលនានៃរូបវត្ថុដោយរាប់ទាំងការបង្ហោះតារារណបផង។

នៅក្នុងវិស័យនៃការស្រាវជ្រាវមួយទៀតរបស់លោក ក្ហាលីលេ សិក្សារាវរកនូវផ្លូវនៃវត្ថុដែលបាញ់ឬគ្រវែងទៅនោះរត់។ លោកបញ្ជាក់ថាដំណើរវិលនៃវត្ថុនោះមានរាងកោង (parabole)។

ធ្វើបែបនេះ គឺលោកបាននាំវិភាគទានមួយថ្មីទៀត មកផ្ដល់ដល់ការលូតលាស់នៃវិទ្យាសាស្ត្រ ពោលគឺបានជួយពន្យល់ថែមទៀតអំពីមូលភាព «ការហូរចេញពីកម្លាំង» (la résultance des forces) ដែលបង្ហាញថា តើត្រូវបូករួមផលនៃកម្លាំងពីរដែលសង្កត់ម្ដងម្នាក់ទៅលើរូបវត្ថុយ៉ាងណា ដើម្បីនឹងកំណត់ផ្លូវដែលលរូបវត្ថុនោះត្រូវរត់តាម។ នៅក្នុងករណីនៃកាំជ្រួច កម្លាំងមួយនោះ គឺកម្លាំងច្រាន ឯកម្លាំងមួយទៀត គឺកម្លាំងស្រូបនៃផែនដី។

លទ្ធផលនៃការពិសោធន៍ ដែលលោក ក្ហាលីលេ បានធ្វើអំពីឋាមកម្បនា ហើយនិងសេចក្ដីសន្និដ្ឋានរបស់លោកមានពន្យល់នៅក្នុងស្នាដៃយ៉ាងសំខាន់ របស់លោកដែលបោះពុម្ពផ្សាយនៅឆ្នាំ ១៦៣៨ ក្រោមចំណងជើងថា «សំវាទនៃវិទ្យាសាស្ត្រទំនើប (Dialogue des sciences nouvelles)»។

វិធីពិសោធន៍

តើវិធីរបស់លោក ក្ហាលីលេ មានរបៀបយ៉ាងដូចម្ដេច? លោក ក្ហាលីលេ ប្រើវិធីពិសោធន៍ ហើយសរុបលទ្ធផលនៃការពិសោធន៍នោះ ដែលនាំទៅដល់សេចក្ដីសន្និដ្ឋានមួយ។ តមកលោកធ្វើការពិសោធន៍ថ្មីៗទៀត សម្រាប់បញ្ជាក់ឡើងវិញនូវសេចក្ដីសន្និដ្ឋាននោះឲ្យកាន់តែច្បាស់ឡើង។ ហើយលោកយកគណិតសាស្ត្រមកអនុវត្តចំពោះកិច្ចការរបស់លោក។ នៅសម័យបច្ចុប្បន្ន វិធីទាំងនេះគេប្រើទូទៅទៅហើយ។ ប៉ុន្តែក្នុងសម័យកាលលោក ក្ហាលីលេ វិធីបែបនេះធ្វើឲ្យគេភ្ញាក់ផ្អើលទុកជាការបដិវត្តន៍មួយហើយ។ ព្រោះថាទម្លាប់ក្នុងសម័យនោះគឺ ដើម្បីនឹងសន្និដ្ឋានអំពីបញ្ហាវិទ្យាសាស្ត្រមួយ គេត្រូវធ្វើតាមលោក អារីស្តូត (Aristote) គឺមិនត្រូវរកវិធីថ្លែថ្លឹង ឬការពិសោធន៍ឡើយ។

តារាសាស្ត្រ

គំរូចម្លងនៃប្រដាប់ឆ្លុះមើលផ្កាយដែល ក្ហាលីលេ បានប្រើ – WIKIMEDIA

«អ្នកនាំសារទៅកាន់ផ្កាយ» (Le Messages Astral) គឺជាសិក្សាកថាទី១ របស់លោក ក្ហាលីលេ ចេញផ្សាយក្នុងឆ្នាំ ១៦១០ បានបង្ហាញអំពីការរកឃើញសំខាន់ល្បីល្បាញដែលសម្រេចឡើងដោយសារប្រដាប់ឆ្លុះមើលផ្កាយ (le téléscope)។ លោក ក្ហាលីលេ មិនមែនជាអ្នកបង្កើតប្រដាប់នេះទេ ប៉ុន្តែលោកបានធ្វើឲ្យប្រដាប់នេះមានវិសិដ្ឋភាពរហូតដល់ទៅអាចពង្រីករូបភាពដើមបានចំនួន៣២ដង។ គឺលោក ក្ហាលីលេ នេះហើយជាអ្នកដើមដំបូងគេ ដែលយកប្រដាប់ឆ្លុះពង្រីកនេះទៅមើលអស់ទាំងអាថ៌កំបាំងនៅលើលំហមេឃ។

ដោយសារប្រដាប់ឆ្លុះពង្រីករបស់លោក លោក ក្ហាលីលេ មើលឃើញផ្ទៃព្រះចន្ទថាពុំមែនរលីងស្អាតដូចជាគេឃើញជាធម្មតាដោយភ្នែកទទេនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែផ្ទៃលោកខែមានភ្នំនិងមាត់ភ្នំភ្លើងឋិតនៅដេរដាស់។ លោកឃើញថានៅលើមេឃមានតារាច្រើនរាប់ពុំអស់ទេ លោកបានរកឃើញផ្កាយព្រះគ្រោះថ្មី៤ទៀត ដែលគេពុំទាន់ដែលស្គាល់ គឺព្រះខែនៃផ្កាយព្រហស្បតិ៍ (Jupiter) នេះឯង។

galileo_saturn
គំនូរព្រៀងនៃភពព្រះសៅរ៍របស់ ក្ហាលីលេ នៅឆ្នាំ១៦១៦ – The Galileo Project

លោកក៏បានឆ្លុះមើលភពព្រះសៅរ៍ដែរ ប៉ុន្តែដោយសារសមត្ថភាពនៃប្រដាប់ឆ្លុះរបស់គាត់អាចពង្រីកបានតែជាង៣០ដងនោះ មិនបានឲ្យគាត់សង្កេតឃើញច្បាស់អំពីភាពពិតនៃភពព្រះសៅរ៍ឡើយ។ លទ្ធផលនៃការឆ្លុះមើលដំបូងរបស់គាត់បានបង្ហាញថាភពព្រះសៅរ៍មានអង្គពីរសង្ខាងបន្ថែមដែលភ្ជាប់ទៅកាន់វា។ រហូតដល់ឆ្នាំ១៦៥៦ ទើបមានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រហុល្លង់, Christiaan Huygens, បានរកឃើញថានោះគឺជាកងដែលស្ថិតនៅជុំវិញភពព្រះសៅរ៍។

មុនដំបូងការបរិហារទាំងអស់នេះហាក់ដូចជាឋិតនៅក្នុងការរវើរវាយ ព្រោះលោក ក្ហាលីលេ បញ្ជាក់ថាផែនដីទាំងមូលធំធេងណាស់ ហើយមនុស្សលោកដែលឋិតនៅលើសាកលលោកនេះមានទំហំតូចក្រៃណា។

ក្រោយមក លោក ក្ហាលីលេ បានរកឃើញនូវវិជ្ជាតារាសាស្ត្រឯទៀតៗ ហើយក្នុងរយៈ១៨ខែ លោកបានសិក្សាអំពីស្នាមរបស់ព្រះអាទិត្យ ព្រមទាំងបានគូរស្នាមនោះយ៉ាងប្រាកដប្រជាផង។

ឧណ្ហមាត្រ

បណ្ដាកិច្ចការជាច្រើនដែលលោក ក្ហាលីលេ បានបង្កើតឡើង យើងសូមរាប់នូវការរកឃើញឧណ្ហមាត្រប្រើដោយខ្យល់។ លោក ក្ហាលីលេ នេះ ក៏បានបង្កើតនូវជញ្ជីងពិនិត្យតុល្យភាព (la balance hydrostatique), បានកែប្រែអតិសុខុមទស្សន៍ (le microscope) ឲ្យកាន់តែមានវិសិដ្ឋភាពឡើង ហើយជួយការសិក្សាអំពីភ្លេងតាមបែបគណិតសាស្ត្រថែមទៀតផង។

ដោយភាពឆ្មើងឆ្មៃរបស់ខ្លួនដែលនាំឲ្យគេស្អប់ចោទប្រកាន់ទោសឧក្រិដ្ឋស្មើនឹងបក្សពួក អារីស្តូត ក្នុងសម័យបុរាណ ហើយដោយបំណងចង់លើកកម្ពស់ខ្លួនដូចសង្ឃរាជកាតូលិកនាម អ៊ួរបាំងទី៨ (Urbain VIII) ក្ហាលីលេ ត្រូវគេកាត់ទោសក្នុងឆ្នាំ១៦៣៣។ ក្រោយការកាត់ទោសនេះ ក្ហាលីលេ ឋិតនៅក្នុងជីវភាពដ៏ស្ងប់ស្ងៀមជិតក្រុងហ្វ្លូរ៉ង់ (Florence) អស់ចំនួន៨ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែការសម្រាកស្ងៀមនេះពុំបានធ្វើឲ្យលោកបញ្ឈប់នូវសកម្មភាពខាងគំនិតឡើយ។ គឺក្នុងរយៈកាលនោះហើយដែលលោក ក្ហាលីលេ រៀបសរសេរស្នាដៃឈ្មោះ «សំវាទនៃវិទ្យាសាស្ត្រទំនើប»។ នៅឆ្នាំ១៦៣៧ លោកធ្លាក់ទៅជាខ្វាក់ ហើយ៥ឆ្នាំក្រោយមកក៏ទទួលអនិច្ចកម្មទៅ។

គំនិតនៃអ្នកប្រាជ្ញវិទ្យាសាស្ត្រនេះ មានសាបសូន្យឯណា។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៦៤២ គំនិតនេះបានចាប់ពូជធារថ្មីទៅលើរូបបុគ្គលម្នាក់ទៀត ដែលជាអ្នកមានកោសល្យសម្បទាយ៉ាងមុះមុតជាងទៀត គឺលោក អ៊ីហ្សាអាក់ ញូវតុន (Isaac Newton)។

ពាណិជ្ជកម្ម